Στο «Mega Stories» ο Κώστας Σαρίκας συγκλόνισε, περιγράφοντας στη Δώρα Αναγνωστοπούλου όσα αντίκρισε στο Μάτι και τη σκληρότερη στιγμή της δημοσιογραφικής του ζωής.
Η μαρτυρία του Κώστα Σαρίκα παρουσιάζει όσα βίωσε στην καρδιά των ιστορικών γεγονότων, καταγράφοντας τη στιγμή που η τραγωδία ξετυλισσόταν μπροστά του.
«Το Μάτι για μένα δεν ήταν η κάλυψη ενός μεγάλου θέματος, ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Ήταν σαν να συμμετέχουμε, να πρωταγωνιστούμε μαζί με όλους τους ανθρώπους εκεί σε μια ταινία τρόμου. Από την πρώτη στιγμή που έφτασα, ήταν κάτι διαφορετικό. Φαινόταν ότι κάτι πολύ κακό θα συμβεί και το έλεγα και στον αέρα ότι δεν είναι μια φωτιά σαν όλες τις άλλες. Τα πράγματα κυλούν πολύ άσχημα. Πάμε για μια τραγωδία.
Όταν φτάνουμε στη Μαραθώνος και βλέπω το πύρινο μέτωπο γύρω μας, αποφασίζω και τους λέω ότι θα φύγουμε μέσα από τις φλόγες προς Νέα Μάκρη. Αν μπούμε στο Μάτι μπορεί να καούμε. Ρώτησα τους συναδέλφους αν θα μείνουμε στη φωτιά ή θα φύγουμε, γιατί δεν μπορείς να παίζεις με τις ζωές των ανθρώπων που δουλεύουν μαζί σου. Μου είπαν “θα μείνουμε όλοι μαζί”. Και είπα: τότε θα είμαστε όλοι μαζί. Στο ένα, στα δύο, στα τρία μέτρα, γιατί παραπάνω δεν έβλεπες. Ή θα ζήσουμε μαζί ή θα καούμε μαζί.
Τα πτώματα στον δρόμο και τα καμένα αυτοκίνητα
Περνάει το πύρινο μέτωπο, οι φλόγες μέχρι τον ουρανό, η λάβρα σε έκαιγε παντού. Το πουκάμισό μου είχε τρυπήσει από τις καύτρες. Όλα αυτά live. Μπαίνουμε κι εμείς μέσα στη φωτιά, αλλά λίγο πιο πίσω. Και εκεί ξεκίνησε ο άλλος εφιάλτης. Γιατί αρχίσαμε να βλέπουμε τις συνέπειες. Πτώματα. Ο πρώτος καμένος άνθρωπος ήταν μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Είπα “είναι ένας νεκρός”. Αλλά μετά βλέπαμε κι άλλους. Απανθρακωμένους, εξαϋλωμένους, ανθρώπους που είχαν λιώσει στην άσφαλτο, καταλάβαινες μόνο από το σχήμα ότι ήταν ένας άνθρωπος, αυτό που έβλεπες που ήταν σαν κάρβουνο ότι ήταν ένας άνθρωπος, μέχρι και ανθρώπους που είχανε πέσει μπρούμυτα που δεν τους άγγιξε η φωτιά αλλά είχαν σκάσει από τους καπνούς και τις αναθυμιάσεις. Ανάμεσα στα πτώματα ήταν και παιδιά.
Δημοσκόπηση GPO: Η ακρίβεια το μεγαλύτερο πρόβλημα – Τί λένε οι πολίτες για πιθανό κόμμα Τσίπρα
Δεν θυμάμαι πόσα πτώματα μέτρησα. Τι να περιγράψουμε; Σε αυτό το σημείο γράφτηκε μια από τις πιο σκληρές σελίδες αυτής της τραγωδίας. Απανθρακωμένα πτώματα παντού. Ο κόσμος προσπάθησε να κατέβει προς τη θάλασσα, αλλά εγκλωβίστηκε. Κάποιοι πέθαναν μέσα στα αυτοκίνητα, άλλοι προσπαθώντας να τρέξουν», αφηγήθηκε ο Κώστας Σαρικάς.
Γιατί το Μάτι θα τον σημαδεύει για πάντα
Και συνέχισε: «Στην αρχή ήταν το ένστικτο της επιβίωσης: να κάνουμε τη μετάδοση, να κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά να γλιτώσουμε κι εμείς. Προσπαθούσα να περιγράφω όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα, αλλά ήξερα ότι έβλεπα κάτι πρωτόγνωρο. Το προσωπικό συναίσθημα, το μέγεθος της τραγωδίας, κάλυψε τα πάντα. Τι ψυχραιμία να έχεις όταν μετράς πτώματα μπροστά σου;
Έβλεπα τις εικόνες από το πρωί μέχρι το βράδυ, και στον ύπνο μου, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν σβήνουν αυτές οι εικόνες. Μια ταινία τρόμου σε ρεπορτάζ. Έτσι περιγράφω εγώ το Μάτι. Πάντα θα με καταδιώκει, πάντα θα με σημαδεύει. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ τους ανθρώπους που είδα μπροστά μου».
