Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, οι άνθρωποι της Alfa Romeo συναντήθηκαν με τον Giuseppe
«Nuccio» Bertone έχοντας έναν σκοπό. Να δημιουργήσουν από κοινού
ένα όχημα που να διακρίνεται για το αεροδυναμικό σχήμα του και τις
επιδόσεις του, χωρίς να έχει απαραίτητα μεγάλης χωρητικότητας και
ισχύος κινητήρα. Είναι η εποχή όπου η ανθρωπότητα μόλις έχει αφήσει
πίσω τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έχει ελπίδες για ένα καλύτερο
μέλλον. Και σε αυτό το μέλλον τα αυτοκίνητα θα μπορούσαν να
μοιάζουν και ως «ιπτάμενες μηχανές».
Ο Bertone δέχτηκε την πρόκληση και συνεργάστηκε
με τον Franco Scaglione, έναν alma mater αεροναυπηγό ο οποίος μετά
τον πόλεμο επιδίωξε να απασχοληθεί στην αυτοκινητοβιομηχανία, με
ξεχωριστή πορεία όπως αποδείχτηκε. Οι δύο άντρες σχεδίασαν το
Berlina Aerodinamica Tecnica 5 (BAT 5, εν συντομία) το οποίο
παρουσιάστηκε το 1953 στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τορίνου,
αφήνοντας έκπληκτους τους πάντες με το στυλ και τη σχεδίαση του.
Για τη δημιουργία του χρησιμοποίησαν στο πλαίσιο και τα μηχανικά
μέρη της Alfa Romeo 1900. Ο αεροδυναμικός συντελεστής οπισθέλκουσας
του οχήματος ήταν 0,23, διέθετε τον δίλιτρο τετρακύλινδρο κινητήρα
100 PS αυτής και ζύγιζε 1.100 kg. Το σχήμα του αμαξώματός του θα
του επέτρεπε να φτάσει την τελική ταχύτητα των 200 km/h, η οποία
θεωρούνταν ορόσημο τότε.
Έναν χρόνο αργότερα, το 1954, οι Bertone και Scaglione παρουσίασαν
πάλι στο Τορίνο το Berlina Aerodinamica Tecnica 7 (BAT 7) το οποίο
ήταν μια βελτιωμένη αεροδυναμικά εκδοχή του πρώτου. Οι αλλαγές στα
εμπρός ανοίγματα των φώτων και στα πίσω φτερά είχαν ως αποτέλεσμα
να μειωθεί ο αεροδυναμικός συντελεστής οπισθέλκουσας στο 0,19, τιμή
εκπληκτική ακόμη και στις ημέρες μας. Τέλος, το 1955, παρουσίασαν
ξανά στο Τορίνο το Berlina Aerodinamica Tecnica 9 (BAT 9), το οποίο
είχε πιο συμβατική εμφάνιση συγκριτικά με τα δύο προηγούμενα. Η
μάσκα του αυτοκινήτου ήταν παρόμοια με αυτή των μοντέλων παραγωγής
της Alfa Romeo, ενώ τα πίσω φτερά είχαν
μικρύνει σε διαστάσεις, παραπέμποντας σε αυτά των αμερικανικών
μοντέλων παραγωγής της δεκαετίας του 1950.
Με το πέρασμα των χρόνων από την παρουσίασή τους, τα τρία πρωτότυπα
ανήκαν σε διαφορετικούς συλλέκτες και «επανενώθηκαν» για πρώτη φορά
το 1989. Στις 28 Οκτωβρίου ο βρετανικός οίκος «RM Sotheby’s» θα τα
δημοπρατήσει για πρώτη φορά μαζί, ως ένα σύνολο. Η
τιμή εκκίνησης για την αγορά τους έχει οριστεί στα 14.000.000 λίρες
στερλίνες (περίπου 15.400.000 ευρώ), ενώ υπολογίζεται ότι η τιμή
πώλησής τους ενδεχομένως να φτάσει ως και τα 20.000.000 λίρες
στερλίνες (περίπου 22.000.000 ευρώ).
