Για να σας βγάλουμε λοιπόν από την αγωνία να σας ενημερώσουμε
ότι η Isdera είναι πνευματικό παιδί του Eberhard Schulz που
κατασκεύασε το πρώτο του αυτοκίνητο στα τέλη της δεκαετίας του ’60
και που ήταν κάτι που έμοιαζε με GT40, με πόρτες «φτερά γλάρο» και
κινητήρα της VW.
Ο Schulz έγινε γνωστός έχοντας κάνει την εμφάνισή του ως
επικεφαλής της ομάδα,ς που σχεδίασε τη CW311 που παρουσιάστηκε το
1978 και που υποτίθεται ότι θα αποτελούσε τη συνέχεια των C111. Να
θυμίσουμε ότι η C111 τη σχεδίασε η Mercedes-Benz το 1969 με τους
τότε πειραματικούς κινητήρες Wankel και μάλιστα με σώμα από σύνθετα
υλικά (glassfibre) και περιστροφικό κινητήρα με τρεις ρότορες,
τοποθετημένο στο κέντρο, με την τροφοδοσία να γίνεται με ψεκασμό. Η
επόμενη προσπάθεια διέθετε κινητήρα με τέσσερις ρότορες με τους
ίππους να φτάνουν τους 370 και έτσι το αυτοκίνητο θα μπορούσε να
θεωρηθεί ακόμα και ως supercar. Όμως εκεί ακριβώς τελείωσε το
ενδιαφέρον της Mercedes-Benz για τους περιστροφικούς κινητήρες και
άρχισε ο έρωτας με τους diesel. Όμως παράλληλα τελείωσε και το
ενδιαφέρον της να φέρει τα αυτοκίνητα στη παραγωγή και περιορίστηκε
με το να ασχολείται να σπάει ρεκόρ! Πάντα όμως φαίνεται υπήρχαν και
δεύτερες σκέψεις και έτσι όσοι πίστευαν σε ένα supercar από την
Mercedes-Benz αναθάρρησαν όταν οι Γερμανοί στρίμωξαν στο αυτοκίνητο
ένα V8 πέντε λίτρων και μάλιστα υπερσυμπιεζόμενο. Για να τους
τρελάνει μάλιστα ακόμα περισσότερο το αναβάθμισαν αισθητικά του
έριξαν αυτή τη φορά ένα V12 6,0 λίτρων και το παρουσίασαν στην
Έκθεση της Φρανκφούρτης το 1991 ως C112. Μάλιστα το αυτοκίνητο
βρέθηκε τόσο κοντά στη παραγωγή που η Mercedes-Benz πήρε και
προκαταβολές για τη παραγωγή 100 αυτοκινήτων! Όμως και πάλι δεν
πήρε την τελική απόφαση για τη παραγωγή του αυτοκινήτου και
επέστρεψε τις προκαταβολές! Ας γυρίσουμε όμως στην αρχή στο CW311
και στον Eberhard Schulz.
Επιμένει σχεδιαστικά
Επιμένει γερμανικά
Αν και κάθε αυτοκίνητο είναι διαφορετικό και υπάρχουν και
παραλλαγές ακόμα και στα μηχανικά μέρη, βάση των ορέξεων του κάθε
ιδιοκτήτη, ο βασικός κινητήρας που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο
πεντάλιτρος (αργότερα χρησιμοποιήθηκε και αυτός των 6,0 λίτρων) V8
της Mercedes-Benz με τις 32 βαλβίδες που απέδιδε 330 ίππους στις
3.750 rpm και το κιβώτιο που ακολουθούσε ήταν πέντε σχέσεων
χειροκίνητο από την ZF. Οι αναρτήσεις αποτελούνταν από τριγωνικά
διπλά ψαλίδια εμπρός και η πίσω ανάρτηση προέρχεται από την Porsche
928, ενώ τα φρένα ήταν αεριζόμενα δισκόφρενα. Αν μάλιστα
ενδιαφέρεστε για τις διαστάσεις του να σας αναφέρουμε ότι το μήκος
έφτανε τα 4,220 μ. και το ύψος ήταν μόλις 1,135 μ.
Για την ιστορία και μόνο να αναφέρουμε ότι η Mercedes-Benz ποτέ
δεν αναγνώρισε το παιδί αυτό και το θεώρησε πάντα νόθο, παρά τη
σχέση της με τον Eberhard Schulz. Αν και δεν ήταν λίγοι οι
ιδιοκτήτες που παράνομα τοποθέτησαν το αστέρι πάνω στο αυτοκίνητο,
ποτέ κάποιο από τα αυτοκίνητα του δεν εκτέθηκε σε σταντ της
επίσημης αντιπροσωπείας και κανένα δεν στεγάζεται στο μουσείο της
Στουτγάρδης.
