«Η Νέα Αριστερά είναι γέννημα θρέμμα των ετερόκλητων ιστορικών ρευμάτων της ελληνικής και διεθνούς αριστεράς. Τούτων δοθέντων, και με αυτήν την παρακαταθήκη, η Ευρωομάδα στην οποία προτιθέμεθα να συμμετέχουμε μετά τις επερχόμενες ευρωεκλογές είναι εύλογα αυτή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», αναφέρει, σε άρθρο του στο «AnatropiNews», ο Αλέξης Χαρίτσης.
Ο πρόεδρος της Κ.Ο. της Νέας Αριστεράς σημειώνει ότι «αυτό βεβαίως από μόνο του δεν μπορεί ποτέ να υποκαταστήσει το πραγματικό περιεχόμενο της προοδευτικής πολιτικής που δεν συνδέεται με “ταμπέλες” αλλά με τη σταθερή μέριμνα για τη χάραξη μιας εναλλακτικής προοπτικής για την κοινωνία, το περιβάλλον και τις ανάγκες τους».
Στο εν λόγω άρθρο του με τίτλο «Για τους μετασχηματισμούς της διεθνούς σοσιαλοδημοκρατίας», ο κ. Χαρίτσης κάνει αναδρομή στην πορεία των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων μέσα από τις περιπτώσεις της Γερμανίας (Γκέρχαρντ Σρέντερ, «Ατζέντα 2010») και της Μεγάλης Βρετανίας (Εργατικοί, «Τρίτος Δρόμος») και φτάνει έως τη σημερινή εικόνα σε Γερμανία, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία, τονίζοντας πως «στη σημερινή συγκυρία, η ευρωπαϊκή φωτογραφία της στιγμής δίνει μια σύνθετη εικόνα».
Στο πλαίσιο της αναδρομής, επισημαίνει ότι «η περίοδος αυτή της ευφορίας των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων γρήγορα ολοκληρώθηκε, καθώς οι πολιτικές αυτές σε διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες όξυναν τις κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες» και πως «η υπαρξιακή κρίση για αυτήν την εκδοχή της δεξιάς σοσιαλοδημοκρατίας ήρθε με τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008».Υπογραμμίζει ότι στην Ελλάδα «το ΠΑΣΟΚ ταυτίστηκε με τη διαχείριση των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής και έτσι έχασε τον ρόλο του ως βασικός πυλώνας της προοδευτικής παράταξης, δίνοντας στην πολιτική επιστήμη τον όρο “Pasokification” ως έννοια που εκφράζει ακριβώς την εκλογική κατάρρευση των σοσιαλοδημοκρατικών κομμάτων υπό το βάρος της αδυναμίας εκπροσώπησης των οικονομικά ευάλωτων, των νέων και παλαιών outsiders».
Ο κ. Χαρίτσης υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, πως θα μπορούσε κανείς να συμφωνήσει με την άποψη ότι «η υιοθέτηση δεξιών πολιτικών από τα σοσιαλοδημοκρατικά κόμματα συνέβαλε καταλυτικά στην πολιτική τους περιθωριοποίηση». Προσθέτει πως «πέρα, όμως, από την τοποθέτηση στον άξονα δεξιάς-αριστεράς ή της ίδιας της ιδεολογικής κληρονομιάς των κεντροαριστερών κομμάτων, περισσότερη σημασία έχει σήμερα το κατά πόσο ένας προοδευτικός πολιτικός φορέας έχει τη δυνατότητα να επεξεργάζεται τις σημερινές προκλήσεις παράγοντας συγκεκριμένες πολιτικές για την εποχή μας. Μπορεί κανείς να δει, π.χ., τη στάση έναντι του κράτους και της εμπλοκής του στην οικονομία ως ένα αμιγώς ιδεολογικό ζήτημα». Αναφέρει ότι «σήμερα όμως, με δεδομένες της αχαρτογράφητες προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής, η αναγκαιότητα ενίσχυσης αυτού που εμείς στην Νέα Αριστερά αποκαλούμε “αναπτυξιακό κράτος” προκύπτει από την αδήριτη ανάγκη σχεδιασμού μιας οικονομίας με μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα με τη συμμετοχή του συνόλου των παραγωγικών δυνάμεων σε αυτήν χωρίς αποκλεισμούς». «Το να επαναπαυθούμε στο αόρατο χέρι της αγοράς, έστω και της πράσινης, θα δώσει too little too late δεδομένου του κατεπείγοντος και της αναγκαιότητας άμεσων και ριζοσπαστικών λύσεων», σχολιάζει ο πρόεδρος της ΚΟ της Νέας Αριστεράς.
Καταληκτικά, ο κ. Χαρίτσης σημειώνει ότι «η Νέα Αριστερά είναι γέννημα θρέμμα των ετερόκλητων ιστορικών ρευμάτων της ελληνικής και διεθνούς αριστεράς» και πως «τούτων δοθέντων, και με αυτήν την παρακαταθήκη, η ευρωομάδα στην οποία προτιθέμεθα να συμμετέχουμε μετά τις επερχόμενες ευρωεκλογές είναι εύλογα αυτή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς…».
