Συντετριμμένη παραμένει η οικογένεια του Αλέξη Κούγια από τον θάνατο του.
Ο γνωστός ποινικολόγος άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα (Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου), σε ηλικία 74 ετών, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Σε μια συγκινητική αποκάλυψη, ο γιος του Αλέξη Κούγια, Χρήστος, είχε μιλήσει ανοιχτά για την οικογένειά του και το διαζύγιο των γονιών του, μόλις 1,5 μήνα πριν από τον θάνατο του πατέρα του.
Ο Χρήστος Κούγιας, ο οποίος προτιμά να κρατά χαμηλό προφίλ και να αποφεύγει τη δημοσιότητα, έκανε μια σπάνια εμφάνιση, μιλώντας για τις οικογενειακές του σχέσεις και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε.
Σε βαρύ πένθος βύθισε ο θάνατος του Αλέξη Κούγια την οικογένειά του και όσους τον ήξεραν και τον αγαπούσαν. Ο γνωστός ποινοκόλογος έφυγε από την ζωή την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου σε ηλικία 74 ετών, μετά από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.
Ο Χρήστος Κούγιας δεν απασχολούσε συχνά τα φώτα της δημοσιότητας με δηλώσεις και συνεντέυξεις του, ωστόσο 1,5 μήνα πριν τον θάνατο του πατέρα του μίλησε ανοιχτά για την οικογένειά του και το διαζύγιο των γονιών του.
Μιλώντας στην εκπομπή «Το Πρωινό» δήλωσε μεταξύ άλλων:
«Δεν στερήθηκα τίποτα προφανώς. Οι γονείς μου ήταν μαζί μου εξαιρετικοί. Δεν αισθάνθηκα ποτέ παιδί χωρισμένων γονιών. Ο πατέρας μου ήταν πάντα εκεί. Με τη μάνα μου, αλλά ό,τι κι αν έκανα ήταν εκεί πάντα, από το πιο απλό στο πιο σημαντικό. Επικρατούσε ηρεμία γενικά στο σπίτι μου.
Η παιδική ηλικία και το διαζύγιο των γονιών του
Οι γονείς μου χώρισαν το 2007, αν θυμάμαι καλά, ήμουν 5 χρονών. Οπότε πώς να το πάρω; Δεν πολυκαταλάβαινα τι γίνεται. Εγώ και η αδερφή μου μέναμε με τη μάνα μου, οπότε ο μπαμπάς μόνος του.
Όποτε είχε χρόνο μας έβλεπε. Σχεδόν κάθε μέρα. Όποτε ήταν στην Αθήνα τον βλέπαμε. Η μάνα μου δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα. Ίσα ίσα βγαίναμε και όλοι μαζί. Κάναμε πράγματα γενικά, και γιορτές, γενέθλια, όλα τα κάναμε μαζί. Έχουν μία επικοινωνία, φιλική πια. Δεν θα ήθελα να είναι ξανά μαζί. Γιατί έχω συνηθίσει έτσι. Θεωρώ ότι πήραν μία απόφαση η οποία δεν ήταν μόνο καλύτερη και για τους δύο, αλλά και για εμάς. Είμαστε μία φυσιολογική οικογένεια. Χωρισμένη οικογένεια, δεν σημαίνει ότι δεν είναι φυσιολογική. Δεν έχω κανένα παράπονο.
Η ζωή με τον πατέρα του
Από τα 18 μου μένω με τον πατέρα μου. Ήθελα να ζήσω και λίγο μαζί του. Είναι και πιο άνετα για μένα, γιατί όταν λείπει έχω τον χώρο μου. Και η μάνα μου καιρός είναι να ζήσει τη ζωή της κι αυτή. Μας μεγάλωσε 18 χρόνια, πρέπει λίγο να κοιτάξει τον εαυτό της, της το χρωστάγαμε. Η Μάιρα ούτως ή άλλως μένει στην Κύπρο.
Θέλω να τελειώσω τη νομική, να μπω στον δικηγορικό σύλλογο, για να μπορέσω να συνεχίσω το γραφείο του πατέρα μου, μαζί με την αδερφή μου. Θα ήθελα να δουλέψω και με τον πατέρα μου. Του το έχω πει και χαίρεται, αλλά δεν γίνεται να τον φτάσω. Είναι κορυφή. Τον θαυμάζω, είναι είδωλο για μένα, είναι μαχητής στη ζωή γενικότερα. Πάντα ήταν μόνος του κόντρα σε όλα. Αυτό που έχω κρατήσει από τον πατέρα μου είναι “να μην τα παρατάς ποτέ, σε τίποτα”. Το βλέπω στην πράξη»
