Όταν ο Michael Ferry έψαχνε για δουλειά την τελευταία φορά, το iPhone δεν είχε ακόμη κυκλοφορήσει και η λέξη «uber» ήταν απλώς γερμανική. Ο τεχνικός, ο οποίος απολύθηκε πρόσφατα, εισέρχεται σε μια αγορά εργασίας που είναι πολύ διαφορετική από αυτή του 2005, όταν βρήκε δουλειά σε μια εταιρεία λογισμικού μέσω ιστοσελίδας και παρέμεινε στον ίδιο εργοδότη για χρόνια.
Ο Ferry, που είναι σαρανταπεντάρης και ζει κοντά στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, είπε ότι είχε ευκαιρίες να φύγει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά έμεινε επειδή αγαπούσε τη δουλειά του. «Ήμουν άνετα, αλλά όχι ικανοποιημένος», όπως εξήγησε στο Business Insider.
Ο ίδιος διαφέρει επίσης από πολλούς συναδέλφους του στην αγορά εργασίας, οι οποίοι δεν τείνουν να παραμένουν στην ίδια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στις αρχές του 2024, οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ είχαν παραμείνει στον εργοδότη τους κατά μέσο όρο 3,9 χρόνια, ο χαμηλότερος αριθμός από το 2002, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας από μια διετή έρευνα.
Για εργαζόμενους όπως ο Ferry, όμως, που έχουν περάσει πολλά χρόνια στον ίδιο εργοδότη, η επανένταξη στην αγορά εργασίας μπορεί να είναι δυσάρεστη. Υπάρχουν βιντεοσυνεντεύξεις, βιογραφικά που αναλύονται από αλγόριθμους και μια αγορά γεμάτη νεότερους ανταγωνιστές. Επιπλέον, υπάρχει ο φόβος ότι η μακροχρόνια παραμονή σε έναν εργοδότη μπορεί να υποδηλώνει περιορισμένες δεξιότητες ή έλλειψη πρωτοβουλίας.
Ο παράγοντας της ηλικίας
Η Terry Armstrong, μια γραφίστρια που ζει κοντά στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια, αναζητά εργασία για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 20 χρόνια. Έχει περάσει από το να υποβάλλει αιτήσεις για περίπου τρεις θέσεις εργασίας την εβδομάδα σε μία, επειδή όταν υποβάλλει το βιογραφικό της, δεν λαμβάνει απάντηση. Αυτό την έχει κάνει λιγότερο ενθουσιώδη και πρόθυμη να πατήσει το κουμπί «υποβολή αίτησης».
Σε λίγους μήνες θα γίνει 65 ετών εν τω μεταξύ και υποψιάζεται ότι η ηλικία της έχει να κάνει με την έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους των εργοδοτών. Η πολυετής εμπειρία μου «κάνει τους εργοδότες να συνειδητοποιούν ότι πλησιάζω την ηλικία συνταξιοδότησης», ανέφερε στο Business Insider.
Για να συμπληρώσει το επίδομα ανεργίας της, κάνει κάποιες freelance εργασίες γραφιστικής. Αυτό της αποφέρει περίπου 1.500 δολάρια (1.276 ευρώ) το μήνα, τα οποία καλύπτουν την υποθήκη του σπιτιού της.
Η Armstrong έχει κουραστεί να ψάχνει για δουλειά και έτσι σκέφτεται να υποβάλει αίτηση στο Home Depot (σ.σ. το αμερικανικό ΙΚΕΑ) ή στα Starbucks – μέρη επειδή, όπως λέει, βλέπει κι άλλους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας να εργάζονται. «Με την πάροδο του χρόνου, η κατάσταση έχει γίνει όλο και πιο απογοητευτική», λέει με θλίψη.
«Iσόβιος» εργαζόμενος δεν σημαίνει τεμπέλης
Ορισμένοι εργοδότες μπορεί να βλέπουν με σκεπτικισμό τους ανθρώπους που εργάζονται στην ίδια θέση για πολλά χρόνια, αλλά είναι δυνατό να μετατρέψετε τη μακροχρόνια παραμονή σε πλεονέκτημα, εξηγεί η Colleen Paulson, σύμβουλος καριέρας που συνεργάζεται κυρίως με άτομα της γενιάς Χ και της γενιάς του Baby Boom.
Όπως ανέφερε, οι εργαζόμενοι μπορούν να «ανατρέψουν το σενάριο» τονίζοντας την αφοσίωσή τους. Η Paulson, ιδρύτρια της «Ageless Careers», είπε ότι οι βετεράνοι του χώρου εργασίας, των οποίων οι θεσμικές μνήμες μπορεί να εκτείνονται σε δεκαετίες, είναι πιθανό να έχουν αλλάξει ρόλους μέσα σε έναν οργανισμό και να έχουν εξακολουθήσει να εκτίθενται σε διαφορετικά πράγματα.
Αυτό ακριβώς είναι που βίωσε και ο Ferry. Ξεκίνησε σε μια εταιρεία λογισμικού το 2005, την οποία αργότερα εξαγόρασε μια άλλη – η Oracle. Μετά την ολοκλήρωση της συναλλαγής, παρέμεινε στην εταιρεία. Συνολικά, εργάστηκε στις δύο εταιρείες για περίπου 20 χρόνια.
Αν και ο πιο πρόσφατος τίτλος της θέσης του ως ανώτερος server administrator δεν άλλαξε τα τελευταία δώδεκα χρόνια, η εργασία του άλλαξε, τόνισε. Στην αρχή, η δουλειά του περιστρεφόταν γύρω από τα τοπικά κέντρα δεδομένων. Τελικά, μεταφέρθηκε στο cloud. Ο Ferry πάντα μάθαινε να συμβαδίζει με τις τεχνολογικές εξελίξεις και να βελτιώνει τις ροές εργασίας: «Είμαι ο τύπος του ανθρώπου που πάντα αναζητά το ‘πώς μπορώ να το βελτιώσω αυτό;».
«Μεγάλωσε και μάθε»
Η Paulson, η σύμβουλος καριέρας, ενθαρρύνει τους αιτούντες εργασία, που έχουν ολοκληρώσει μια μακρά θητεία σε έναν μόνο εργοδότη, να πουν: «Μπόρεσα να εξελιχθώ, να μάθω και να προοδεύσω, και έτσι μπορώ να βοηθήσω την εταιρεία σας με τους ίδιους τρόπους».
Υπογράμμισε, μάλιστα, πως όσοι έχουν εργαστεί για χρόνια σε μια θέση μπορούν να παρουσιάσουν τον εαυτό τους ως ειδικούς στον τομέα τους. Μπορούν να αναφέρουν ονόματα πελατών, να επισημάνουν στοιχεία που αποδεικνύουν την επιτυχία τους και να αναδείξουν τις δεξιότητες και την εμπειρία που σχετίζονται με τη θέση που επιδιώκουν.
Είναι πιθανό, είπε, οι εργοδότες να θεωρούν τους μακροχρόνιους εργαζόμενους ως υπερβολικά καταρτισμένους ή πολύ ακριβούς. Η Paulson είχε πελάτες που κατείχαν ηγετικές θέσεις και ήθελαν να επιστρέψουν σε ρόλους ατομικής συνεισφοράς. Επομένως, δεν έχουν πρόβλημα να κερδίζουν λιγότερα.
Ακόμα και αν οι εργοδότες δεν ανησυχούν για το ενδεχόμενο να πληρώνουν υπερβολικά υψηλούς μισθούς σε έμπειρους εργαζόμενους, η Paulson σημείωσε ότι ενδέχεται να ανησυχούν πως αυτοί οι εργαζόμενοι θα φύγουν αν βρουν καλύτερη προσφορά αλλού. «Πρέπει πραγματικά να πείσεις την εταιρεία για το ενδιαφέρον σου και να εξηγήσεις γιατί θέλεις τη δουλειά», τόνισε.
Ο Ferry, ο απολυμένος τεχνικός, θέλει να βρει ξανά μια δουλειά που αγαπά, ώστε να μπορεί να μείνει για χρόνια, ίσως ακόμα και μέχρι τη συνταξιοδότηση. Καθώς αναζητά εργασία για πρώτη φορά μετά από δύο δεκαετίες, περνάει περισσότερο χρόνο στο LinkedIn, το οποίο ήταν μόλις λίγων ετών όταν έψαχνε για δουλειά την τελευταία φορά. «Την τελευταία εβδομάδα, το έχω χρησιμοποιήσει περισσότερο από ό,τι τα τελευταία πέντε χρόνια», όπως είπε.
