Αν και οι ειδικοί του κλάδου περίμεναν μια κακή χρονιά για τον τουρισμό, λόγω αυστηρότερων μεταναστευτικών κανόνων στις ΗΠΑ, εμπορικών πολέμων και γεωπολιτικής ρευστότητας, οι ταξιδιώτες πολυτελείας στήριξαν την αγορά. Σύμφωνα με τον Economist οι πλούσιοι προτίμησαν να πάρουν τη βαλίτσα τους και να αφήσουν ακριβά αντικείμενα.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα, σήμερα παρατηρείται ένα ρήγμα στη βιομηχανία της πολυτέλειας.
Η οικονομική αβεβαιότητα κάνει τους καταναλωτές να ξοδεύουν λιγότερο σε «φανταχτερά» αγαθά, όπως γόβες και τσάντες. Η Bain, μια συμβουλευτική εταιρεία, εκτιμά ότι οι πωλήσεις προσωπικών ειδών πολυτελείας θα μειωθούν φέτος κατά 2–5%.
Κι όμως, οι ευκατάστατοι συνεχίζουν να ξοδεύουν αδρά σε πολυτελή ταξίδια: «σαλονάτα» ξενοδοχεία, αεροπορικά εισιτήρια πρώτης θέσης και εμπειρίες της ζωής τους.
Η McKinsey, άλλη συμβουλευτική, υπολογίζει ότι οι παγκόσμιες δαπάνες για πολυτελή φιλοξενία θα ξεπεράσουν τα 390 δισ. δολάρια το 2028, από λιγότερα από 240 δισ. το 2023.
Στον όμιλο Accor, που κατέχει την εκλεπτυσμένη αλυσίδα Sofitel αλλά και τα οικονομικά Ibis, ο διευθύνων σύμβουλος Σεπαστιέν Μπαζέν στοχεύει να αυξήσει το μερίδιο των ταμειακών ροών από τον κλάδο της πολυτέλειας από περίπου 35% σήμερα σε 50% το 2030. Μπορεί να διαρκέσει αυτή η άνθηση των πολυτελών ταξιδιών;
Τα έσοδα ανά διαθέσιμο δωμάτιο στα πολυτελή ξενοδοχεία ήταν κάθε μήνα φέτος υψηλότερα απ’ ό,τι το 2024, σύμφωνα με τη CoStar, εταιρεία δεδομένων ακινήτων· για τα φθηνότερα δωμάτια, τα έσοδα υποχώρησαν τις περισσότερες φορές.
Στη Chase Travel, που ανήκει στη JPMorgan Chase, τη μεγαλύτερη τράπεζα των ΗΠΑ, οι κρατήσεις πτήσεων πρώτης θέσης αυξήθηκαν πάνω από 20% σε ετήσια βάση μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου. Η IBA, πάροχος δεδομένων αεροπορίας, προβλέπει την παράδοση περίπου 820 ιδιωτικών τζετ το 2025, άνοδο 7,3%.
Οι εταιρείες πολυτελείς επενδύουν στον τουρισμό
Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Κλαρκ της Bernstein, χρηματιστηριακής εταιρείας, η τάση εξηγείται από μια ευρύτερη μετατόπιση της δαπάνης από τα αγαθά στις εμπειρίες.
Τα επώνυμα ρούχα και οι τσάντες είναι πλέον διαθέσιμα παγκοσμίως και τα κρατούν τόσο η ευκατάστατη μεσαία τάξη όσο και οι υπερπλούσιοι.
Αντίθετα, οι διακοπές «μια φορά στη ζωή», που μπορούν να κοστίζουν χιλιάδες λίρες ανά άτομο την ημέρα, εξακολουθούν να μοιάζουν πραγματικά αποκλειστικές. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιτρέπουν να επιδεικνύεις ένα ζηλευτό ταξίδι το ίδιο εύκολα όσο και μια καινούργια εμφάνιση.
Ορισμένες εταιρείες ειδών πολυτελείας έχουν ήδη αρχίσει να επενδύουν στον ταξιδιωτικό τουριστικό κλάδο.
Μάρκες όπως οι Bulgari και Armani άνοιξαν ξενοδοχεία με το brand τους. Η LVMH, ιδιοκτήτρια των Louis Vuitton και Fendi, λάνσαρε πριν από λίγους μήνες ένα πολυτελές υπνοκίνητο τρένο στη Βρετανία.
Το γιοτ Orient Express μήκους 230 μέτρων με 54 σουίτες, που κατασκευάζεται σε συνεργασία με την Accor, αναμένεται να σαλπάρει από τη Γαλλία του χρόνου. Οι Dolce & Gabbana και Burberry συνεργάστηκαν με ξενοδοχειακές αλυσίδες για να ανοίξουν pop-up καταστήματα και beach clubs.
Οι κίνδυνοι και οι παγίδες
Ο κίνδυνος είναι οι εταιρείες πολυτελών ταξιδιών να επαναλάβουν τα λάθη που έκαναν στο παρελθόν οι οίκοι μόδας. Γύρω στην αλλαγή της χιλιετίας, τα fashion houses άρχισαν να φλερτάρουν τους «εύπορους, αλλά όχι τους πάμπλουτους. Αυτό τις έκανε ευάλωτες όταν η οικονομία γύρισε.
Τώρα οι εταιρείες πολυτελών ταξιδιών βρίσκονται σε παρόμοιο σταυροδρόμι. Το μερίδιο της δαπάνης για πολυτελή φιλοξενία που προέρχεται από τους υπερπλούσιους πελάτες -με περιουσία 30 εκατ. δολάρια και άνω- μειώνεται, σύμφωνα με τη McKinsey.
Σημάδι ότι όλο και περισσότεροι παραθεριστές θέλουν να νιώσουν «πολυτελείς» είναι πως αυτόν τον μήνα η easyJet Holidays, πάροχος πακέτων διακοπών που συνδέεται με αεροπορική χαμηλού κόστους, ανακοίνωσε ότι λανσάρει μια πολυτελή πρόταση που περιλαμβάνει κομψά ξενοδοχεία, ταχεία επιβίβαση στα αεροδρόμια και «αναβαθμισμένα έξτρα», όπως γεύματα με αστέρια Michelin.
Στην καταδίωξη της ανάπτυξης, οι οίκοι μόδας άρχισαν να μαζικοποιούν την παραγωγή τους, διαβρώνοντας την αύρα αποκλειστικότητας. Αντίστοιχα, οι αναλυτές προειδοποιούν για υπερπροσφορά κορυφαίων ξενοδοχείων.
Η CoStar προβλέπει ότι ο παγκόσμιος αριθμός δωματίων πολυτελείας θα αυξηθεί από 1,8 εκατ. σήμερα σε σχεδόν 2,2 εκατ. έως το 2030, ξεπερνώντας άλλες κατηγορίες. Στο Λονδίνο, οι Rosewood, Six Senses και Auberge -τρεις από τους μεγαλύτερους παίκτες στην υψηλή φιλοξενία- ανοίγουν νέους χώρους φέτος. Η Savills, εταιρεία ακινήτων, εκτιμά ότι υπάρχουν 18.750 δωμάτια πολυτελείας στην πρωτεύουσα και ακόμη 1.618 υπό ανάπτυξη.
Άλλος κίνδυνος το «revenge spending»
Υπάρχει και το ζήτημα των τιμών. Μετά την πανδημία, οι οίκοι μόδας προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το κύμα «revenge spending» ανεβάζοντας τις τιμές. Τα πολυτελή ξενοδοχεία επιχειρούν κάτι αντίστοιχο.
Στην πράξη, σύμφωνα με τη CoStar, τους πρόσφατους μήνες τα ποσοστά πληρότητας στα δωμάτια πολυτελείας ήταν ελαφρώς χαμηλότερα σε σχέση με το 2024, αλλά τα υψηλότερα τιμολόγια κράτησαν τα έσοδα σε άνοδο.
Ο Φεντερίκο Μαρκετί, πρώην επικεφαλής της Yoox Net-a-Porter, έχει μια συμβουλή για όποιον πουλά στους πλούσιους: δεν τους αρέσει να αισθάνονται ότι τους «γδύνουν».
Οι εταιρείες πολυτελών ταξιδιών μπορούν να μάθουν όχι μόνο από όσα έκαναν λάθος οι μάρκες πολυτελείας, αλλά και από όσα έκαναν σωστά.
Πηγαίνοντας κόντρα
Μια εταιρεία που «πήγε κόντρα» στην πρόσφατη κάμψη των πωλήσεων ειδών πολυτελείας είναι η Hermès. Ο παριζιάνικος οίκος, που εξακολουθεί να διοικείται από την οικογένεια του ιδρυτή του, διατηρεί μακροπρόθεσμη οπτική: παράγει σε σχετικά μικρή κλίμακα, κρατά μετρημένες τις αυξήσεις τιμών και καλλιεργεί μια ατμόσφαιρα αποκλειστικότητας.
Υπάρχουν ξενοδόχοι που ταιριάζουν σε αυτή την περιγραφή. Δείτε την Rocco Forte Group, ιδιοκτήτρια του Brown’s. Παραμένει οικογενειακή και διαθέτει μόλις 15 ξενοδοχεία. Τα τελευταία χρόνια ανέβασε τις τιμές των δωματίων, αλλά περίπου όσο ανέβηκαν και τα κόστη.
Το προσωπικό εκπαιδεύεται ώστε οι πελάτες να νιώθουν ξεχωριστοί. Ο θυρωρός του Brown’s, για παράδειγμα, καλωσορίζει τους επισκέπτες με το όνομά τους. Σε μια εποχή που πολλοί αναρωτιούνται τι ακριβώς σημαίνει «πολυτέλεια», η προσωπική πινελιά ίσως να είναι η απάντηση, καταλήγει ο Economist.
