Σήμερα είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να βρούμε καινούριο αυτοκίνητο
το οποίο να μην πωλείται στον βασικό εξοπλισμό με
Air Condition, ενώ σε πολλές
περιπτώσεις έχει γίνει το επόμενο βήμα με την τοποθέτηση αυτόματου
κλιματισμού. Πάμε να δούμε πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο.
Αν θέλουμε να πάμε στην αρχή πρέπει να δούμε
ποια ήταν η πρώτη φορά που σε ένα αυτοκίνητο μπορούσες έστω και με
στοιχειώδη τρόπο να ελέγξεις τη θερμοκρασία στην καμπίνα του.
Πρωτοπόρος στον τομέα αυτό, λοιπόν, ήταν η
εταιρεία Nash η οποία το 1933
προσέφερε σύστημα θέρμανσης, αυτό που συνηθίζαμε πιο παλιά
να αποκαλούμε καλοριφέρ. Το σύστημα λειτουργούσε
χρησιμοποιώντας το ζεστό νερό από το κύκλωμα ψύξης του
κινητήρα, ώστε να ζεστάνει τον αέρα που προοριζόταν για
την καμπίνα και αυτή ακριβώς ήταν η πρωτοπορία του.
Το πρώτο Air Condition της
Ιστορίας
Το επόμενο και ίσως πιο σημαντικό βήμα για τον έλεγχο της
θερμοκρασίας μέσα στην καμπίνα ενός αυτοκινήτου έγινε
το 1954 και πάλι από τη
Nash, η οποία έβαλε στο μοντέλο με την
ονομασία Ambassador ένα πλήρες
και λειτουργικό Air-Condition για
πρώτη φορά στην ιστορία της αυτοκίνησης. Βέβαια είχαν
γίνει κάποιες προσπάθειες από την Packard την περίοδο 1940-1942,
όμως εκείνα τα συστήματα ήταν εντελώς ανεπαρκή και καταλάμβαναν όλο
τον χώρο του πορτ-παγκάζ, ενώ η υλοποίηση της Nash ήταν
ενσωματωμένη στον χώρο του κινητήρα και δεν
επηρέαζε τη λειτουργικότητα του αυτοκινήτου.
Πότε
μπήκε αυτόματος κλιματισμός σε αυτοκίνητο
παραγωγής;
Μόλις 10 χρόνια χρειάστηκαν και οι αυτοκινητοβιομηχανίες έκαναν
το επόμενο και τελευταίο βήμα στη θερμοκρασιακή άνεση των επιβατών,
με την εισαγωγή του αυτόματου κλιματισμού. Αυτή τη
φορά η επανάσταση ήρθε από την Cadillac
και το μοντέλο Sedan de Ville το 1964. Πλέον ο
οδηγός μπορούσε να ορίσει τη θερμοκρασία που ήθελε να έχει η
καμπίνα και το σύστημα αναλάμβανε με αυτόματο τρόπο να
κάνει ό,τι χρειαζόταν ώστε αυτή να επιτευχθεί. Βέβαια αυτό
στη θεωρία, καθώς στην πράξη η εφαρμογή ήταν πιο δύσκολη, όμως
σημασία έχει ότι έγινε η αρχή.
