Οι Gen Z «κλειδώνονται» εκτός ιδιοκτησίας κατοικίας και παρά τα όσα λένε για τα μέλη της συγκεκριμένης γενιάς, είναι οι μόνοι που δεν φταίνε.
Η απόκτηση σπιτιού για όσους έχουν γεννηθεί μεταξύ 1997 και 2012, γίνεται όλο και λιγότερο εφικτή, εν μέσω ιστορικά υψηλών τιμών στις κατοικίες καθώς και υψηλού κόστους ζωής.
H Gen Z όσο σκληρά κι αν εργαστεί, δεν θα καταφέρει να αγοράσει το δικό της κεραμίδι, όπως έκαναν οι προηγούμενες από αυτήν γενιές.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι νέοι ενήλικες να στρέφονται σε επικίνδυνες οικονομικές συμπεριφορές.
Η στεγαστική κρίση ωθεί τη Gen Ζ στα κρυπτονομίσματα
Έχει γίνει πλέον ιεροτελεστία για κάθε νέα γενιά νέων ενηλίκων να χαρακτηρίζονται τεμπέληδες και ανεύθυνοι από τους μεγαλύτερους, αλλά η Gen Z πιθανότατα έχει περάσει χειρότερα από τους περισσότερους.
Οι κατηγορίες κυμαίνονται από την έλλειψη προσπάθειας στην εργασία έως την σπατάλη σε είδη πολυτελείας και μια νοοτροπία «Yolo» σε επικίνδυνες επενδύσεις όπως τα κρυπτονομίσματα.
Σύμφωνα με τους Financial Times, υπάρχουν δύο σημαντικές διαφορές μεταξύ της Γενιάς Ζ και των προηγούμενων γενεών που αντιμετωπίζουν παρόμοια περιφρόνηση.
- Η πρώτη είναι ότι αντί να απορρίπτουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς, οι σημερινοί 20άρηδες τείνουν να τους ασπάζονται, καταφεύγοντας σε νεολογισμούς όπως «σιωπηλή εγκατάλειψη».
- Η δεύτερη είναι ότι νέα στοιχεία υποδηλώνουν ότι αυτές οι συμπεριφορές αποτελούν ορθολογικές απαντήσεις στην επιδείνωση των οικονομικών προοπτικών: συγκεκριμένα, στην αυξανόμενη αδυναμία απόκτησης κατοικίας.
Η μελέτη
Οικονομολόγοι του Πανεπιστημίου του Σικάγο και του Πανεπιστημίου Northwestern πραγματοποιήσαν μια πρωτοποριακή μελέτη που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα.
Σε αυτή την μελέτη, χρησιμοποίησαν λεπτομερή δεδομένα σχετικά με τις συναλλαγές με κάρτες, τον πλούτο και τις στάσεις των Αμερικανών για να αποδείξουν ότι η μειωμένη εργασιακή προσπάθεια, οι αυξημένες δαπάνες αναψυχής και οι επενδύσεις σε επικίνδυνα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία (συμπεριλαμβανομένων των κρυπτονομισμάτων) είναι δυσανάλογα συχνές μεταξύ των νέων ενηλίκων που αντιμετωπίζουν ελάχιστη έως καθόλου ρεαλιστική προοπτική να μπορέσουν να αγοράσουν σπίτι.
Αντίθετα, η έρευνα διαπιστώνει ότι όσοι για τους οποίους η ιδιοκτησία κατοικίας είναι μια πιο ρεαλιστική πιθανότητα μεσοπρόθεσμα ή που την έχουν ήδη επιτύχει, αναλαμβάνουν λιγότερα ρίσκα και προσπαθούν σκληρότερα στην εργασία.
Πώς συνδέεται ο αποκλεισμός κατοικίας με τις επικίνδυνες οικονομικές συμπεριφορές
Το πιο σημαντικό είναι ότι στη συγκεκριμένη μελέτη δείχνει ότι η μη προσιτή στέγαση και η οικονομική συμπεριφορά φαίνεται να συνδέονται.
Οι πρόσφατες αυξήσεις στην ανάληψη χρηματοοικονομικών κινδύνων, στις δαπάνες αναψυχής και στη μείωση της εργασιακής προσπάθειας αντιδρούν στα μεταβαλλόμενα οικονομικά κίνητρα.
Καθώς η προσιτή τιμή της στέγασης επιδεινώνεται, όσοι πιστεύουν ότι έχουν αποκλειστεί από την αγορά κατοικίας καταφεύγουν σε ένα μείγμα στοιχημάτων υψηλού κινδύνου και σε αυτό που η Αμερικανίδα οικονομική σχολιάστρια Kyla Scanlon αποκαλεί «οικονομικό μηδενισμό». Δηλαδή, γιατί να προσπαθούν να αποταμιεύουν όταν δεν θα είναι αρκετό για να τα βγάλουν πέρα ούτως ή άλλως;
Τα ευρήματα σχετικά με την προσπάθεια στην εργασία είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτα.
Η Gen Z συχνά χαρακτηρίζεται από έλλειψη ανθεκτικότητας στον χώρο εργασίας. Πολλοί νέοι εργαζόμενοι έχουν χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να θρηνήσουν την ματαιότητα του ωραρίου από τις εννέα έως τις πέντε.
Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι αυτές οι μεταβαλλόμενες πεποιθήσεις και συμπεριφορές βασίζονται στην οικονομική πραγματικότητα καθώς αυτή εξελίσσεται. Δεν είναι ότι οι προηγούμενες γενιές ήταν πιο αφοσιωμένες στην εργασία τους επειδή οι δουλειές τότε ήταν συναρπαστικές, είναι ότι η αφοσίωση στην εργασία ήταν κάποτε ένα μέσο για την επίτευξη ενός σκοπού.
Με την ανταμοιβή της κατοχής του δικού σας σπιτιού να έχει αφαιρεθεί, όλο αυτό φαίνεται μάταιο.
Το μάταιο του πράγματος
Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει από την αυξανόμενη σημασία της γονικής βοήθειας για την άνοδο της ιεραρχίας.
Για τους περισσότερους αγοραστές πρώτης κατοικίας στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία, το μεγαλύτερο εμπόδιο δεν είναι ο μισθός αλλά η προκαταβολή. Γιατί να μένεις μέχρι αργά στο γραφείο για να ολοκληρώσεις αυτό το έργο με την ελπίδα μιας μέτριας αύξησης μισθού, όταν ξέρεις ότι θα καταλήξεις να χρειαστείς μια εξαψήφια προκαταβολή που μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες για να συσσωρευτεί ούτως ή άλλως;
Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών έχουν σημαντικές επιπτώσεις.
- Πρώτον, υπογραμμίζουν την κρίσιμη επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης της κρίσης οικονομικής προσιτότητας στην αγορά κατοικίας. Ο αντίκτυπος, όπως μπορούμε τώρα να δούμε, αποσταθεροποιεί την ευρύτερη οικονομία και κοινωνία, θέτοντας πολλούς νέους ενήλικες σε μια ολισθηρή οικονομική πορεία όπου τα λάθη μπορεί να αποδειχθούν ανεπανόρθωτα.
- Δεύτερον, υπογραμμίζουν τη σημασία της παροχής στους νέους της οικονομικής παιδείας που χρειάζονται για να πλοηγηθούν σε έναν νέο κόσμο όπου για πολλούς η μόνη ελπίδα επιτυχίας είναι η ανάληψη μεγάλων χρηματικών κινδύνων.
Οι σημερινοί 20άρηδες είναι πολύ πιο πιθανό να καταλήξουν να ενοικιάζουν σπίτια εφ’ όρου ζωής από ό,τι οι γονείς τους.
