Υιοθετώντας μια νέα συνήθεια κάθε φορά, κατάφερε να μεταμορφώσει το σώμα της και να χάσει κατά μέσο όρο 6,2 κιλά τον χρόνο, την τελευταία 4ετία. Η συγγραφέας Steffani Cameron αποκαλύπτει τις 7 αλλαγές στον τρόπο ζωής της, οι οποίες την βοήθησαν να χάσει τα περιττά κιλά και να βελτιώσει την υγεία της.
«Το 2015, πούλησα όλα μου τα υπάρχοντα για να ταξιδέψω τον κόσμο. Ήδη με μη φυσιολογικό βάρος για εμένα, πίστευα ότι το ταξίδι θα με βοηθήσει. Καθημερινά, για 4 χρόνια, ξυπνούσα σε απίστευτα μέρη σε 25 χώρες του κόσμου, αλλά δυσκολευόμουν να τα εξερευνήσω. Το ύψος μου είναι 1,65 μ. και το βάρος μου ήταν 159 κιλά, κάτι που έκανε τις απλές δραστηριότητες πρόκληση, πόσο μάλλον την εξερεύνηση νέων κόσμων.
Το όνειρό μου ως νομάς τελείωσε το 2019 σε μια ταράτσα διαμερίσματος στη Σικελία, όπου τα 88 σκαλιά μέχρι τη σουίτα μου προκαλούσαν αγωνία καθημερινά. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να σταματήσω να ταξιδεύω και να αλλάξω τη ζωή μου.
Είχα ένα νέο όνειρο: να παραμείνω ζωντανή. Ήθελα να είμαι υγιής. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήταν 57 ετών, και εγώ ήμουν στα 46 μου. Ήμουν κοντά στο τελευταίο μου κεφάλαιο ή μπορούσα να αλλάξω το μέλλον μου; Αποφάσισα ότι μπορούσα. Στόχος μου ήταν να είμαι πιο υγιής στα 50 μου από ό,τι στα 40 μου. Ήταν ένας πολύ υψηλός στόχος. Έτσι υιοθετούσα μια καλή νέα συνήθεια κάθε φορά, ξεκινώντας με την επιστροφή μου στον Καναδά.
Μέχρι στιγμής, έχω χάσει 50 κιλά και πρόσφατα αγόρασα τα πρώτα μου πουκάμισα σε μεγάλο μέγεθος μετά από 15 χρόνια που φορούσα ρούχα 4XL. Μη μπορώντας κάποτε να περπατήσω ούτε 800 μέτρα χωρίς διαλείμματα, τώρα μπορώ να περπατήσω 11 χιλιόμετρα ή περισσότερο χωρίς πόνο ή δυσκολίες. Έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου, αλλά δημιούργησα έναν υγιεινό τρόπο ζωής που απολαμβάνω και ανυπομονώ για δεκαετίες νέων περιπετειών», εξομολογείται η Steffani Cameron.
Οι 7 αλλαγές που βοήθησαν την Steffani Cameron να χάσει βάρος
- Ενσωμάτωσε το περπάτημα στον τρόπο ζωής μου
- Δεν μετράει τις θερμίδες
- Μαγειρεύει όλα όσα θέλει να φάει
- Παρακολουθεί πάντα εκπομπές μαγειρικής
- Ξεκίνησα να καλλιεργεί τα δικά της μυρωδικά
- Προσέχει τι τρώει ή πίνει μετά το δείπνο
- Εστιάζει στο πώς νιώθει και όχι στους αριθμούς
«Ενσωμάτωσα το περπάτημα στην καθημερινότητά μου»
«Όπως πολλοί άλλοι, μετακόμισα στους πρώτους μήνες της πανδημίας. Γύρισα στην πατρίδα μου, στη Βικτώρια στον Καναδά, και τώρα ζω μόλις 15 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο της πόλης και τα μαγαζιά και μόλις 5 λεπτά από ένα πάρκο και τον ωκεανό. Πηγαίνω με τα πόδια στα περισσότερα μέρη, αλλά χρησιμοποιώ και αυτοκίνητο ή λεωφορείο. Τα ψώνια γίνονται παιχνιδάκι με το «καροτσάκι της γιαγιάς» μου, μεταφέροντας άνετα τα ψώνια μιας εβδομάδας στο σπίτι σε μία μόνο διαδρομή. Κάνω διατάσεις και ελαφρύ τσιγκόνγκ ενώ βλέπω τηλεόραση και είμαι σε καλύτερη φυσική κατάσταση από ό,τι τα τελευταία 15 χρόνια».
«Δεν μετράω θερμίδες»
«Λατρεύω να τρώω, αλλά το να ζω στην Ευρώπη για δύο χρόνια και να πίνω κρασί σαν να ήταν εν μέρει ο λόγος που έφτασα στο μεγαλύτερο βάρος μου. Δεν ανησυχώ για τις θερμίδες. Τα smoothies μπορεί να έχουν ωραία γεύση, αλλά δεν χορταίνουν ποτέ την πείνα μου. Δεν με απασχολούν συνήθως τα ημερήσια σύνολα θερμίδων επειδή διαπιστώνω ότι η κατανάλωση τροφών τείνει να ισορροπεί μέσα σε μια εβδομάδα. Μπορεί να τρώω πιο ελαφριά vegan γεύματα μια μέρα και να έχω μια μπριζόλα την επόμενη».
«Μαγειρεύω σχεδόν τα πάντα που τρώω»
«Χρόνια ταξίδευα και το φαγητό έξω συχνά, με έκαναν να λαχταρώ μια καλά εξοπλισμένη κουζίνα. Όταν τελείωσε η νομαδική μου ζωή, βυθίστηκα στη μαγειρική. Έμαθα να φτιάχνω ζυμαρικά στη Ρώμη, οπότε όταν γύρισα σπίτι, έφτιαχνα ζυμαρικά από την αρχή. Ζύμωνα και έπλαθα καρβέλια ψωμιού. Απέκτησα πάθος για το μαγειρεμένο φαγητό και έφτιαχνα από γιαούρτι και σάλτσες μέχρι τραγανές πιπεριές τσίλι και περίπλοκες συνταγές με κάρυ. Και όταν πρόσφατα κατάλαβα ότι έχω δυσανεξία στη γλουτένη, το είδα ως μια πρόκληση να βρω μερικές καλές συνταγές – όχι ως έναν ριζικά νέο τρόπο ζωής βασισμένο στον περιορισμό – και έχω πετύχει πολύ καλά αποτελέσματα. Ο επιπλέον χρόνος που περνάω στην κουζίνα μπορεί να συγκριθεί με τον χρόνο που περνούν άλλοι στο γυμναστήριο, αλλά είναι κάτι που το απολαμβάνω και μια συνήθεια που μπορώ να κρατήσω για μια ζωή».
«Παρακολουθώ πάντα εκπομπές μαγειρικής»
«Δεν γεννιόμαστε όλοι με το χάρισμα να έχουμε γονείς ή συγγενείς που να εκτιμούν την τέχνη του μαγειρέματος λαχανικών. Μεγάλωσα τη δεκαετία του ’70 όπου το φαγητό ήταν κυρίως κρέας και πατάτες. Τα βραστά λαχανικά ήταν ο μοναδικός τρόπος να τρώμε λαχανικά. Ενώ τα ταξίδια με βοήθησαν να ανακαλύψω νέα λαχανικά και τρόπους μαγειρέματος, η πραγματική μου έμπνευση προήλθε από τις μαγειρικές εκπομπές. Στην αρχή της πανδημίας, ένας Πορτογάλος φίλος στο Twitter με έβαλε στον κόσμο του MasterChef Australia, μιας εκπομπής με πάνω από 50 επεισόδια ανά σεζόν που διαδραματίζεται σε μια χώρα που λατρεύει τα λαχανικά. Με έκανε να σκεφτώ το κρέας ως συνοδευτικό και τα λαχανικά ως πρωταγωνιστές του πιάτου».
«Ξεκίνησα να καλλιεργώ τα δικά μου μυρωδικά»
«Το μπαλκόνι μου, διαστάσεων 1,5 μέτρα επί 4,5 μέτρα, φιλοξενεί μια μίνι-ζούγκλα με 20 μυρωδικά, χόρτα σαλάτας, αειφόρες φράουλες και μερικές σακούλες των 38 λίτρων με ντομάτες. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να βγω έξω και να κόψω σχοινόπρασο για να το πασπαλίσω στα ομελέτα μου ή αγκίδα για να τρίψω σε ένα κοτόπουλο πριν το ψήσω. Για μερικούς μήνες κάθε χρόνο, μια φρέσκια σαλάτα είναι πάντα στα χέρια μου. Ακούγεται περίπλοκο, αλλά είναι τόσο εύκολο. Επιπλέον, τίποτα δεν με αναζωογονεί περισσότερο όταν εργάζομαι από το σπίτι από πέντε λεπτά στο μπαλκόνι μου την άνοιξη και το καλοκαίρι, περιτριγυρισμένος από τον κήπο μου με λαχανικά σε γλάστρες».
«Προσέχω πολύ τι τρώω ή πίνω μετά το βραδινό μου γεύμα»
«Δεν είμαι αυστηρή με την ώρα που σταματάω την κατανάλωση φαγητού επειδή η ζωή είναι όμορφα απρόβλεπτη και η ευελιξία είναι σημαντική. Αλλά αν φάω περίπου στις 9 μ.μ., δεν θα τσιμπολογήσω μέχρι τις 10 ή 11 το επόμενο πρωί. Εργάζομαι από το σπίτι, οπότε έχω αυτή την ευελιξία. Μπορείτε να το πείτε διαλειμματική νηστεία αν θέλετε, αλλά για μένα δεν έχει τόσο να κάνει με τη μείωση των θερμίδων όσο με τον τερματισμό των καταστροφικών συνηθειών. Για παράδειγμα, όταν ταξίδευα, έπινα ένα μπουκάλι κρασί κάθε βράδυ, το οποίο οδηγούσε σε τσιμπολόγημα μαζί με το κρασί μου. Σήμερα, μπορεί να φάω φρούτα μετά το βραδινό ή μια κούπα με κακάο, αλλά αυτό είναι όλο, αν θέλω καλή πέψη και ήρεμο ύπνο».
«Εστιάζω στο πώς νιώθω, όχι στους αριθμούς»
«Η ζυγαριά δεν είναι φίλη μου. Ένα λάθος γεύμα και ξαφνικά η αυτοεκτίμηση μπορεί να εξαφανιστεί εξαιτίας ενός αριθμού. Αν ανησυχούσα για τη ζυγαριά, θα είχα τα παρατήσει εδώ και πολύ καιρό. Το βάρος μου μπορεί να διαφέρει έως και 2 κιλά την ημέρα και μου πήρε χρόνια να καταλάβω το γιατί και να σταματήσω να κρίνω τον εαυτό μου γι’ αυτό. Αντίθετα, εστιάζω στο πώς νιώθω: πώς νιώθω όταν περπατώ, πόσο άνετη είμαι σε μια καρέκλα, πώς μου αρέσουν τα ρούχα μου. Αυτό το συναίσθημα είναι αυτό που μοιάζει με επιτυχία.
Χαίρομαι που επέτρεψα στον εαυτό μου να βιώσει με όλη του τη δύναμη το πόσο άσχημα ένιωθα, πριν ξεκινήσει το ταξίδι για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασής μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σημείο μηδέν μου εκείνη την ηλιόλουστη μέρα σε μια ταράτσα στο Παλέρμο της Σικελίας, με θέα σε έναν κόσμο αιώνων με ραγισμένη καρδιά επειδή πονούσα πάρα πολύ για να τον εξερευνήσω. Εκεί, εγκατέλειψα αυτό που τότε ήταν η περιπέτεια της ζωής μου. Σήμερα, έχω μια νέα ζωή. Θέλω να επιστρέψω σε αυτή την πόλη, στα καλντερίμια και τις δυνατότητες μέσα σε αυτά τα στενά δρομάκια, γιατί η χαρά της εξερεύνησης δεν χρειάζεται να μου διαφύγει ποτέ ξανά».
