Σύμφωνα με έρευνα του Pew Research, μόνο το 44% των εργαζομένων κάτω των 30 ετών είναι πολύ ικανοποιημένο με την εργασία τους.
Αντίθετα, το αντίστοιχο ποσοστό για τους 65 ετών και άνω ανέρχεται σε 67%. Οι νεότεροι εργαζόμενοι διαδηλώνουν μεγαλύτερη δυσαρέσκεια από τους άλλους για την επαγγελματική τους ζωή.
Η περίπτωση της 25χρονης Κίμι Κανεσίνα, είναι χαρακτηριστική της σύγχρονης πραγματικότητας σύμφωνα με το BusinessInsider. Το προηγούμενο καλοκαίρι, η νεαρή γυναίκα απολύθηκε από την εταιρεία στην οποία εργαζόταν.
Τώρα, κατά την αναζήτηση νέας εργασίας, εστιάζει αποκλειστικά στον μισθό, χωρίς να δίνει σημασία στην εταιρική κουλτούρα ή στο ενδιαφέρον της εργασίας.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, «σήμερα παρατηρείται έντονη συζήτηση σχετικά με τη διαφάνεια στους μισθούς. Έτσι, σε πολλές από τις θέσεις για τις οποίες υποβάλλω αίτηση, γνωρίζω ήδη το εύρος των αποδοχών από τις αγγελίες».
Εστιάζει αποκλειστικά στον μισθό, χωρίς να δίνει σημασία στην εταιρική κουλτούρα ή στο ενδιαφέρον της εργασίας
Μόνο εάν η αμοιβή είναι ικανοποιητική, η Κανεσίνα αναζητά περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εταιρεία και τις ευκαιρίες που προσφέρει.
Ολοένα και περισσότεροι νέοι συμφωνούν ότι κατά την αναζήτηση εργασίας επικεντρώνονται στον μισθό και στην επαγγελματική εξέλιξη. Οι προτεραιότητες που καθορίζει η νέα γενιά διαμορφώνουν το τοπίο της απασχόλησης.
Τα ψέματα που πίστεψαν οι… millennials
Στο παρελθόν, οι νεαροί εργαζόμενοι ήξεραν ότι αν διατηρούσαν μακροχρόνια θέση σε μια εταιρεία, θα ανταμείβονταν. Το κλειδί για εξέλιξη στην καριέρα και επίτευξη του επιθυμητού μισθού ήταν η αφοσίωση στη δουλειά.
Ωστόσο, αυτή η πραγματικότητα έχει αλλάξει. Οι εργαζόμενοι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς τους εργοδότες τους, καθώς αυτοί πληρώνουν ακόμα και το 7% περισσότερο τους νέους προσληφθέντες.
Μετά τις απογοητευτικές εμπειρίες των Millennials, που πίστευαν στην υπόσχεση ότι μια σταθερή οκτάωρη απασχόληση θα τους παρείχε οικονομική ασφάλεια και επαγγελματική εξέλιξη, οι Gen Zers διστάζουν να εμπιστευτούν το μέλλον τους στους εργοδότες τους.
Οι προτεραιότητες διαφοροποιούνται. «Όταν είμαστε νέοι, ανησυχούμε περισσότερο για το μέλλον μας. Καθώς μεγαλώνουμε, τείνουμε να επικεντρωνόμαστε σε βραχυπρόθεσμους στόχους που συμβάλλουν στη διατήρηση θετικών συναισθημάτων και ψυχικής ευεξίας», εξηγεί η Τζούλια Κένσμποκ, καθηγήτρια διοίκησης και οργάνωσης στο πανεπιστήμιο της Βρέμης στη Γερμανία.
Σε μια εποχή έντονων πληθωριστικών πιέσεων, η Gen Z αναλαμβάνει τον έλεγχο του μέλλοντός της, δίνοντας προτεραιότητα σε υψηλές αμοιβές και επαγγελματική εξέλιξη. Η αμοιβή δεν αποτελεί απλώς ένα θέμα φιλοδοξίας, αλλά είναι βασικής σημασίας για την επιβίωση.
