Ένα από τα πιο σπουδαία χρόνια μεταδοτικά νοσήματα των αιγοπροβάτων και σε μεγαλύτερο ποσοστό των αιγών είναι η παραφυματίωση.
Η ασθένεια, η οποία χαρακτηρίζεται από διαλείπουσα διάρροια και προοδευτικά απίσχναση, αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα προκαλεί σημαντικές οικονομικές απώλειες, με τον κτηνοτρόφο να βλέπει το κοπάδι του αποδεκατισμένο.
Σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της νόσου παίζουν η έλλειψη ιχνοστοιχείων (σεληνίου, ασβεστίου, κοβαλτίου) και οι κακές συνθήκες εκτροφής. Έξαρση στην εκδήλωση της νόσου υπάρχει μετά τους τοκετούς και σε ζώα μεγαλύτερα των 2-3 ετών.
Τα κοπάδια μολύνονται:
- με την είσοδο ζώων φορέων,
- με επαφή με μολυσμένα κοπάδια ,
- με κοινές ποτίστρες,
- με το θηλασμό, ενώ το περιβάλλον μολύνεται με τα κόπρανα των ζώων που νοσούν η είναι φορείς.
Ποια είναι τα συμπτώματα
Τα ζώα διατηρούν την όρεξή τους, οι αποδόσεις τους όμως πέφτουν. Παρουσιάζουν διάρροια κατά διαστήματα(πολτώδη κόπρανα).
Τα ζώα αδυνατίζουν από την κακή απορρόφηση του εντέρου, συχνά παρουσιάζουν οιδήματα(κάτω από το σαγόνι, υγρό στην κοιλιακή κοιλότητα). Ο θάνατος έρχεται από καχεξία.
Πρόληψη και εμβολιασμός
Απαραίτητη κρίνεται η χορήγηση Σελήνιου και Βιταμίνης Ε, για να ενισχυθεί οργανισμός του ζώου. Χρειάζονται καλές συνθήκες εκτροφής. Συνιστάται ο διαχωρισμός των ζώων μετά τη γέννηση.
Επίσης, στις εκτροφές που υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να γίνεται εμβολιασμός στα ζώα αναπαραγωγής τον 1ο μήνα της ζωής τους εφάπαξ.
Όταν διαγνωστεί, η νόσος, επειδή δεν υπάρχει θεραπεία, τα άρρωστα ζώα απομονώνονται και σφάζονται πριν το τελικό στάδιο απίσχνασης. Ο στάβλος πρέπει να καθαρίζεται και απολυμαίνεται σωστά και συχνά.
Είναι νόσημα που καλύπτεται ασφαλιστικά από τον ΕΛΓΑ. Η νόσος δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο.
