Ο Στέφανος Κασσελάκης είχε γράψει το 2015 άρθρο στον Εθνικό Κήρυκα συγκρίνοντας τον Αλέξη Τσίπρα με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Σε άρθρο του στον «Εθνικό Κήρυκα», πριν από οκτώ χρόνια, ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, προχωρούσε σε ανάλυση των πολιτικών χαρακτηριστικών του τότε πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα και του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Στέφανος Κασσελάκης έγραφε χαρακτηριστικά ότι «αν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Τραμπ επρόκειτο να κριθούν με παραδοσιακά κριτήρια (πολιτικές προτάσεις, προηγούμενη εμπειρία, δηλώσεις κ.λπ.), κανείς τους δεν θα είχε την ευκαιρία να εκλεγεί».
Σε άλλο σημείο ο 27χρονος τότε συντάκτης Στέφανος Κασσελάκης παρουσιάζει τον Αμερικανό Ρεπουμπλικανό ηγέτη ως άνδρα με επιτεύγματα και τον Έλληνα πολιτικό ως άπειρο που εμπιστεύτηκε τη μοίρα της χώρας σε εγωπαθή καθηγητή (σ.σ. «φωτογραφίζοντας» τον Γιάνη Βαρουφάκη):
«Μας αρέσει ή όχι ο κ. Τραμπ είναι ένας άνδρας με επιτεύγματα, έχει αληθινή εμπειρία ζωής που μπορεί να μεταφερθεί στο Οβάλ Γραφείο.
Ο κ. Τσίπρας, από την άλλη, μπορεί να μαθαίνει γρήγορα… αλλά η έλλειψη εμπειρίας αποδείχτηκε όταν εμπιστεύτηκε τη μοίρα της χώρας στα χέρια ενός εγωπαθούς καθηγητή – σελέμπριτι».
Άλλα αποσπάσματα από το άρθρο του Στέφανου Κασσελάκη στον «Εθνικό Κήρυκα» το 2015:
«Οι ομοιότητες του κ. Τσίπρα και του κ. Τραμπ επεκτείνονται πέρα από το περιεχόμενο της προεκλογικής εκστρατείας, στο στυλ αλλά και στο προσωπικό υπόβαθρο του καθενός. Και οι δύο μπορούν να στήσουν ένα καλό σόου. Και οι δύο παρεκκλίνουν από τις έτοιμες δηλώσεις τους για να αλληλεπιδράσουν με το ακροατήριό τους. Μπορούν και οι δύο να μιλούν αυθόρμητα. Και οι δύο χρησιμοποιούν βαρύγδουπες εκφράσεις προς όφελός τους. Και στην πραγματικότητα, αντιμετωπίζονται και οι δύο ως αουτσάιντερς, χωρίς να τους επηρεάζει η διαφθορά ούτε οι επιχειρηματικές και μιντιακές ελίτ».
«Η εκλογική διαδικασία που είναι σε εξέλιξη τόσο στην Ελλάδα (σ.σ. δημοψήφισμα του 2015) όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες (σ.σ. προεδρικές εκλογές του 2016) σε μια περίοδο αναταραχής, με ώθησε να σκεφτώ πάνω σε ένα αρκετά φιλοσοφικό ερώτημα: Πώς αποφασίζουν οι πολίτες τι είδους ηγεσία επιθυμούν;
Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ. Όταν τον ακούω να μιλάει, θυμάμαι έναν άλλον πολύ γνωστό τύπο, τον Αλέξη Τσίπρα. Ο κ. Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός, με τη δέσμευση ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του μνημονίου για την Ελλάδα, ισχυριζόμενος ότι ο προκάτοχός του (σ.σ. Αντώνης Σαμαράς) ήταν πολύ αδύναμος για να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά. Παρομοίως, το κύριο ”mantra” του Ντόναλντ Τραμπ ήταν ότι οι Αμερικανοί γραφειοκράτες απέτυχαν να διαπραγματευτούν καλές εμπορικές συμφωνίες».
Ο κ. Κασσελάκης ισχυρίζεται ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις ΗΠΑ, ήταν ο λόγος που οι ψηφοφόροι προτίμησαν, αντίστοιχα, τον Τσίπρα και τον Τραμπ:
«Πιστεύω ότι και οι δύο υπερβάλανε για το πόσο κακή ήταν η κατάσταση στις χώρες τους τη στιγμή που ο καθένας του ξεκινούσε την προεκλογική του εκστρατεία. Αλλά, τελικά ο κόσμος ψηφίζει με το ένστικτο. Στην Ελλάδα, οι πολίτες δεν είναι αρκετά εκλεπτυσμένοι, για να γνωρίζουν ποιες είναι οι πολιτικές τους πεποιθήσεις. Αντίστοιχα, στις ΗΠΑ, υπάρχουν πολλοί Αμερικανοί και πολύ συντηρητικοί που θα ψηφίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ παρότι στο παρελθόν έχει υπάρξει φιλελεύθερος.
Πολλοί Έλληνες θα ψηφίσουν ξανά τον Αλέξη Τσίπρα, μόνο και μόνο επειδή είναι μία φρέσκια και συμπαθητική πολιτική φιγούρα, παρά τη δραματική απόκλισή του από προηγούμενες προεκλογικές του υποσχέσεις.
Στην πραγματικότητα, ο κ. Τσίπρας δεν έχει πολιτική για να εκλεγεί αφού το 90% των πολιτικών που θα μπορούσε να επηρεάσει έχουν ήδη καθοριστεί με βάση τη συμφωνία που υπέγραψε με την ευρωζώνη.
Αν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Τραμπ κρίνονταν με βάση παραδοσιακά κριτήρια (πολιτικές προτάσεις, προηγούμενη εμπειρία, δηλώσεις, γκάφες κλπ.), κανένας από τους δύο δεν θα είχε την παραμικρή ελπίδα να εκλεγεί.
Ωστόσο, η αυθεντικότητα που αποπνέουν ωθεί τους ψηφοφόρους να θέλουν να τους επιλέξουν. Η αυθεντικότητα δεν είναι καν χαρακτηριστικό ενός ηγέτη», υποστήριζε πριν 8 χρόνια ο Στέφανος Κασσελάκης.
