Μία νέα έρευνα βλέπει το φως της δημοσιότητας κι αποκαλύπτει τι μπορεί να βιώσει ένα άτομο όταν βρίσκονται στο κατώφλι του θανάτου κατά τη διάρκεια της ανάνηψης.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό «Resuscitation» (Αναζωογόνηση), έδειξε ότι σχεδόν το 40% των ατόμων που υποβάλλονται σε ΚΑΡΠΑ (Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση) δείχνουν να έχουν επίγνωση. Μάλιστα μπορούσαν να δουν αναμνήσεις ή όνειρα ακόμα και όταν φαινόταν να είναι εντελώς αναίσθητοι.
Αυτό φάνηκε στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG), μια τεχνολογία που καταγράφει την εγκεφαλική δραστηριότητα. Ο ασθενείς είχαν αιχμές στα κύματα “gamma”, “delta”, “theta”, “alpha” και “beta”, τα οποία όλα σχετίζονται με υψηλότερη νοητική λειτουργία από την αναμενόμενη.
Όσοι επέζησαν από μία καρδιακή ανακοπή είχαν εγκεφαλικά κύματα που έδειχναν σημάδια δραστηριότητα ευαισθητοποίησης για έως και μία ώρα κατά τη διάρκεια της ανάνηψης, σύμφωνα με την μελέτη. Άλλοι επιζώντες έκαναν λόγο για «χωρισμό από το σώμα, παρατήρηση γεγονότων χωρίς πόνο ή αγωνία και μια ουσιαστική αξιολόγηση των πράξεων και των σχέσεών τους». Η μελέτη διευκρίνισε ότι αυτές οι εμπειρίες θανάτου διαφέρουν από τις παραισθήσεις, τις ψευδαισθήσεις, τα όνειρα με παραισθήσεις ή τη συνείδηση που προκαλείται από την ΚΑΡΠΑ.
Ο συγγραφέας της μελέτης και αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU), Δρ Σαμ Πάρνια, δήλωσε: «Αν και οι γιατροί πίστευαν εδώ και καιρό ότι ο εγκέφαλος υφίσταται μόνιμη βλάβη περίπου δέκα λεπτά αφού η καρδιά σταματήσει να του παρέχει οξυγόνο, η έρευνά μας διαπίστωσε ότι ο εγκέφαλος μπορεί να δείξει σημάδια ηλεκτρικής ανάκαμψης κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης ΚΑΡΠΑ. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη μελέτη που δείχνει ότι αυτές οι αναμνήσεις και οι αλλαγές των εγκεφαλικών κυμάτων μπορεί να είναι σημάδια καθολικών, κοινών στοιχείων των αποκαλούμενων επιθανάτιων εμπειριών».
Η μελέτη «Ευαισθητοποίηση κατά την Αναζωογόνηση (AWARE)-II» παρακολούθησε 567 άτομα, στα οποία πραγματοποιήθηκε αναζωογόνηση έπειτα από καρδιακή ανακοπή, σε 25 νοσοκομεία όπου λιγότερο από το 10% των ασθενών επέζησε. Για τη μελέτη, οι ερευνητές μίλησαν με 28 από τα 53 άτομα που επέζησαν από τις επιθανάτιες εμπειρίες τους και ήταν πρόθυμοι να μοιραστούν τα όσα έζησαν. Περίπου το 40% αυτών των ανθρώπων ανακαλούσαν αναμνήσεις.
Οι συγγραφείς της μελέτης πιστεύουν ότι ο εγκέφαλος δεν βιώνει την ίδια κατάρρευση που βιώνει το υπόλοιπο σώμα μας κατά την ανάνηψη. Αυτές οι διαδικασίες μπορεί μερικές φορές να ανοίξουν «νέες διαστάσεις της πραγματικότητας», όπως οι αναμνήσεις της πρώιμης παιδικής μας ηλικίας. Ο εξελικτικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι άγνωστος, αλλά θα μπορούσε να γίνεται προκειμένου να μας επιτρέψει να βιώσουμε και έτσι να καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει όταν πεθαίνει ένας δικός μας άνθρωπος.
Η μελέτη τονίζει ότι η ιδέα ότι ο εγκέφαλος υφίσταται πάντα μόνιμη βλάβη όταν σταματά η καρδιά δεν είναι αλήθεια.
Ο Δρ. Πάρνια δήλωσε ότι η έρευνα «μπορεί επίσης να καθοδηγήσει τον σχεδιασμό νέων τρόπων επανεκκίνησης της καρδιάς ή πρόληψης εγκεφαλικών τραυματισμών και να έχει επιπτώσεις στις μεταμοσχεύσεις».
Στην μελέτη έχουν συμπεριληφθεί και οι εμπειρίες 126 ανθρώπων που επέζησαν έπειτα από καρδιακή ανακοπή που υπέστησαν. Αυτοί είχαν αναφέρει αναμνήσεις που επανεμφανίστηκαν κατά την καρδιακή τους αναζωογόνηση. Οι αναφορές αυτές χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθήσουν στην κατανόηση των τάσεων σε αυτό που περιγράφουν οι άνθρωποι μετά τις επιθανάτιες εμπειρίες τους.
