Τη δεκαετία του ’90 τα hot hatch ή καλύτερα «καυτά» GTi γνώρισαν
μεγάλες δόξες. Ειδικά στη χώρα μας, αποτέλεσαν επιθυμία κάθε νεαρού
σε ηλικία οδηγού, αφού αποτελούσαν μία προσιτή λύση για
όσους λάτρεις του αυτοκινήτου. Η συνταγή ήταν απλή. Μικρό
σε διαστάσεις αμάξωμα, χαμηλό βάρος, αυξημένη ισχύ και
διαφοροποιημένη ρύθμιση της ανάρτησης. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που
προσέφεραν GTi εκείνη την εποχή, μπορεί να χρησιμοποίησαν τα
συγκεκριμένα συστατικά, αλλά η κάθε μία με το δικό της
τρόπο και φιλοσοφία. Κάτι που στην πράξη μεταφραζόταν σε
διαφορετικό γευστικό αποτέλεσμα. Έτσι, οι προτάσεις μπορεί να ήταν
πολλές, και μάλιστα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, αλλά δύο μοντέλα
ξεχώρισαν και κέρδισαν την καρδιά της πλειονότητας των νέων της
εποχής. Το Peugeot 106 Rallye και το Fiat
Punto GT. Δύο τελείως διαφορετικές παραλλαγές στο ίδιο
θέμα…
PEUGEOT 106 RALLYE
– Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
Η παράδοση της Peugeot σε κατασκευές του είδους είναι τεράστια
και η γαλλική εταιρεία είχε χτίσει το δικό της μύθο με την γρήγορη
έκδοση του 205. Όπως ήταν φυσιολογικό, με την παρουσίαση του 106
όλοι περίμεναν την αντίστοιχη καυτή εκδοχή. Και οι Γάλλοι
τεχνικοί φρόντισαν να μας αποζημιώσουν και με το παραπάνω.
Από την πρώτη γενιά, με τον 1.300άρη κινητήρα των 100 ίππων, μέχρι
και την τελευταία εξέλιξη των 122 ίππων από το ατμοσφαιρικό σύνολο
των 1.600 cc, το 106 με τον κωδικό Rallye απευθυνόταν σε όσους
λάτρεις της οδήγησης. Σε αντίθεση με το Fiat Punto GT, δεν ήταν η
εκρηκτικότητα και οι κορυφαίες επιδόσεις που σε συγκινούσαν. Αλλά ο
συνδυασμός ανάρτησης, συστήματος διεύθυνσης και οδικής
συμπεριφορές, που εν τέλει του χάρισαν τον τίτλο του οδηγοκεντρικού
μοντέλου. Φυσικά, απαιτούσε σεβασμό και γνώση για να το οδηγήσεις
γρήγορα, αλλά και για να μην εκτεθείς. Το κοντό μεταξόνιο σε
συνδυασμό με τους υστερούντες βραχίονες με ράβδους στρέψης στον
πίσω άξονα, μπορούσε εύκολα να προκαλέσει υπερστροφή.
Στοιχείο οδηγικής απόλαυσης για την μυημένο, αλλά και
καταστροφικό για την μη γνώστη. Σε κάθε περίπτωση, το 106
Rallye δικαίως κέρδισε τον τίτλο του κλασσικού μοντέλου, όντας ένα
από αυτά που αρκετοί θα ήθελαν στο γκαράζ τους, άψογα διατηρημένο
για μία κυριακάτικη βόλτα.
FIAT PUNTO GT –
ΤΟ ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ
Οι Ιταλοί έχουν και αυτοί τη δική τους παράδοση, αλλά και σχολή
σε κατασκευές του είδους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε το
Fiat Uno Turbo. Με πανάλαφρο αμάξωμα και έναν υπερτροφοδοτούμενο
κινητήρα κάτω από το εμπρός καπό, δεν είχε αντίπαλο στην ευθεία. Οι
στροφές ήταν μία άλλη ιστορία… Όταν το Punto παρουσιάστηκε ως
αντικαταστάτης του Uno, το πρώτο ερώτημα που τέθηκε ήταν κατά πόσο
θα προσφέρεται και σε έκδοση GTi. Οι Ιταλοί απάντησαν με
εμφατικό τρόπο αποκαλύπτοντας το GT.
Επιμένοντας στη χρήση τούρμπο, ο κινητήρας των 1.400 cc απέδιδε 136
ίππους, 208 Nm ροπής, και μάλιστα σε ένα αμάξωμα που ζύγιζε κάτω
από 1.100 kg. Είναι χαρακτηριστικό, πως για τα πρώτα 100 km/h από
στάση, απαιτούνται μόλις 7,9 sec! Νούμερο που έμοιαζε
εξωπραγματικό για την εποχή. Βέβαια, η χρήση της
τουρμπίνας είχε κάποια μειονεκτήματα, όπως για παράδειγμα η
υστέρηση στις χαμηλές στροφές. Όσοι έχουν οδηγήσει Punto GT θα
θυμούνται τη… ραστώνη που επικρατούσε κάτω από τις 3.000 rpm, αλλά
και την έκρηξη ισχύος που ακολουθούσε μόλις ο
δείκτης του στροφόμετρου ξεπερνούσε το συγκεκριμένο νούμερο.
Μάλιστα, σε αντίθεση με το Uno Turbo δεν ήταν τόσο υποστροφικό,
όντας εξαιρετικά βελτιωμένο σε επίπεδο οδικής συμπεριφοράς.
Απαιτούσε σωστή και σοφή διαχείριση του πεντάλ της
βενζίνης, αλλά και να βρίσκεσαι μέσα στο ωφέλιμο εύρος
στροφών. Αν βέβαια δεν το σεβόσουν, τότε ήταν δεδομένο ότι θα
έπρεπε να αντιμετωπίσεις την υποστροφή. Που στην περίπτωση του
GT υπό συνθήκες μπορούσε να είναι αμείλικτη!
