Η βασική αρχή της απροβλημάτιστης
συμβίωσης με ένα όχημα είναι η σωστή του
συντήρηση. Η επίσκεψη στο συνεργείο μέσα στα προβλεπόμενα από τον
κατασκευαστή όρια θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, όμως
υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε και μόνοι
μας, τόσο για να γνωρίζουμε την υγεία του οχήματος, όσο
και για να προλάβουμε μια ενδεχόμενη ζημιά με μεγάλο κόστος.
Στα σύγχρονα αυτοκίνητα, ειδικότερα στα σημερινά με τα άπειρα
ηλεκτρονικά, τους αισθητήρες, τα ραντάρ και τα υβριδικά συστήματα
κίνησης, ο ιδιοκτήτης του οχήματος δεν μπορεί να κάνει
σχεδόν τίποτα. Υπάρχει όμως κάτι που παραμένει πάρα πολύ
εύκολο: ο έλεγχος των λαδιών στον κινητήρα. Η
διαδικασία δεν κρατά περισσότερο από τρία λεπτά και δεν απαιτεί
κανέναν κόπο, παρά μόνο ένα καθαρό πανί.
Μια μεγάλη έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο που
έγινε για λογαριασμό της Kwik Fit αποκαλύπτει ότι το 19%
των οδηγών δεν ελέγχει ποτέ τα λάδια στο αυτοκίνητό του.
Μάλιστα, το 8% εξ αυτών, δεν γνωρίζουν καν πως
γίνεται. Τα στοιχεία που δίνει η έρευνα είναι πολύ
ενδιαφέροντα. Από τους άνδρες που απάντησαν στο ερωτηματολόγιο, το
2% δήλωσε ότι δεν ξέρει πως να ελέγξει τα λάδια, ενώ το αντίστοιχο
ποσοστό για τις γυναίκες είναι στο 14%.
Από ότι φαίνεται οι νέες γενιές οδηγών διαφέρουν αρκετά
από τις παλαιότερες. Το 6% των οδηγών άνω των 55
ετών είπε ότι δεν ξέρει από που βλέπεις τα λάδια του
κινητήρα και στις ηλικίες από 18 έως 34 ετών, το
ποσοστό αρνητικών απαντήσεων στο ίδιο ερώτημα φτάνει στο
10%.
Τώρα, από εκείνους που κοιτάζουν τα λάδια τους, το 62%
δηλώνει ότι το κάνει ανά τρεις μήνες και το 8% ότι το
κάνει ανά ένα χρόνο. Οι κατασκευαστές προτείνουν
μια φορά ανά επτά ημέρες, ένα λογικό διάστημα όμως είναι να γίνεται
μια φορά στις 15 ημέρες, ανά 1.500
χιλιόμετρα ή πριν ένα μεγάλο ταξίδι.
Ο έλεγχος των λαδιών του κινητήρα μπορεί να προλάβει
τεράστιες ζημιές. Η στάθμη θα πρέπει να βρίσκεται πάντα
μεταξύ της κατώτερης και ανώτερης ένδειξης. Αν το
μοτέρ μείνει με λίγα λάδια ή στεγνώσει εντελώς, τότε το επόμενο
βήμα είναι να κολλήσει λόγω απουσίας λίπανσης στα κινούμενα (με
ταχύτατο ρυθμό) μέρη. Το κόστος αποκατάστασης του προβλήματος στη
συνέχεια, προκαλεί εγκεφαλικά…
Τα αυτοκίνητα των τελευταίων δεκαετιών εξοπλίζονται με
αισθητήρα στάθμης λαδιού που που προειδοποεί πολύ
πριν υπάρξει πρόβλημα, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση όμως ο
έλεγχος προτείνεται για δύο λόγους. Αρχικά, το ηλεκτρονικό σύστημα
επιτήρησης δεν αποκλείεται να χαλάσει και να μην
ανιχνεύσει ενδεχόμενη απώλεια και κατά δεύτερον, ένα έμπειρο μάτι
μπορεί να καταλάβει αν το λάδι που σκουπίστηκε από τον δείκτη στο
πανί χρήζει αλλαγής, ακόμη και αν η στάθμη είναι
εντάξει και το χιλιομετρικό (ή χρονικό) όριο δεν έχει
παρέλθει.
Βέβαια δεν λείπουν και οι… εξαιρέσεις. Σε μερικά (συνήθως πιο
καινούργια) αυτοκίνητα, ο κατασκευαστής για τους δικούς του λόγους
δεν επιτρέπει τον έλεγχο στάθμης με τον παραδοσιακό
τρόπο. Πολλές φορές απλώς καμουφλάρουν τη βέργα για να μην
ξεχωρίζει (συνήθως έχει κίτρινο χρώμα) στο ανεκπαίδευτο μάτι και
άλλες φορές, δεν την τοποθετούν καν.
Στην τελευταία περίπτωση, μέσα στο αυτοκίνητο (στο σύστημα
πολυμέσων ή την οθόνη πολλαπλών ενδείξεων στο καντράν)
υπάρχει η επιλογή ελέγχου στάθμης. Το αυτοκίνητο
πραγματοποιεί ηλεκτρονική μέτρηση του λαδιού στο
κάρτερ και προβάλλει στην οθόνη τα αποτελέσματα, η οποία πάντα
είναι εντός των αποδεκτών ορίων, αλλιώς θα είχε ανάψει η λυχνία
προειδοποίησης χαμηλής στάθμης λαδιού.
Εδώ, αν υπάρχει η βλάβη στο ηλεκτρονικό σύστημα που λέγαμε πριν,
τότε και η μέτρηση θα είναι λάθος και η λυχνία
προειδοποίησης δεν θα κάνει σωστά τη δουλειά της. Φυσικά ο
κατασκευαστής έχει προβλέψει για τη συγκεκριμένη περίπτωση και μέσω
ελέγχων που γίνονται κατά τη διάρκεια λειτουργίας του κινητήρα, η
έλλειψη λιπαντικού διαπιστώνεται και από άλλους παράγοντες
(θερμοκρασία λαδιού, λειτουργία αντλίας κ.α.) και ο οδηγός
ειδοποιείται για να επισκεφθεί το συνεργείο. Δεν
εμπιστεύεται δηλαδή μόνο τον αισθητήρα στάθμης.
Ποιος είναι όμως ο λόγος που τα λάδια στον κινητήρα
μπορεί ξαφνικά να λιγοστέψουν; Δύο είναι οι περιπτώσεις. Η
πρώτη είναι να υπάρχει διαρροή στο κύκλωμα και η
δεύτερη είναι ο κινητήρας ή η τουρμπίνα (αν υπάρχει) να
καίει λάδια. Στη δεύτερη περίπτωση η απώλεια είναι
σταδιακή και συνήθως, αργή, ενώ ο οδηγός μπορεί να το αντιληφθεί
από τα καυσαέρια, το χρώμα και τη μυρωδιά τους.
Στην περίπτωση της διαρροής ο πιο εύκολος τρόπος για να το
αντιληφθεί κανείς είναι οι κηλίδες που μένουν κάτω
από το αυτοκίνητο στο σημείο που στάθμευσε. Συνήθως και σε αυτή την
περίπτωση η απώλεια λαδιού είναι μικρή και σταδιακή.
Ο τρόπος για να ελέγξουμε τα λάδια του κινητήρα στο
αυτοκίνητό μας είναι απλός και αποτελείται από συγκεκριμένα
βήματα.
- Παρκάρουμε σε ίσιο δρόμο
- Περιμένουμε μερικά λεπτά (4-5) να πέσουν τα λάδια στο
κάρτερ - Τραβάμε τον δείκτη και τον σκουπίζουμε σε ένα καθαρό πανί
- Βάζουμε ξανά τον δείκτη στην υποδοχή, μέχρι τέρμα και τον
τραβάμε ξανά κοιτάζοντας μέχρι ποιο σημείο φτάνει στο σχετικό
μετρητή - Προσέχουμε να βρίσκεται ανάμεσα στην κατώτερη και ανώτερη
ένδειξη (MIN-MAX) - Επαναλαμβάνουμε όσες φορές χρειάζεται σκουπίζοντας το δείκτη
για να δούμε ξεκάθαρα την ένδειξη του μετρητή
