Η χώρα δέχεται συνεχείς παραβιάσεις ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας από τρίτα κράτη – Υπομένει στρατιωτικές και υβριδικές απειλές χωρίς αντίδραση…
Η ελληνική πολιτική σκηνή παραμένει ένα διαρκές θέατρο παραλόγου – και δυστυχώς, σε αυτό το έργο, το Έθνος δεν γελάει· αιμορραγεί. Οι πολίτες παρακολουθούν για ακόμη μία φορά την ηθελημένη και συστηματική υπονόμευση της κυριαρχίας τους, μέσα από αποφάσεις που παραπέμπουν όχι σε ανικανότητα, αλλά σε στημένη, προσχεδιασμένη παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτή δεν είναι απλώς πολιτική αποτυχία· είναι μια πράξη που αγγίζει τα όρια της προδοσίας του Έθνους.
Όταν η Βουλή των Ελλήνων μετατρέπεται σε γραφείο διεκπεραίωσης ξένων συμφερόντων, και οι αποφάσεις λαμβάνονται όχι υπέρ της Πατρίδας αλλά εις βάρος της, τότε η συζήτηση περί «δημοκρατίας» γίνεται κενή περιεχομένου. Κι εσείς, κύριοι Γεραπετρίτη και Μητσοτάκη, φέρετε την απόλυτη ευθύνη γι’ αυτό το κατάντημα.
Ο Έλληνας πολίτης, που σας εμπιστεύθηκε με την ψήφο του, βλέπει πλέον ξεκάθαρα ότι η διακυβέρνηση δεν αποσκοπεί στη θωράκιση της χώρας, αλλά στην υπονόμευσή της. Η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων δεν μπορεί να θεωρηθεί «διπλωματικός ελιγμός»· είναι ξεκάθαρη εθνική υποχώρηση και ηθελημένη πράξη που θα μείνει χαραγμένη στην Ιστορία ως ηθική και πολιτική καταρράκωση.
Όπως είπε ο Βολτέρος:
“Η ελευθερία είναι το δικαίωμα να λέμε στους άλλους αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν.”
Σας το λέμε λοιπόν απερίφραστα: Η σιωπή σας είναι συνενοχή. Οι πράξεις σας συνιστούν εθνικό έγκλημα.
Η χώρα δεν μπορεί να πορεύεται με κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν το Έθνος σαν επιχείρηση προς εκκαθάριση. Ο Σωκράτης είχε πει:
“Η αδικία που διαπράττεται απέναντι σε ένα άτομο είναι αδικία που διαπράττεται απέναντι σε ολόκληρη την κοινωνία.”
Και εμείς το επεκτείνουμε: η προδοσία που διαπράττεται απέναντι στην Πατρίδα είναι προδοσία απέναντι σε ολόκληρο το Έθνος.
Συγκεκριμένα αιτήματα προς τη Βουλή και τους θεσμούς:
1 – Άμεση παραίτηση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών.
2 – Προκήρυξη εθνικών εκλογών εντός 60 ημερών, με διασφαλισμένες διαδικασίες διαφάνειας.
3 – Σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για την πλήρη διερεύνηση πράξεων που συνιστούν παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, με δυνατότητα παραπομπής σε Ειδικό Δικαστήριο.
4- Νομοθετική θωράκιση ώστε οποιαδήποτε παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας να απαιτεί δημοψήφισμα με αυξημένη πλειοψηφία.
Οι πολίτες δεν ζητούν υποσχέσεις· απαιτούν λογοδοσία. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από κυβερνήσεις που «διαπραγματεύονται» την υπόστασή της, αλλά από ηγέτες που θα σταθούν όρθιοι απέναντι σε κάθε εξωτερική και εσωτερική απειλή.
Είτε αποχωρείτε με αξιοπρέπεια, είτε θα σας απομακρύνει ο λαός μέσα από τις διαδικασίες που το Σύνταγμα επιτρέπει. Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτό το Έθνος δεν σας ανήκει – ανήκει σε όλους εμάς.
Ερώτημα προς όλους τους πολιτικούς χώρους:
Πόσο ακόμα θα σιωπάτε; Θα συναινέσετε κι εσείς σε αυτή τη στημένη παράδοση της χώρας ή θα σταθείτε, επιτέλους, στο ύψος των περιστάσεων;
Η Βουλή σιωπά. Η Κυβέρνηση προβαίνει σε «διπλωματικούς ελιγμούς» που καταλήγουν σε ηθελημένη παραχώρηση κυριαρχίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ αρκούνται σε δηλώσεις «ίσων αποστάσεων», επιτρέποντας όλους, δίχως διακρίσεις, να παραβιάζουν την ελληνική ΑΟΖ, τον εναέριο χώρο και τα δικαιώματα των νησιών μας.
Η UNCLOS είναι σαφής:
Άρθρο 56: Τα κράτη έχουν αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα στην ΑΟΖ τους.
Άρθρο 121: Τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας.
Άρθρο 73: Τα κράτη μπορούν να επιβάλουν μέτρα κατά παραβατών.
Άρθρο 300: Όλες οι διατάξεις πρέπει να εφαρμόζονται με καλή πίστη.
Όταν το κράτος αποφεύγει να ασκήσει τα δικαιώματά του, δεν πρόκειται για αμέλεια αλλά για συνενοχή. Η στάση αυτή ισοδυναμεί με παραίτηση από εθνική κυριαρχία και συνιστά πράξη εθνικής προδοσίας.
Ανακλητικά:
Η χώρα:
Δέχεται συνεχείς παραβιάσεις ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας από τρίτα κράτη.
Υπομένει στρατιωτικές και υβριδικές απειλές χωρίς αντίδραση.
Βλέπει τους διεθνείς οργανισμούς (Ε.Ε., ΝΑΤΟ, ΟΗΕ) να εφαρμόζουν πολιτική ίσων αποστάσεων, αποδυναμώνοντας το διεθνές δίκαιο.
Η κυβέρνηση και η Βουλή έχουν καθήκον να εφαρμόζουν το Σύνταγμα (άρθρα 1 και 27) που απαγορεύει εκχώρηση κυριαρχίας χωρίς δημοψήφισμα και διεθνείς συμφωνίες που σέβονται την εθνική ακεραιότητα. Όταν αποφεύγουν να πράξουν το αυτονόητο, παραβιάζουν θεμελιώδη καθήκοντα πίστης προς την Πατρίδα.
II. Νομική Ανάλυση – UNCLOS
Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS, 1982), στην οποία η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος, παρέχει ρητές πρόνοιες που καταστρατηγούνται.
Άρθρο 56 – Κυριαρχικά Δικαιώματα στην ΑΟΖ
Τα παράκτια κράτη έχουν αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα για την εξερεύνηση, εκμετάλλευση και διαχείριση φυσικών πόρων, καθώς και δικαιοδοσία σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος και θαλάσσιας έρευνας.
Η μη επιβολή αυτών των δικαιωμάτων συνιστά εγκατάλειψη εθνικής αρμοδιότητας.
Η ανοχή παραβιάσεων από τρίτους αντίκειται στην υποχρέωση due diligence που επιβάλλει το διεθνές δίκαιο.
Άρθρο 121 – Νομικό Καθεστώς Νησιών
Όλα τα νησιά, ανεξαρτήτως μεγέθους, διαθέτουν πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, εφόσον μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή οικονομική δραστηριότητα.
Η αμφισβήτηση αυτών των δικαιωμάτων από τρίτες χώρες είναι νομικά αβάσιμη.
Η αδράνεια της Ελλάδος να τα υπερασπιστεί ισοδυναμεί με σιωπηρή παραίτηση.
Άρθρο 73 – Μέτρα Επιβολής
Τα παράκτια κράτη δικαιούνται να λαμβάνουν μέτρα (περιλαμβανομένων κατασχέσεων και ποινικών κυρώσεων) για την προστασία των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων.
Η έλλειψη τέτοιων μέτρων παραβιάζει την υποχρέωση προστασίας της εθνικής επικράτειας.
Άρθρο 300 – Καλή Πίστη και Κατάχρηση Δικαιωμάτων
Όλα τα κράτη οφείλουν να ασκούν τα δικαιώματά τους με καλή πίστη και να απέχουν από πράξεις που συνιστούν κατάχρηση δικαιωμάτων.
Η Ελλάδα, με την ανοχή παραβιάσεων, επιτρέπει κατάχρηση του διεθνούς συστήματος εις βάρος της και εις βάρος της διεθνούς σταθερότητας.
