Ενώ τα ποσοστά καρκίνου στους ηλικιωμένους μειώνονται, έχει παρατηρηθεί μια ανησυχητική αύξηση των καρκίνων σε παιδιά και νέους ενήλικες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του αίματος. Και επειδή τα παιδιά λόγω της ηλικίας τους έχουν χαμηλό κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου, η διάγνωσή τους συχνά γίνεται πολύ αργά.
Πώς μια 16χρονη κατάλαβε ότι έχει καρκίνο του αίματος
Η Alizabeth Rhodes, από το Μίσιγκαν, ανήκει στον αυξανόμενο αριθμό Αμερικανών ανηλίκων που πλήττονται από μία ασθένεια που συνήθως προσβάλλει τους ηλικιωμένους. Η οικογένεια της 16χρονης κατάλαβε για πρώτη φορά ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν άρχισε να νιώθει εξαντλημένη και να έχει λιγότερη ενέργεια από το συνηθισμένο.
Μεταφέρθηκε στα επείγοντα περιστατικά στην πολιτεία καταγωγής της με «μη ειδικά» συμπτώματα στην ηλικία των 16 ετών, που μπορεί να περιλαμβάνουν πρησμένες περιοχές στον λαιμό και τη μασχάλη και πυρετό ή νυχτερινή εφίδρωση. Οι εξετάσεις αποκάλυψαν ότι είχε περιφερικό λέμφωμα Τ-κυττάρων τέταρτου σταδίου ή επιθετικό τύπο λεμφώματος non-Hodgkin όπου τα Τ-κύτταρα, ένας τύπος αιμοσφαιρίου, αρχίζουν να διαιρούνται ανεξέλεγκτα. Μέχρι τη στιγμή που διαγνώστηκε, τα καρκινικά κύτταρα είχαν ήδη εξαπλωθεί σε πολλά όργανα.
Αποσύρθηκε από το σχολείο τον Ιούλιο του 2023, μετά την ανίχνευση του καρκίνου και πέρασε 9 μήνες μπαινοβγαίνοντας στο νοσοκομείο κάνοντας χημειοθεραπεία, ακτινοβολία και στη συνέχεια μεταμόσχευση μυελού των οστών. Η Rhodes είναι τώρα σε ύφεση με τους γιατρούς να την περιγράφουν ως “απολύτως ανθεκτική”, ενώ η οικογένειά της είπε ότι ήταν μια “πραγματική μαχήτρια”.
Προβληματισμός αυξητική τάση στην εκδήλωση καρκίνων σε νεαρές ηλικίες
Ωστόσο, παραμένουν ερωτήματα σχετικά με το γιατί το νεαρό κορίτσι – που είναι τώρα 17 ετών και δεν έχει ακόμη επιστρέψει στο σχολείο – ανέπτυξε τον καρκίνο. Λιγότεροι από ένας στους 100.000 Αμερικανούς διαγιγνώσκεται με την ασθένεια κάθε χρόνο, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι ηλικίας 60 ετών και άνω. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να ανιχνευθεί ο καρκίνος στα παιδιά.
Ο Dr. Joshua Goldman, ογκολόγος στο Michigan Medicine που βοήθησε στη θεραπεία της, δήλωσε: «Υπάρχουν ίσως λίγες περιπτώσεις όπως η δική της και καμία τυπική θεραπεία για αυτή τη συγκεκριμένη ασθένεια για κάποιον της ηλικίας της».
Ταυτόχρονα, τα δεδομένα δείχνουν ότι οι καρκίνοι του αίματος που διαγιγνώσκονται στα παιδιά αυξάνονται. Μια μελέτη του 2016 διαπίστωσε ότι οι διαγνώσεις λευχαιμίας στα παιδιά αυξήθηκαν κατά περίπου 0,7% κάθε χρόνο από το 1975. Η λευχαιμία επηρεάζει τον μυελό των οστών που παράγει λευκά αιμοσφαίρια.
Μια ξεχωριστή μελέτη από το 2008 διαπίστωσε ότι η συχνότητα εμφάνισης όλων των περιφερικών λεμφωμάτων non Hodgkin – του καρκίνου της Rhodes – αυξήθηκε κατά 280% μεταξύ 1992 και 2005 σε όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Και η Έκθεση Προόδου του Καρκίνου που δημοσιεύθηκε από την Αμερικανική Ένωση για την Έρευνα για τον Καρκίνο, η οποία εργάζεται για την πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου, σημείωσε επίσης μια «αυξανόμενη ανησυχία» σχετικά με την αυξανόμενη συχνότητα ορισμένων καρκίνων στα παιδιά.
Αυτό συμβαδίζει με μια ευρύτερη τάση αύξησης των καρκίνων μεταξύ παιδιών και νεαρών ενηλίκων, συμπεριλαμβανομένης της αναδυόμενης επιδημίας καρκίνου του παχέος εντέρου και της αύξησης του μη μελανωματικού καρκίνου του δέρματος.
Οι πιθανές αιτίες της εκδήλωσης καρκίνων σε νεαρά άτομα σύμφωνα με επιστήμονες
Παλαιότερα, οι γιατροί συνέδεαν τους παιδικούς καρκίνους με έναν συνδυασμό γενετικής και κακής τύχης. Αλλά στο έγγραφο του 2016 για τα αυξανόμενα κρούσματα λευχαιμίας, οι επιστήμονες έγραψαν ότι «η σταθερή αύξηση της επίπτωσης είναι ισχυρός δείκτης ότι η προέλευση της παιδικής λευχαιμίας επηρεάζεται όχι μόνο από τη γενετική».
Άλλοι επιστήμονες έχουν επισημάνει ότι η αύξηση μπορεί να οφείλεται σε μια πιθανή σχέση μεταξύ της παιδικής λευχαιμίας και της έκθεσης σε φυτοφάρμακα, είτε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είτε στην πρώιμη παιδική ηλικία, σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία.
Μελέτες έχουν επίσης επισημάνει μια πιθανή σχέση μεταξύ του καρκίνου και της έκθεσης σε χημικές ουσίες όπως το βενζόλιο, το οποίο μπορεί να υπάρχει σε προϊόντα ομορφιάς και απολυμαντικά χεριών.
Η επίπονη θεραπεία και ο δρόμος προς την ανάκαμψη
«Ήθελα να μοιραστώ όσα περνούσα για να βοηθήσω τον κόσμο να καταλάβει. Είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο νομίζετε. Μερικές φορές ένιωθα ότι ήθελα να τα παρατήσω, αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα. Θέλω να πω στους άλλους ανθρώπους να μην τα παρατάνε ποτέ. Ήταν ένα μακρύ ταξίδι και ξέρω ότι δεν έχω τελειώσει ακόμα, αλλά τα πάω καλά και χαίρομαι που είμαι σπίτι. Επιτέλους έφτασα εδώ, αλλά δεν το έκανα μόνη μου», είπε η Rhodes.
Ο Dr. Mark Lugt, ογκολόγος που ήταν επίσης στην ομάδα που ανέλαβε την θεραπεία της, είπε: «Αυτή η θεραπεία είναι πολύ ενοχλητική για τη ζωή των εφήβων. Τα αποσύρουμε από το σχολείο για πάνω από ένα χρόνο, περιορίζουμε πολλές δραστηριότητες και τους ζητάμε να εγκαταλείψουν πολλά. Η Lizzy χειριζόταν τα πάντα εξαιρετικά καλά. Ήταν ωραίο να βλέπεις πόση υποστήριξη είχε από την οικογένεια και τους φίλους της και πώς διατήρησε αυτές τις συνδέσεις στο νοσοκομείο μέσω των social media και άλλων τρόπων».
Η Rhodes κλήθηκε να παρακολουθήσει διαδικτυακά μαθήματα στο σχολείο κατά τη διάρκεια της μάχης με τον καρκίνο. Αυτό συνέβη επειδή η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία που έκανε είχε αποδυναμώσει σοβαρά το ανοσοποιητικό της σύστημα, πράγμα που σημαίνει ότι τα φυσιολογικά μικρόβια που τα περισσότερα παιδιά μπορούν να καταπολεμήσουν θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν μια σοβαρή μόλυνση.
Τώρα βρίσκεται στο δρόμο της ανάκαμψης, αλλά της είπαν να εξακολουθεί να προσέχει κατά την επιστροφή της στο σχολείο ή τις επαφές της με φίλους, επειδή το ανοσοποιητικό της σύστημα μπορεί να δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει οποιεσδήποτε ασθένειες.
Η αύξηση των περιπτώσεων παιδικού καρκίνου και η περίπτωση της Rhodes
Οι ΗΠΑ δεν είναι μοναδικές στην αύξηση του παιδικού καρκίνου, καθώς αυξήσεις καταγράφηκαν και στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου τα κρούσματα είναι αυξημένα κατά 15% από τη δεκαετία του 1990 και σε άλλες δυτικές χώρες.
Ο Dr. Alastair Sutcliffe, παιδίατρος στο University College του Λονδίνου, είπε: «Φυσικά, ο καρκίνος είναι κάτι απαίσιο για κάθε παιδί και την οικογένειά του. Αλλά ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι, δυστυχώς, υπάρχουν πολλές άλλες παθήσεις στις μέρες μας που δεν σκοτώνουν πλέον τόσα παιδιά, όπως οι πρόωροι τοκετοί και οι μολυσματικές ασθένειες. Και παρόλο που ο αριθμός των περιπτώσεων καρκίνου μπορεί να αυξάνεται, η συνολική παιδική θνησιμότητα μειώνεται, με τον παιδικό καρκίνο να είναι ένας τομέας όπου έχουν σημειωθεί τεράστιοι θρίαμβοι».
Για τη θεραπεία του καρκίνου της Rhodes, οι γιατροί χρησιμοποίησαν χημειοθεραπεία και ακτινοβολία για να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα. Πραγματοποιήθηκε επίσης μια μεταμόσχευση μυελού των οστών από έναν αντίστοιχο δότη για να προσθέσει νέα ανοσοκύτταρα στο σώμα, τα οποία οι γιατροί είπαν ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην καταδίωξη και τη θανάτωση τυχόν καρκινικών κυττάρων που επιζούν.
Το περιφερικό λέμφωμα non-Hodgkin έχει συνολικό ποσοστό επιβίωσης τουλάχιστον 82% εάν εντοπιστεί στα αρχικά στάδια, πριν εξαπλωθεί σε άλλες περιοχές του σώματος. Αλλά αν δεν ανιχνευθεί έως ότου εξαπλωθεί σε άλλα όργανα, όπως στην περίπτωση της Rhodes, το συνολικό ποσοστό επιβίωσης πέφτει σε μόλις 33%.
Ο Dr. Lugt είπε: «Τα αποτελέσματά μας για αυτή τη διάγνωση δεν είναι συχνά ευνοϊκά. Αυτοί οι τύποι καρκίνου είναι πολύ σπάνιοι στην παιδιατρική και, επειδή είναι τόσο σπάνιοι, δεν μελετώνται πάντα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλές ερωτήσεις σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε για τα παιδιά με σπάνιες κακοήθειες που δεν συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο όπως στους ενήλικες. Ο καθορισμός της καταλληλότερης πορείας θεραπείας για ασθενείς όπως η Alizabeth μπορεί να είναι δύσκολος επειδή δεν έχουμε τόσες πολλές πληροφορίες».
