Η γέννηση του πρώτου του γιου, στα 30 του χρόνια, λειτούργησε καθοριστικά για την ψυχολογία και τη ζωή του. «Μέχρι τότε νομίζω δεν είχα αγαπήσει. Την αληθινή αγάπη την ένιωσα όταν είδα το παιδί μου να γεννιέται. Δεν ήμουν έτοιμος να γίνω πατέρας, είχα μόλις βγει από την απεξάρτηση. Αλλά από εκείνη τη στιγμή θα θυσίαζα τα πάντα για να καταφέρω να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν», λέει με συγκίνηση. «Όσο μεγαλώνεις, πλησιάζεις στο θάνατο και αρχίζεις να φοβάσαι. Εγώ είμαι 55 πλέον και αυτό το φόβο τον νιώθω», παραδέχτηκε.

Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος δεν δίστασε ποτέ να μιλήσει ανοιχτά για το παρελθόν του, παρά τις προειδοποιήσεις που είχε δεχτεί για την καριέρα του: «Στην αρχή όλοι μου έλεγαν “μην πεις ότι είσαι πρώην αλκοολικός και ναρκομανής, θα καταστραφείς”. Το είπα. Γιατί αν βοηθούσα έστω και δύο ανθρώπους, για μένα θα είχε νόημα. Και τελικά ο κόσμος το δέχτηκε. Αντέχει περισσότερα απ’ όσο νομίζουμε».

Στη συνέχεια, περιέγραψε και τη σωματική και ψυχική δοκιμασία που πέρασε κατά τη διάρκεια της αποτοξίνωσης. «Το στερητικό σύνδρομο είναι 20 μέρες, αλλά το μυαλό θέλει χρόνο για να φτιάξει. Όταν για δέκα χρόνια όλες οι αναμνήσεις σου είναι υπό την επήρεια ουσιών ή αλκοόλ, δεν είναι εύκολο. Έχασα οικογένεια, φίλους, συνεργάτες, τα πάντα. Δεν υπήρχε κανείς».

Ο ίδιος θυμήθηκε και τις πιο σκοτεινές μέρες της εξάρτησης: «Στο τέλος, που ήμουν πολύ άσχημα, ξυπνούσα και κοιμόμουν με μια σκέψη, πού θα βρω, πώς θα βρω, πώς θα το κάνω και πόσο θα με κρατήσει. Μιλούσα σε ανθρώπους μόνο για να τους εκμεταλλευτώ. Όλοι με έκαναν πέρα και ευτυχώς. Αν υπήρχε έστω και ένας που μου έλεγε “θα τα καταφέρεις”, θα συνέχιζα».