Δώσαμε ραντεβού στο μέρος που όταν ήταν μικρή, κάθε απόγευμα έβγαινε και έπαιζε ξέγνοιαστη με τους φίλους της· στο πάρκο της πλατείας Δεξαμενής, στην καρδιά της Αθήνας. Είναι παιδί της πόλης. Εκεί μεγάλωσε, εκεί σπούδασε (Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ που εδρεύει μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω), εκεί κοντά συνεχίζει να ζει και να εργάζεται.
Η Χριστίνα Κεφαλογιάννη είναι από τους ανθρώπους που γνωρίζει καλά, τόσο το κέντρο της πρωτεύουσας, όσο και τις όμορες περιοχές του. Στις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου, επιθυμεί να βάλει το δικό της λιθαράκι, προκειμένου «ν’ αλλάξει προς το καλύτερο αυτός ο τόπος», όπως δηλώνει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Newsbeast. Γι’ αυτό κατεβαίνει ως υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Αττικής με τον συνδυασμό «Αττική Μπροστά» του Νίκου Χαρδαλιά, στον Κεντρικό Τομέα Αθηνών, που περιλαμβάνει τους δήμους Βύρωνα, Γαλατσίου, Δάφνης – Υμηττού, Ζωγράφου, Ηλιούπολης, Καισαριανής, Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας και βέβαια Αθήνας).
Την πολιτική την γνωρίζει εκ των έσω. Είναι κόρη του αείμνηστου πρώην υπουργού και βουλευτή Ρεθύμνου, Γιάννη Κεφαλογιάννη (1932 – 2012) και αδελφή της νυν υπουργού Τουρισμού, Όλγας Κεφαλογιάννη. Όταν ο Νίκος Χαρδαλιάς της πρότεινε να κατέλθει υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος δεν το σκέφτηκε πολύ. «Είπα σχετικά εύκολα το “ναι” γιατί πίστεψα στη δυναμική, τη θέληση και την εμπειρία του. Θέλω να βάλω κι εγώ τη δική μου ενέργεια και εμπειρία σε αυτή τη συνολική προσπάθεια να λύσουμε χρόνια προβλήματα και να αλλάξουμε την Περιφέρεια Αττικής προς το καλύτερο» δηλώνει.
Όσο για την αναγνωρισιμότητα του επιθέτου της, η κα Κεφαλογιάννη θεωρεί πως από τη μια είναι θετικό γιατί το γνωρίζει όλος ο κόσμος. Από την άλλη όμως σημειώνει ότι προέρχεται από μία οικογένεια που αυτή τη στιγμή έχει άλλα τρία άτομα στη Βουλή και μπορεί να υπάρχουν σχόλια περί υπερβολικής εμπλοκής των Κεφαλογιάννηδων με την πολιτική (σ.σ. είναι η υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη, ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Γιάννης Κεφαλογιάννης και ο Κωνσταντίνος Κεφαλογιάννης, ο νεότερος βουλευτής της τρέχουσας Κοινοβουλευτικής σύνθεσης).
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης με την κα Χριστίνα Κεφαλογιάννη έχει ως εξής:
– Καταρχάς, πείτε μας δύο λόγια για εσάς, να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα…
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στο κέντρο της πόλης. Κάθε απόγευμα έπαιζα στο πάρκο που βρίσκεται στην πλατεία Δεξαμενής. Στην Αθήνα σπούδασα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών. Κι εκεί, στην καρδιά της πρωτεύουσας συνεχίζω να ζω και να εργάζομαι. Γενικώς, είμαι παιδί του Κέντρου.
– Ήσασταν καλή φοιτήτρια;
Κανονική θα έλεγα. Συνδύαζα την ανέμελη φοιτητική ζωή με τις υποχρεώσεις των σπουδών μου. Το Πολιτικό τμήμα της Νομικής έχει ένα μεγάλο εύρος γνωστικού αντικειμένου και δε σας κρύβω ότι με βοηθάει αρκετά στην παρούσα πρόκληση.
– Ούσα σε ένα αμιγώς πολιτικοποιημένο σπίτι, τι έχετε πάρει από τον πολύπειρο πατέρα σας, τον αείμνηστο Γιάννη Κεφαλογιάννη;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα, επί της ουσίας, μέσα στην πολιτική, χάρις στον πατέρα μου, τον Γιάννη Κεφαλογιάννη. Επί πάρα πολλά χρόνια τον ακολουθούσα σε διάφορες εκδηλώσεις. Μου άρεσε να βρίσκομαι σε συζητήσεις που έκανε με τους άλλους. Οι πολιτικές συζητήσεις και η πολιτική ανάλυση, η ερμηνεία των τρεχόντων γεγονότων ήταν πάντα στα ενδιαφέροντά μου. Ο πατέρας μου ήταν βουλευτής επαρχίας, βουλευτής Ρεθύμνου. Στην επαρχία για να μπορέσεις να εκλέγεσαι επί μεγάλο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να δημιουργείς προσωπικές σχέσεις με τον κόσμο. Να σε ξέρουν και να τους ξέρεις. Οι περισσότεροι θυμάμαι έβλεπαν τον πατέρα μου ως ένα δικό τους στήριγμα, ως έναν άνθρωπο στον οποίο απευθύνονταν για όποιο πρόβλημα και αν προέκυπτε για να τους βοηθήσει να βρουν κάποια λύση. Και πάντα με συγκινούσε που τον αποκαλούσαν «Γιατρό», καθώς όταν ενεπλάκη με την πολιτική και έγινε βουλευτής με την ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση), είχε μόλις τελειώσει την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (σ.σ. πήρε πτυχίο το 1958 και ακολούθως έγινε Διδάκτωρ Παθολογίας το 1970). Έτσι, εκτός από τις πολιτικές κουβέντες που έκανε με τον κόσμο του Ρεθύμνου, τους έδινε και ιατρικές συμβουλές προκειμένου να τους βοηθήσει. Τόσο εγώ, όσο και οι δύο αδελφές μου, γαλουχηθήκαμε με το να βλέπουμε τί σημαίνει προσφορά, ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο, δημιουργία σχέσεων που ξεπερνάνε την απλή επαφή ενός πολιτικού με τον πολίτη.
– Η αναγνωρισιμότητα μέσω του επιθέτου σε τι βαθμό παίζει ρόλο σε έναν πολιτικό αγώνα όπως αυτόν που δίνεται εσείς για να εκλεγείτε περιφερειακή σύμβουλος;
Έχω παρατηρήσει ότι πάρα πολύ συχνά στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, τα ψηφοδέλτια πέφτουν πιο πολύ υπέρ του συνδυασμού και όχι τόσο προς τους υποψήφιους συμβούλους. Εξ ου και είναι τόσο μεγάλος ο αγώνας όλων των υποψηφίων, να μπορέσουμε να έρθουμε σε επαφή με όσο γίνεται περισσότερο κόσμο για να μας γνωρίσει. Εγώ κατεβαίνω με το ψηφοδέλτιο του συνδυασμού «Αττική Μπροστά», με επικεφαλής τον Νίκο Χαρδαλιά, στον Κεντρικό Τομέα Αθηνών που περιλαμβάνει 8 δήμους (Βύρωνα, Γαλατσίου, Δάφνη – Υμηττού, Ζωγράφου, Ηλιούπολης, Καισαριανής, Νέας Φιλαδέλφεια – Νέας Χαλκηδόνας και Αθήνας).
Από τη μια πλευρά είναι θετικό ότι γνωρίζει ο κόσμος το επώνυμο «Κεφαλογιάννη», και θέλω να ελπίζω ότι το έχει συνδυάσει με θετικό πρόσημο. Από την άλλη όμως, επειδή προέρχομαι από μία πολιτική οικογένεια που αυτή τη στιγμή έχει άλλα δύο άτομα στη Βουλή (πέρα από την αδερφή μου), εκ των οποίων το ένα διαθέτει και υπουργικό θώκο, υπάρχουν και σχόλια περί υπερβολικής εμπλοκής των Κεφαλογιάννηδων με την πολιτική.
– Οι δικές σας πολιτικές φιλοδοξίες μέχρι που φτάνουν;
Δεν είχα σκοπό να εμπλακώ με την πολιτική μέχρι που το καλοκαίρι μου έγινε η πρόταση. Μέσα από την πολιτική μπορείς να προσφέρεις και να διαπιστώσεις ότι χάρη στις κινήσεις σου μπορείς να αλλάξεις μέχρι ενός σημείου τον τόπο. Η ενασχόληση και η θητεία της αδερφής μου Όλγας Κεφαλογιάννη στο Υπουργείο Τουρισμού για παράδειγμα, έχει φέρει μια μεγάλη δυναμική στον τουριστικό κλάδο, αλλάζοντας την εικόνα της Ελλάδος. Χάρη σε αυτές τις πολιτικές «ανάσαναν» εκατομμύρια Έλληνες που ασχολούνται με το τουριστικό προϊόν, ειδικά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Άμα πάμε ακόμη πιο πίσω, στην εποχή του πατέρα μου, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης ήταν περήφανος για το κάψιμο των φακέλων πολιτικών φρονημάτων που έγινε επί υπουργίας του. Κάηκαν χάρις στη δική του επιμονή κλείνοντας με αυτό τον τρόπο μια μαύρη σελίδα της πολιτικής ιστορίας μας. Ήταν επίσης αυτός που έφερε το νομοσχέδιο για την ψήφο των ετεροδημοτών και ίδρυσε το ΕΚΑΒ, μεταξύ πολλών άλλων. Απ’ όπου κι αν πέρασε προσπάθησε να κάνει έργο.
– Θα δοκιμάζατε τις ικανότητές σας ως βουλευτής;
Ρωτώντας με σήμερα, σας απαντώ όχι. Αυτό το κομμάτι το υπερκαλύπτει επάξια η αδελφή μου η Όλγα.
– Η Όλγα Κεφαλογιάννη σας δίνει συμβουλές που άπτονται της πολιτικής;
Έχει μια διακριτική παρουσία δίπλα μου. Πάντοτε συζητάμε όμως.
– Μεταξύ σας οι τρεις αδελφές, εσείς, η Όλγα και η μικρότερη, η Δανάη – Μαρία, είστε διαφορετικές ως χαρακτήρες, όπως λένε όσοι σας γνωρίζουν, αλλά αρκετά δεμένες.
Πολλές φορές μας έχουν χαρακτηρίσει κα ως συμπληρωματικές. Έχουμε πάντως κοινές αρχές, δεν το συζητώ αυτό. Έχουμε τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο που ζούμε.
– Είπατε εύκολα το «ναι» στην πρόταση που σας έγινε να κατεβείτε υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος;
Χρειάστηκε πολύ λίγος χρόνος όταν μιλήσαμε με τον κ. Νίκο Χαρδαλιά. Είπα σχετικά εύκολα το «ναι» γιατί πίστεψα στη δυναμική, τη θέληση και την εμπειρία του κ. Χαρδαλιά. Θέλω να βάλω κι εγώ τη δική μου ενέργεια και εμπειρία σε αυτή τη συνολική προσπάθεια να λύσουμε χρόνια προβλήματα και να αλλάξουμε την Περιφέρεια Αττικής προς το καλύτερο. Και ο κ. Χαρδαλιάς έχει τη θέληση και τη γνώση να κάνει να κάνει πράξη για όσα δεσμεύεται.
– Λειτουργείτε περισσότερο με τη λογική ή με το συναίσθημα;
Στις προσωπικές μου σχέσεις με το συναίσθημα και στα επαγγελματικά μου με τη λογική. Στην πολιτική απαιτείται συνδυασμός και των δύο. Νομίζω ότι δεν μπορείς να κάνεις πολιτική αν δεν έχεις ενσυναίσθηση.
– Τον ελεύθερο χρόνο σας πώς τον περνάτε;
Μου αρέσει να περνάω χρόνο με τα παιδιά μου, είτε αυτό είναι να δούμε όλοι μαζί κάποια ταινία ή σειρά στην τηλεόραση είτε να κάνουμε μαζί κάποια δραστηριότητα. Οι πιο ωραίες μου στιγμές μαζί τους είναι όταν έρχονται από μόνα τους (δεν είναι συχνό) να συζητήσουμε οποιοδήποτε θέμα τους απασχολεί. Μ’ αρέσει όμως να κάθομαι και μόνη μου διαβάζοντας ένα βιβλίο. Αυτό όμως που κάνω συνήθως είναι να βγαίνω παρέα με φίλους, για φαγητό ή ποτό. Μ’ αρέσουν πάρα πολύ οι συζητήσεις και η ανταλλαγή απόψεων. Οι κουβέντες σε βοηθούν να ανοίξει το μυαλό σου και να εξελίσσεται ο τρόπος που σκέφτεσαι.
