Το 1975 ακολούθησε ένα πειραματικό όχημα που βασίζονταν πάνω στο
πάτωμα της BMW LS (ή αλλιώς BMW 700) με νέας τεχνολογίας
ηλεκτροκινητήρα και μπαταρίες. Στη δεκαετία του 80 ξεκίνησαν οι
έρευνες πάνω στις μπαταρίες Θεϊκού Νατρίου και η BMW κατασκεύασε
μια ειδική διάταξη για να μετρά την απόδοση των ηλεκτρικών
αυτοκινήτων.
Το E1 που παρουσιάστηκε στο σαλόνι της Φρανκφούρτης το 1991 ήταν το
πρώτο “citymobile” ένα αυτοκίνητο προσαρμοσμένο στις αστικές
μετακίνησης. Για την εποχή του ήταν ένα πραγματικά προηγμένο όχημα
καθώς ήταν ιδιαίτερα ελαφρύ και αρκετά ασφαλές για τους επιβάτες
του, χάρη στο ειδικό κέλυφος από συνθετικά υλικά υψηλής αντοχής. Η
BMW για πρώτη φορά σχεδίασε ένα ηλεκτρικό εξαρχής και δεν βασίστηκε
στη μετατροπή κάποιου υπάρχοντος σε ηλεκτροκίνητο. Ο
ηλεκτροκινητήρας του είχε απόδοση 32kW και η αυτονομία του έφτανε
τα 160 χιλιόμετρα. Συμπληρωματικά με το E1 η BMW εκείνη την περίοδο
δημιούργησε και έναν μικρό στόλο από 25 αυτοκίνητα της Σειράς 3 στα
οποία είχε τοποθετηθεί ηλεκτροκίνηση.
Το επόμενο κεφάλαιο για τα ηλεκτρικά της BMW ξεκίνησε το 2008
όταν δημιουργήθηκε ένας στόλος εξακοσίων MINI E ο οποίος μπορούσε
να καλύψει και τις ανάγκες για ιδιωτική χρήση και όχι μόνο από
φορέα διαχείρισης. Τα συμπεράσματα από την λειτουργία των ΜΙΝΙ Ε,
αξιοποιήθηκαν αμέσως με στόχο ένα αυτοκίνητο παραγωγής. Οι
μπαταρίες ιόντων λιθίου έδιναν την επάρκεια ώστε να είναι βιώσιμο
ένα τέτοιο προϊόν.
Στις αρχές του 2010 το Concept ActiveE ήταν η απόδειξη ότι η
BMW ήδη σκέφτονταν το επόμενο βήμα που αφορούσε και αυτοκίνητο
υψηλών επιδόσεων. Γύρω στα 1.000 αυτοκίνητα κυκλοφόρησαν κυρίως για
ερευνητικούς σκοπούς μέχρι τα τέλη του 2011.
Στη ΜΙΝΙ οι εξελίξεις έφεραν στο προσκήνιο το Megacity Vehicle
(MCV) το οποίο είναι ο προπομπός του i3. Το σύστημα της
ηλεκτροκίνησης του i3 Concept έχει 40% μικρότερο όγκο παράγοντας
την ίδια απόδοση με το σύστημα που κινούσε το MINI E.
