Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που πήρε το «πράσινο φως» από το υπουργικό συμβούλιο έχει προκαλέσει την δικαιολογημένη ανησυχία των εργατικών σωματείων που τονίζουν πως αλλάζει επί τα χείρω τις εργασιακές συνθήκες των εργαζομένων.
Η συζήτηση που έχει ανοίξει φέρνει στο προσκήνιο ακανθώδη θέματα με το υπουργείο Εργασίας να υπερασπίζεται το υπό κατάθεση σχέδιο νόμου και τους εργαζόμενους να βρίσκονται στα «κάγκελα» φοβούμενοι για περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
Εργασιακό νομοσχέδιο: 13ωρη εργασία και το «τυράκι» της αύξησης αποδοχών
Η δυνατότητα 13ωρης ημερήσιας απασχόλησης σε έναν εργοδότη, για μερικές μέρες, με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων, φέρνει ανατροπές αλλά και μεγάλες αντιδράσεις. Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος καταγγέλλει «κυνική παρέμβαση υπέρ συγκεκριμένων εργοδοτικών συμφερόντων (…)» καθώς είναι εμφανές πως θα λειτουργήσει ως «σωσίβιο» σε κρίσιμους παραγωγικούς κλάδους που πασχίζουν να βρουν προσωπικό και δεν μπορούν. Τώρα, με την κυβερνητική πρωτοβουλία θα μπορούν να καταφεύγουν στην ίδια «δεξαμενή» των υπαλλήλων τους, καλώντας τους, αν θέλουν, να εργαστούν επιπλέον του 8ώρου με «τυράκι» την αύξηση των αποδοχών, ανοίγοντας την κερκόπορτα της υπερεργασίας.
Ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων – Στον πυρήνα των αλλαγών ο εργάσιμος χρόνος
Στο «13ωρο» ο εργαζόμενος θα έχει προσαύξηση 20% για την 9η ώρα και προσαύξηση 40% για κάθε ώρα υπερωριακής απασχόλησης από την 10η έως και τη 13η. Το συνολικό εβδομαδιαίο ωράριο δεν θα υπερβαίνει τις 48 ώρες εργασίας μαζί με την υπερεργασία και τις υπερωρίες. Αυτό σημαίνει ότι αν ένας εργαζόμενος αν συμφωνήσει να δουλέψει για δυο 13ωρα μέσα στην ίδια εβδομάδα, θα πρέπει τις υπόλοιπες 3 μέρες να εργαστεί για δυο 8ώρα και ένα 6ωρο (χωρίς μείωση αποδοχών) ώστε να συμπληρωθεί το 48ωρο του ανώτατου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας.
Υπερεργασία στους «πρωταθλητές» της εργασίας
Υπερεργασία σε μια χώρα που κρατάει τα σκήπτρα των πιο δουλευταράδων στην Ευρωπαϊκή Ένωση με κατά μέσο όρο 39,8 ώρες την εβδομάδα. Η διαφορά αυτή, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η αγοραστική δύναμη του μισθού στην Ελλάδα είναι η χαμηλότερη στην ΕΕ, αποδεικνύει ότι όχι μόνο δουλεύουμε πιο πολύ από όλους, αλλά πληρωνόμαστε και χειρότερα από όλους, αναλογικά με τον χρόνο εργασίας.
Η μεθοδολογία της Eurostat προκύπτει από τον μέσο όρο των πραγματικών ωρών που πέρασε κάποιος στην κύρια εργασία του, σε διάρκεια μίας εβδομάδας, ανεξαρτήτως πόσες ώρες αποζημιώθηκε. Διευκρινίζεται ότι ο μέσος όρος των εργάσιμων ωρών επηρεάζεται από τα ποσοστά εργαζομένων μερικής απασχόλησης σε κάθε χώρα, τις διαφορές στο νομικό πλαίσιο και στον συμβατικό εβδομαδιαίο εργάσιμο χρόνο.
Δεν περιλαμβάνονται δηλαδή οι ώρες που εργάζονται όσοι έχουν και δεύτερη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα ή δύο παρτ-τάιμ δουλειές ή δουλεύουν και «μαύρα». Οι 39,8 ώρες εργασίας ανά εβδομάδα, που προκύπτουν στην Ελλάδα είναι ο μέσος όρος των εργαζομένων πλήρους και μερικής απασχόλησης.
Με δεδομένη την έκταση της «γκρίζας» οικονομίας στην Ελλάδα και την αύξηση όσων στρέφονται και σε παράπλευρες δραστηριότητες γιατί ο μισθός δεν φτάνει, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι ο πραγματικός εβδομαδιαίος εργάσιμος χρόνος είναι πολύ μεγαλύτερος.
Αλλάζουν όλα
Το νέο εργασιακό τοπίο αναδιαμορφώνεται σε μια αγορά εργασίας που χαρακτηρίζεται από διαρκή κινητικότητα με αυστηρά χρονοδιαγράμματα και πιεστικές προθεσμίες. Καθήκοντα που απαιτούν την ταχύτατη ολοκλήρωση σύνθετων και απαιτητικών έργων με περιορισμένα περιθώρια για ανάπαυση, προκαλώντας άγχος και εξουθένωση.
Κάπως έτσι, σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες δηλώνει ότι βρίσκεται σε φάση αναζήτησης της επόμενης επαγγελματικής στέγης προσδοκώντας σε καλύτερο εργασιακό περιβάλλον. Οι γυναίκες εμφανίζονται να ψάχνουν για μια νέα θέση σε μεγαλύτερο ποσοστό από τους άνδρες. Εκτός από το φύλο, φαίνεται και η ηλικία να παίζει καθοριστικό ρόλο. Οι νεότερες ηλικιακές ομάδες είναι σαφώς πιο ενεργές στην αναζήτηση νέων εργοδοτών.
