Για να μεγαλώσουν παιδιά που έχουν υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη οι γονείς θα πρέπει να τους μιλούν με συναισθηματικά έξυπνους τρόπους.
Η νευροψυχολόγος, Julia DiGangi, που έχει εκπαιδευτεί στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, διδάσκει στους ανθρώπους διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας που προάγουν τη σύνδεση και την ανεξαρτησία. Αυτά τα δύο στοιχεία είναι ζωτικής σημασίας αν θέλετε να έχετε ισχυρές, υγιείς σχέσεις με βασικό άξονα την ενσυναίσθηση.
Η Julia DiGangi γράφει τρεις φράσεις που δεν χρησιμοποιούν ποτέ οι γονείς που μεγαλώνουν παιδιά με συναισθηματική νοημοσύνη αλλά και ποιες φράσεις θα ήταν καλό να τους απευθύνουν.
«Γιατί δεν έχεις μεγαλύτερο κίνητρο;»
Η φυσιολογία του εγκεφάλου τον οδηγεί να αριστεύει όπου και όταν μπορεί. Έτσι, όταν τα παιδιά δυσκολεύονται, δεν σημαίνει ότι δεν θέλουν να τα πάνε καλά. Αυτό σημαίνει ότι απλά εκείνη την στιγμή δεν μπορούν.
Με άλλα λόγια, το θέμα δεν είναι το κίνητρό τους. Είναι ότι υπάρχει μια αποσύνδεση μεταξύ των προσδοκιών σας ως γονέα και των δυνατοτήτων τους.
Τι μπορείτε να πείτε: Η συναισθηματικά έξυπνη απάντηση είναι να είστε περίεργοι για το πού συναντιούνται τα δικά σας κίνητρα και οι ικανότητες του παιδιού σας.
Ας υποθέσουμε ότι το παιδί σας ξοδεύει πολύ χρόνο παίζοντας βιντεοπαιχνίδια και πολύ λίγο στο διάβασμα. Αποφύγετε να ρωτήσετε: «Γιατί δεν έχεις μεγαλύτερο κίνητρο να διαβάζεις βιβλία;» Αντίθετα, δοκιμάστε μια ερώτηση ανοιχτού τύπου: «Βλέπω ότι σου αρέσουν πολύ τα βιντεοπαιχνίδια. Θα ήθελα πολύ να ακούσω τι σου αρέσει σε αυτά τόσο πολύ. Θα μοιραστείς μαζί μου;»
«Γιατί δεν με ακούς;»
Κάποτε δούλεψα με γονείς που είχαν μία κόρη με αισθητηριακές δυσκολίες. Ήταν απογοητευμένοι γιατί όταν έφτασαν στο γραφείο του γιατρού το κορίτσι αρνήθηκε να βγει από το αυτοκίνητο.
Αλλά μόλις την προσκάλεσαν σε συζήτηση έμαθαν ότι στην πραγματικότητα ενοχλήθηκε από τη μουσική που έπαιζε στο ιατρείο. Αυτό διορθώθηκε εύκολα με ένα ζευγάρι ωτοασπίδες.
Τελικά, το πραγματικό πρόβλημα ήταν ότι οι γονείς δεν άκουγαν τις ανάγκες του παιδιού τους.
Τι μπορείτε να πείτε: Ο εγκέφαλος των παιδιών είναι συνδεδεμένος με την αυτονομία και με την ανάγκη να εξερευνήσουν τον κόσμο με βάση τη δική τους ταυτότητα, όχι τις πεποιθήσεις σας για το ποιοι πρέπει να είναι.
Εάν διαφωνείτε με ένα πεισματάρικο παιδί, αντί να το ρωτήσετε γιατί δεν ακούει, σκεφτείτε να ρωτήσετε: «Σε άκουσα εγώ;»
Οι συναισθηματικά έξυπνοι γονείς δεν προσπαθούν για τη συμμόρφωση των παιδιών τους, αλλά για τη σύνδεση. Πρέπει να ξέρουν ότι είστε πρόθυμοι να ακούσετε την αλήθεια για την δική τους εμπειρία.
«Είσαι τόσο ασεβής!»
Βλέπω συχνά γονείς να βγάζουν ευρεία και καταστροφικά συμπεράσματα σχετικά με τη συμπεριφορά του παιδιού τους με βάση τις δικές τους ανασφάλειες.
Ένα ζευγάρι μου είπε: «Ο έφηβος μας δεν μας σέβεται» επειδή δεν τους άκουσε όταν του είπαν να τελειώσει την σχολική εργασία του. Μόλις οι γονείς ανέφεραν την ανησυχία τους σε μια ήρεμη συζήτηση ο έφηβος τους απάντησε κατηγορηματικά: «Σας σέβομαι! Το μάθημα είναι απλώς δύσκολο για εμένα».
Τι μπορείτε να πείτε: Η πιο έξυπνη συναισθηματικά προσέγγιση όταν φοβάστε ότι το παιδί σας δεν σας σέβεται είναι να κάνετε συγκεκριμένες ερωτήσεις χωρίς να το επικρίνετε. Στη συνέχεια να επιβεβαιώσετε ρητά την προθυμία σας να ακούσετε.
Αυτή η πρόθεση θα μπορούσε να εκφραστεί ως εξής: «Παρατήρησα ότι πήρες 64% στο τελευταίο τεστ επιστήμης. Θα ήσουν διατεθειμένος να το συζητήσουμε. Θέλω απλώς να ακούσω για την δική σου εμπειρία».
Τα αισθήματα των παιδιών μας μεταδίδονται σε εμάς. Όταν αναστατώνονται εκείνα, αναστατωνόμαστε και εμείς. Έτσι, όταν προκύπτουν μεγάλα συναισθήματα, είναι φυσικό να θέλετε να ελέγξετε τα συναισθήματα του παιδιού σας λέγοντάς του να είναι ήσυχο, να ηρεμήσει ή να ακούσει πιο προσεκτικά. Αλλά ως γονιός, η δουλειά σας δεν είναι να ελέγχετε τα συναισθήματα των παιδιών σας. Η δουλειά σας είναι να κυριαρχείτε στα δικά σας.
