Το κομβικό 12ωρο που έφερε τα πρώτα πραγματικά βήματα για τον τερματισμό του πολέμου και οι μεγάλες προκλήσεις της Ευρώπης…
Γερμανία και Γαλλία διατύπωσαν μπροστά σε ανοιχτές κάμερες ξεκάθαρη διαφοροποίηση από το ΝΑΤΟ, την Ιταλία, τη Βρετανία και τη Φινλανδία αναφορικά με το γεγονός πως είναι μάλλον αδόκιμο να συζητάμε για συνολική ειρηνευτική συμφωνία αφήνοντας ενεργά τα πολεμικά μέτωπα… Όταν η λύση δόθηκε ή για άλλους μετατέθηκε για αργότερα με προσωπική δέσμευση Τραμπ προς Παρίσι και Βερολίνο για απαντήσεις άμεσα και πίεση αν απαιτηθεί προς αυτή την κατεύθυνση ο Αμερικανός Πρόεδρος προώθησε το ρωσικό μήνυμα που παρέλαβε στην Αλάσκα…
Τα σημεία σύγκλισης και το κέρδος της διάσκεψης του Λευκού Οίκου
Παράλληλα το μέτωπο Γαλλίας – Γερμανίας και Βρετανίας μοιάζει ακόμη συμπαγές με τους Μακρόν – Μέρτς και Στάρμερ να επιμένουν πως θα βρίσκονται στο πλευρό του Ζελένσκι τόσο μέσα από τη συμμαχία προθύμων όσο και μεμονωμένα για όσο το απαιτεί η κατάσταση. Παράλληλα η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Κομισιόν εμφανίζεται επίσης ακόμη διατεθειμένη να συνεχίσει να στηρίζει με τα μέσα που διαθέτει – κυρίως οικονομικά – τη συγκεκριμένη προσπάθεια και θα παραμείνει αρωγός και την επόμενη ημέρα. Σημαντική είναι επίσης ως εξέλιξη και η ανακοίνωση δια στόματος Ζελένσκι πως έχει αποδεχθεί τη ρωσική – τελικώς και όχι αμερικανική – πρόταση για άμεση συνάντηση με τον Πούτιν μία εξέλιξη που δείχνει πως μπορεί να υπάρχει σαφέστατη στρατηγική από τη Μόσχα αλλά έχουν γίνει κάποια σημαντικά – και όχι μικρά – βήματα. Ποιος θα υποστήριζε πως ένας διάλογος ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία θα ήταν ποτέ εφικτός πριν από τα χθεσινά γεγονότα και τις εξελίξεις; Στο ίδιο μοτίβο των «συν» θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και την ξεκάθαρη πλέον αλλαγή στάσης από τις ΗΠΑ οι οποίες δια στόματος Τραμπ δεν δίστασαν να αφήσουν ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο άμεσης δέσμευσής τους στην επόμενη ημέρα της Ουκρανίας ακόμη κι αν αυτό θα το πληρώσουν ακριβά – κυριολεκτικά – Ουκρανοί αλλά και Ευρωπαίοι.
Οι παγίδες και το κόστος της αμερικανικής φιλίας
Η συνάντηση δεδομένα πέρα των θετικών είχε και αρκετά «θολά» σημεία. Ένα από αυτά είναι το γεγονός πως ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δημόσια αναφέρθηκε στη συμφωνία που έχει ήδη συναφθεί με τις ΗΠΑ για αγορά οπλισμού άμεσα προς 100 εκατομμύρια δολάρια. Ο Ουκρανός Πρόεδρος αλλά και ο Αμερικανός ομόλογός του δεν έκρυψαν πως τα συγκεκριμένα χρήματα προέρχονται κυρίως από τους Ευρωπαίους εταίρους της Ουκρανίας μέσα από το δίαυλο του ΝΑΤΟ. Η Ευρώπη βρίσκεται επίσης ακόμη βαθύτερα στον πόλεμο της Ουκρανίας καθώς ο Πρόεδρος της χώρας κατά την ομιλία του μετά το πέρας της πολύωρης αυτή τη φορά παραμονής του στον Λευκό Οίκο ξεκαθάρισε πως θεωρεί κομμάτι των εγγυήσεων ασφαλείας πως η Ευρώπη θα συμμετέχει με ακόμη μεγαλύτερα ποσά στον προϋπολογισμό του Κιέβου το οποίο έχει θέσει ως απαιτητή προϋπόθεση για κάθε συμφωνία πως θα διαθέτει έναν από τους ισχυρότερους σε κάθε επίπεδο στρατούς στην ήπειρό μας.
Η Ένωση πρέπει και οφείλει να αλλάξει γρήγορα και αποτελεσματικά όχι απλά μία διαδικασία αλλά σημαντικά κομμάτια των κανόνων της και να διαμορφώσει ένα πλαίσιο στο οποίο η αποτελεσματικότητα και η ταχύτητα θα είναι πρωταγωνίστριες εάν δεν θέλει να είναι το επόμενο μεγάλο θύμα όσων την επιβουλεύονται. Το στοίχημα είναι μεγάλο και οι προτεραιότητες σήμερα άλλες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το πρόβλημα μπορεί να περιμένει για πολύ ακόμη…