Η αναγνώρισή τους ως ξεχωριστής θρησκευτικής µειονότητας µπαίνει σφήνα στα σχέδια της Άγκυρας – Μετά τα αλλεπάλληλα πογκρόµ, τώρα οι Τούρκοι τους χαρακτηρίζουν “αδελφούς”…
Οι µπεκτασήδες αλεβίτες µουσουλµάνοι της Θράκης, η… φωτεινή πλευρά του Ισλάµ, που εστιάζει στον πλουραλισµό, την πνευµατικότητα και την αρµονική συνύπαρξη, µε επιρροές και από τον χριστιανισµό, την αρχαία ελληνική παράδοση και τον ζωροαστρισµό, και οι οποίοι εδώ και λίγες ηµέρες αναγνωρίζονται ως θρησκευτική κοινότητα και νοµικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου στην Ελλάδα, αντιµετωπίζονται ως απειλή από την Άγκυρα.
Τα δηµοσιεύµατα στον τουρκικό Τύπο είναι συνεχή, µετά την κατά νόµο αναγνώριση των µπεκτασήδων αλεβιτών από την ελληνική Πολιτεία, καθώς οι γείτονες δεν περίµεναν αυτή την κίνηση και, αντιδρώντας σπασµωδικά, αποφάσισαν να καταλογίσουν στην κυβέρνηση της χώρας µας την πρόθεση να διχάσει τους µουσουλµάνους της Θράκης, που η Άγκυρα τους θεωρεί µία και ενιαία «τουρκική µειονότητα». Οι Τούρκοι ανησυχούν ιδιαίτερα, καθώς δεν θέλουν να δουν την πραγµατικότητα, δηλαδή ότι απλώς έγινε ένα σηµαντικό βήµα για τη θρησκευτική ελευθερία και την αναγνώριση της πολιτισµικής πολυµορφίας τους.
Ωστόσο, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι µπεκτασήδες αλεβίτες της Θράκης ήταν και είναι µια ξεχωριστή θρησκευτική µειονότητα που αποτελεί ένα ισχυρό πνευµατικό αντίβαρο στον ισλαµικό φονταµενταλισµό. Προτιµούν, λοιπόν, να δηλώνουν, µέσω των ΜΜΕ, ότι γίνεται µια προσπάθεια της Ελλάδας να διασπάσει τους µουσουλµάνους της περιοχής, που στην πλειονότητά τους είναι σουνίτες. ∆ηλώσεις που γίνονται επειδή φοβούνται ότι οι µπεκτασήδες αλεβίτες θα περιορίσουν τη δράση του τουρκικού προξενείου και την προσπάθεια διείσδυσης του τουρκικού παράγοντα στη µειονότητα της Θράκης.
Το εντυπωσιακό είναι ότι, ενώ τα τουρκικά ΜΜΕ τούς χαρακτηρίζουν «αδελφούς µας», δεν τους ρωτούν τι θέλουν οι ίδιοι, αλλά προτιµούν να εθελοτυφλούν, δηλώνοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση τους εξαιρεί από τη δικαιοδοσία των µουφτήδων της ∆υτικής Θράκης, κάτι που -ούτως ή άλλως- δεν ισχύει, καθώς οι ίδιοι δεν εκπροσωπούνται από τους µουφτήδες, ούτε εφαρµόζουν τη Σαρία, όπως ισχύει στους υπόλοιπους µουσουλµάνους. Και µπορεί οι Τούρκοι εδώ και χρόνια να προσπαθούν να ξαναγράψουν κατά το δοκούν τα βιβλία της Ιστορίας, αλλά οι µπεκτασήδες αλεβίτες δεν ξεχνούν ούτε ποιοι είναι ούτε τα αλλεπάλληλα πογκρόµ που έχουν υποστεί από τους Τούρκους «αδελφούς» τους.
Αιώνες διώξεων
Αδιαφορούν πλήρως για το γεγονός ότι οι αλεβίτες αποτελούν µια θρησκευτική µειονότητα των σιιτών του Ισλάµ µε µακραίωνες θεολογικές, λατρευτικές και κοινωνικές πρακτικές που τους διαφοροποιούν από τους σουνίτες µουσουλµάνους. Η διαφοροποίηση αυτή επέφερε διαχρονικά διώξεις εναντίον τους, καθώς το τουρκικό κράτος επιχειρούσε πάντα να τους επιβληθεί το σουνιτικό θρησκευτικό και λατρευτικό «καπέλο».
Κατά την οθωµανική περίοδο, οι αλεβίτες καταπιέστηκαν και εκδιώχθηκαν από πολλούς σουλτάνους, ενώ ούτε τα αλλεπάλληλα αιµατηρά πογκρόµ των δεκαετιών ’70 και ’80 δεν ήταν αρκετά, καθώς προστέθηκε ένα ακόµα το 1993, όταν ένα πολιτιστικό φεστιβάλ αλεβιτών στη Σεβάστεια (ανατολική Τουρκία) κατέληξε σε λουτρό αίµατος, µε την εισβολή ενός σουνιτικού όχλου που σκότωσε τουλάχιστον 35 αλεβίτες, υπό το ατάραχο βλέµµα των κρατικών Αρχών. Ακόµα και σήµερα, για τους φανατικούς σουνίτες υποστηρικτές του «σουλτάνου», οι αλεβίτες θεωρούνται αποστάτες και χαρακτηρίζονται χειρότεροι από χριστιανούς και εβραίους.
Ισχυρό αντίβαρο στον ισλαμικό φονταμενταλισμό
Η απόφαση αυτή αποτελεί ένα μήνυμα και προς την Τουρκία, αλλά όχι όπως θέλει εκείνη να το διαβάσει. Κυρίως είναι ένα μήνυμα που έχει αποδέκτες σε όλο τον κόσμο, καθώς δείχνει πως η Ελλάδα επιλέγει να στηρίξει τον πλουραλισμό και τη θρησκευτική ελευθερία με θεσμικούς όρους, δίνοντας φωνή και υπόσταση σε εκείνους που στερήθηκαν επί αιώνες την αναγνώριση. Πρόκειται για μια θεσμική τομή με ισχυρό γεωπολιτικό και πολιτισμικό συμβολισμό.
