Προβληματίζομαι τις τελευταίες ημέρες, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών και ενώ ως πολιτική ρεπόρτερ καλούμαι να καλύψω τα γεγονότα, καθώς σε επίπεδο περιφερειών αλλά και των τριών μεγάλων δήμων της χώρας έχει πολιτικοποιηθεί από τη ΝΔ η επιλογή των αιρετών.
«Τροφή» για τον προβληματισμό μου δίνει το γεγονός ότι σε πολλούς δήμους, για μια ακόμη φορά, τελευταία στιγμή γίνονται έργα π.χ. σε πεζοδρόμια, παιδικές χαρές, ακολουθώντας την «μπαγιάτικη» συνταγή του «κάνω κάτι πρόχειρα μήπως και αυξήσω τις ψήφους», υπό την έννοια ότι η τελευταία αίσθηση είναι αυτή που μένει την ώρα της κάλπης. Μα καλά αναρωτιέται κάποιος εύλογα, 4 ολόκληρα χρόνια δεν έφταναν για να γίνουν έργα; Δεν έφταναν για να αλλάξει η εικόνα της εκάστοτε πόλης; Γιατί τόση κοροϊδία;
Παράλληλα, οδηγώντας στην Αθήνα βλέπω ότι δεν λείπουν και οι αφίσες υποψηφίων σε στάσεις λεωφορείων, παρότι έχουν «ενοχοποιηθεί» για πολλά τροχαία ατυχήματα- δυστυχήματα. Ωραία πολιτική κουλτούρα..
Για πρώτη φορά είδα ψηφοδέλτια που έμοιαζαν με ρολό- χαρτί μεγάλου μήκους, γεγονός που με προβλημάτισε για το εάν όλα αυτά τα πρόσωπα όντως ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με τα κοινά για να προσφέρουν ή επελέγησαν από τους επικεφαλής των συνδυασμών για να φανεί ισχυρή η υποψηφιότητα και να αποτελέσουν «δόλωμα» για τους συγγενείς και φίλους προκειμένου να ψηφίσουν και να μην επιλέξουν μια χαλαρή οικογενειακή Κυριακή.
Χωρίς να έχω καμία πρόθεση να μειώσω το πραγματικό ενδιαφέρον μιας μερίδας υποψηφίων για τον τόπο τους, για μια ακόμη φορά είδαμε «λαμπερά» πρόσωπα, οι γνωστοί – «επώνυμοι» να διεκδικούν μια θέση στα δημοτικά ή περιφερειακά συμβούλια και καλά κάνουν, ωστόσο δεν έλειψαν και οι επιλογές- κράχτες σε πολλούς συνδυασμούς. Δεν θέλω να αναφερθώ σε καλτ περιπτώσεις υποψηφίων που είμαι σίγουρη ότι δεν ξέρουν καν πότε και υπό ποια σύνθεση συνεδριάζουν τα δημοτικά συμβούλια ή ποιες είναι ακριβώς οι αρμοδιότητες του δημάρχου, αλλά θέλγονται από τη δήθεν ….δυνητική εξουσία.
Θεωρώ ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία να αναλογιστούμε πώς είναι η καθημερινότητά μας, πόσο έχει βελτιωθεί η γειτονιά μας, πώς η εκάστοτε δημοτική αρχή συμβάλλει στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής μας. Το γεγονός ότι ο πρώτος βαθμός της αυτοδιοίκησης χαρακτηρίζεται από την εγγύτητα στον πολίτη θα πρέπει να επιτρέπει στους δημότες να μπορούν με εύκολο τρόπο – την εποχή της ψηφιακής επανάστασης –με ένα κλικ να βλέπουν τον γενικό απολογισμό της διοίκησης, αναλυτικά έσοδα- έξοδα, πόροι και χρονοδιάγραμμα υλοποίησης έργων. Με πραγματικά και μη αμφισβητήσιμα στοιχεία. Ο βαθμός της λογοδοσίας και της διαφάνειας είναι απαραίτητο να ενισχυθεί, όχι όμως στα λόγια αλλά στην πράξη. Οι πολίτες έχουν πραγματικά βαρεθεί να ακούνε ωραία και εύκολα λόγια τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην ουσία και θα ήταν πιο χρήσιμο να βρεθεί τρόπος να αισθανθούν το πραγματικό ενδιαφέρον των τοπικών αρχών, δεδομένου ότι η «μάχη» για την καθημερινή επιβίωση δεν είναι εύκολη υπόθεση.
