Τον Απρίλιο του 1971 η Fiat παρουσίαζε
το Fiat 127, ένα
μοντέλο που γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία, αλλά κυρίως άνοιξε
το δρόμο για τη σύγχρονη εποχή των αυτοκινήτων με συμπαγείς
διαστάσεις, υιοθετώντας επιλογές που είναι γνώριμες ακόμα και
σήμερα, 50 χρόνια μετά.
Η μετάβαση των μικρών αυτοκινήτων της Fiat από την μεταπολεμική
περίοδο στη σύγχρονη εποχή ξεκίνησε στα μέσα του 1960. Πίσω από
αυτή τη μικρή επανάσταση για την αυτοκίνηση βρισκόταν ο
ιδιοφυής σχεδιαστής και μηχανικός Dante Giacosa. Η
παρουσίαση του 127 τον Απρίλιο του 1971, έδειχνε ξεκάθαρα ότι η
Fiat δεν ήταν απλά ικανή να δημιουργεί επιτυχημένα μικρά
αυτοκίνητα, αλλά μπορούσε να χαράζει το δρόμο πάνω στον οποίο θα
ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι κατασκευαστές.
Με τα αυτοκίνητα πόλης της Fiat, όπως τα 500, 600 και 850 να
χρησιμοποιούν μια αρκετά παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με τον κινητήρα
και τη μετάδοση της κίνησης να βρίσκονται στο πίσω μέρος, η
ομάδα των μηχανικών της μάρκας πίεζε για ανανέωση. Όπως
συμβαίνει συνήθως, η αντίσταση ενάντια σε καινοτόμες ιδέες ήταν
έντονη, με τη διοίκηση της Fiat να ανησυχεί ότι μια ρηξικέλευθη
προσέγγιση ήταν επισφαλής σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και για τη φήμη
της μάρκας. Την γεφύρωση αυτής της διαφοράς ανέλαβε το 1964 το
Autobianchi Primula, ένα μοντέλο συμπαγών διατάσεων, το οποίο –για
πρώτη φορά στον «κόσμο» της Fiat- εφοδιαζόταν με εμπρός
τοποθετημένο κινητήρα και κίνηση στους εμπρός τροχούς. Η
αποδοχή ήταν ιδιαίτερα θετική, με το Primula εκτός των άλλων να
κατακτά τη 2η θέση στο θεσμό Car Of The Year του
1965. Η μεγαλύτερη βέβαια επιτυχία του μοντέλου ήταν ότι άνοιξε το
δρόμο ώστε ο Giacosa να δημιουργήσει το 128, έχοντας πλέον στα
χέρια του ένα ισχυρό επιχείρημα για τη βιωσιμότητα της ιδέας
του.
Το 1971 η Fiat παρουσίαζε στο κοινό τον αντικαταστάτη του 850.
Το 127 δεν αποτελούσε έκπληξη λόγω της σύγχρονης αρχιτεκτονικής
του, η οποία είχε παρουσιαστεί τρία χρόνια νωρίτερα στο 128, αλλά
για το γεγονός ότι αυτές οι λύσεις περνούσαν σε ένα
συμπαγές και εξαιρετικά προσιτό αυτοκίνητο. Ο
τοποθετημένος εμπρός και εγκάρσια κινητήρας, κινούσε τους εμπρός
τροχούς, ενώ παράλληλα με την ανεξάρτητη ανάρτηση και στους
τέσσερις τροχούς, το μικρό μοντέλο διέθετε δισκόφρενα στον εμπρός
άξονα. Αν το 128 άνοιξε το δρόμο σε τεχνικό επίπεδο, το 127 δίδαξε
με τη σειρά του σε επίπεδο σχεδιασμού. Ο Dante Giacosa, Επικεφαλής
του Fiat Centro Stile, συνεργάστηκε με τον ανεξάρτητο σχεδιαστή Pio
Manzù, ο οποίος είχε εντυπωσιάσει τον Giacosa χάρη στις καινοτόμες
προτάσεις του για το πρωτότυπο Fiat City Taxi, το οποίο από μόνο
του αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία σχεδιασμού
αυτοκινήτων. Η πρόταση του Manzù για το 127 ήταν ένα
hatchback με λίγο μεγαλύτερες εξωτερικές διαστάσεις από το
850, αλλά εξαιρετικά ευρύχωρο και φωτεινό εσωτερικό. Με
χώρο που φιλοξενούσε με άνεση 4 άτομα και τις αποσκευές τους, αφού
η ρεζέρβα είχε τοποθετηθεί στο χώρο του κινητήρα, ο Manzù
κληροδότησε το μοντέλο με εξαιρετική πρακτικότητα, αλλά και
μοναδικό στιλ. Το καπό που θύμιζε στρείδι και τα τετράγωνα
φωτιστικά σώματα έκαναν το 127 άμεσα αναγνωρίσιμο, μοντέρνο και
κομψό.
Οι αγοραστές, αλλά και οι ειδικοί λάτρεψαν το νέο μικρό
αυτοκίνητο της Fiat. Μόλις δύο χρόνια μετά την πρώτη θέση του 128
στο Car Of The Year 1970, το 127 επαναλάμβανε την επιτυχία,
κατακτώντας το τίτλο για το 1972 και μάλιστα με διπλάσιους
και πλέον βαθμούς σε σχέση με το μοντέλο που ήρθε δεύτερο στην
ψηφοφορία. Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της
Γενεύης, το 127 αποκτούσε μια τρίτη πόρτα, αλλά και αναδιπλούμενα
πίσω καθίσματα, αποτελώντας ένα ολοκληρωμένο hatchback με
αρχιτεκτονική που εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα στα μοντέλα της
κατηγορίας.
Η δημοτικότητα του μοντέλου οδήγησε στη δημιουργία και μιας
5πορτης έκδοσης το 1976, αλλά και της έκδοσης Sport το
1978, η οποία ακολουθούσε τα χνάρια του εξαιρετικά
επιτυχημένου Autobianchi A112 Abarth. Παράλληλα με την Ευρώπη, το
127, ταξίδεψε και στην Νότιο Αμερική, οπού εκτός από επιβατικό
διαθέσιμο ήταν και σε επαγγελματική έκδοση με το όνομα Fiorino. Ο
επιτυχημένος σχεδιασμός κράτησε την Ευρωπαϊκή έκδοση του 127 στην
παραγωγή για 16 ολόκληρα χρόνια μέχρι το 1987. Με σχεδόν 8
εκατομμύρια μονάδες κατάφερε να είναι το best seller της Ευρώπης
από το 1973 μέχρι το 1978, ενώ ακόμα και η Fiat για να
φανεί αντάξια του εξαιρετικού σχεδιασμού του, αναγκάστηκε να
δημιουργήσει δύο διαφορετικά μοντέλα για να το αντικαταστήσουν, το
πρακτικό Panda και το καινοτόμο Uno.
Ο έξυπνος σχεδιασμός και η πρακτικότητα του 127 έμειναν
παροιμιώδης, όπως άλλωστε και η αντοχή του. Το παρακάτω video με
τον κασκαντέρ Rémy Julienne να οδηγεί πέρα από τα όρια το μικρό
Fiat εντυπωσιάζει με το θάρρος του οδηγού και την «υπομονή»
του 127.
