Η Ελλάδα αναδείχθηκε πρώτη στην υποκειμενική φτώχεια το 2024 στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρά τη συνολική βελτίωση της σύμφωνα με την Eurostat…
Η Eurostat ανακοίνωσε σήμερα ότι το ποσοστό υποκειμενικής φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση μειώθηκε το 2024 στο 17,4%, έναντι 19,1% το 2023, αντανακλώντας μια ευρύτερη τάση βελτίωσης στα κράτη μέλη.
Η «υποκειμενική φτώχεια» αποτελεί έναν νέο δείκτη που εισήγαγε η Eurostat για να αποτυπώσει την προσωπική αίσθηση οικονομικής πίεσης των νοικοκυριών, πέρα από τα παραδοσιακά στατιστικά εισοδήματος.
Δείτε την επίσημη ανάρτηση της Eurostat με την Ελλάδα πρώτη στην υποκειμενική φτώχεια:
In 2024, 17.4% of the EU population was considered to be subjectively poor.
Among the EU countries, highest rate in:
🇬🇷Greece (66.8%)
🇧🇬Bulgaria (37.4%)
Lowest in:
🇳🇱Netherlands and 🇩🇪Germany (both 7.3%)
🇱🇺Luxembourg (8.5%
Ωστόσο, η Ελλάδα παραμένει μακράν η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό, καθώς δύο στα τρία άτομα (66,8%) δηλώνουν ότι δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους ανάγκες.
Η απόσταση από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο είναι τεράστια. Στη Βουλγαρία, που κατατάσσεται δεύτερη, το ποσοστό των ατόμων που θεωρούν τους εαυτούς τους φτωχούς υποκειμενικά ανέρχεται στο 37,4%, ενώ στη Σλοβακία στο 28,7%.
Αντίθετα, οι Κάτω Χώρες και η Γερμανία εμφανίζουν τα χαμηλότερα ποσοστά, μόλις 7,3%, και το Λουξεμβούργο 8,5%.
Η «υποκειμενική φτώχεια» αποτελεί έναν νέο δείκτη που εισήγαγε η Eurostat για να αποτυπώσει την προσωπική αίσθηση οικονομικής πίεσης των νοικοκυριών, πέρα από τα παραδοσιακά στατιστικά εισοδήματος.
Η έννοια βασίζεται στην ετήσια έρευνα EU-SILC, η οποία εξετάζει κατά πόσο τα νοικοκυριά μπορούν να καλύψουν τις οικονομικές τους ανάγκες, από τα βασικά έξοδα διαβίωσης έως την αποπληρωμή χρεών.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό φανερώνει τη βαθύτερη ψαλίδα ανάμεσα στο εισόδημα και το κόστος ζωής, αλλά και μια επίμονη αίσθηση οικονομικής δυσχέρειας που επηρεάζει την καθημερινότητα των πολιτών.
Η «υποκειμενική φτώχεια» αποτελεί έναν νέο δείκτη που εισήγαγε η Eurostat για να αποτυπώσει την προσωπική αίσθηση οικονομικής πίεσης των νοικοκυριών, πέρα από τα παραδοσιακά στατιστικά εισοδήματος.
