Ακούγοντας κανείς τον πρωθυπουργό στη Βουλή να μιλάει για όλους και για όλα αφήνοντας εκτός κάδρου την οποιαδήποτε προσωπική του ευθύνη για την τραγωδία των Τεμπών, θα νομίζει ότι ζει σε μια άλλη χώρα. Αν πιστέψουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η ρίζα του κακού είναι το αναχρονιστικό κράτος, οι «κακοί» δημόσιοι υπάλληλοι, ίσως και ο λαός που δεν αντιλαμβάνεται το μεγαλείο της διακυβέρνησής του.
Ο νόμος Βορίδη
Δυστυχώς, το πρόβλημα για τον κ. Μητσοτάκη είναι πολύ σύνθετο. Κυβερνά επί έξι χρόνια, δημιούργησε στα δικά του μέτρα και σταθμά το αμφιλεγόμενο επιτελικό κράτος, ενώ ακόμα και για τους υπαλλήλους του δημοσίου, στους οποίους ρίχνει όλα τα κακώς κείμενα κάθε φορά που βρίσκεται σε δύσκολη θέση υπάρχει ήδη σε εφαρμογή ο νόμος Βορίδη, που ψήφισε η δική του κυβέρνηση πριν από λίγα χρόνια.
Στη θέση που βρίσκεται ο πρωθυπουργός είναι λογικό να έχει την ανάγκη κάποιων… βαρβάρων, καθώς όπως λέει και ο ποιητής, «και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύσις».
Η φούσκα του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη
Για τη φούσκα του επιτελικού κράτους έχουμε γράψει αρκετές φορές, όταν απέτυχε να διαχειριστεί κομβικά περιστατικά – όταν κάηκε η μισή Εύβοια ή καιγόταν επί μήνες ο Έβρος ή παραδόθηκε στις φλόγες η βορειοανατολική Αττική ή βούλιαξε η Θεσσαλία. Και, φυσικά, όταν ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας, αποκλείστηκαν μέρα μεσημέρι οδηγοί για ώρες στην Αττική οδό επειδή «περιμέναμε το χιόνι τη νύχτα».
Το «προβληματικό» κράτος
Ας πάμε λοιπόν στο θέμα της «αξιολόγησης» και της διόρθωσης των «κακώς κειμένων» του κράτους που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής. Συνηθίζει ο κ. Μητσοτάκης να ρίχνει όλες τις ευθύνες στο κράτος και τους μηχανισμούς του μετά από κάθε μεγάλη καταστροφή, μαζί με την υπόσχεση ότι στο… μέλλον θα τα φτιάξει όλα.
Πριν βγει ο κόσμος στους δρόμους και απαιτήσει δικαιοσύνη και πριν καν η Δικαιοσύνη ολοκληρώσει τις διαδικασίες διερεύνησης, ο πρωθυπουργός είχε ήδη δικάσει και καταδικάσει τον σταθμάρχη ως μοναδικό υπαίτιο της τραγωδίας. Αλλά και στη συνέχεια, στο υπουργικό συμβούλιο της 3ης Μαρτίου του 2023 θα πει: «Είναι ένας πόλεμος με το σκοτεινό κράτος του αναχρονισμού. Είναι το προβληματικό κράτος που σάς ζητώ να ανατρέψουμε και θα το ανατρέψουμε».
Παράλληλα, θα συμπληρώσει, ενθυμούμενος την υπουργική του θητεία στη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, ως υπουργός Εσωτερικών: «Πιστέψτε με, προσωπικά γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο δύσκολη είναι αυτή η μάχη. Το έμαθα καλά όταν ως απλός βουλευτής είχα έρθει σε σύγκρουση με τους «εργατοπατέρες» της δικής μας παράταξης ή όταν ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης πάλευα για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων εν μέσω πάρα πολλών αντιδράσεων. Δεν έκανα πίσω τότε. Δεν θα κάνω τώρα».
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Μετά τον καταιγισμό αποκαλύψεων για την επιχείρηση συγκάλυψης που στήθηκε στα Τέμπη, ακόμα και οι «πρόθυμοι» του κ. Μητσοτάκη είναι δύσκολο να υποστηρίξουν ότι ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι ένα κομματικό ρουσφέτι ή κάποιος που βρίσκεται στη θέση του επειδή δεν αξιολογήθηκε σωστά – αλήθεια, από ποιους και με ποια κριτήρια;
Είναι όμως τουλάχιστον υποκριτικό για τον πρωθυπουργό να κουνάει το δάχτυλο και να κάνει μάθημα περί αξιολόγησης όταν ο ίδιος έχει καταστρατηγήσει στην πράξη τα όσα λέει και την ώρα που το επιτελικό κράτος έχει στηθεί ακριβώς πάνω στη λογική των «δικών μας παιδιών» και της ρουσφετολογίας.
Η «αξιολόγηση» Μητσοτάκη
Ας θυμηθούμε κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις που η «αξιολόγηση» δεν αποτέλεσε το φόρτε του κ. Μητσοτάκη.
Παναγιώτης Κοντολέων, ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ για χάρη του οποίου ο κ. Μητσοτάκης άλλαξε τον νόμο για να τον προσαρμόσει στα προσόντα του εκλεκτού του για τη θέση. Μάλιστα, απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα στις 6 Αυγούστου 2019 από το βήμα της Βουλής κι ενώ είχε ξεσπάσει ήδη ο σάλος αναφορικά με τα πτυχία του κ. Κοντολέοντα, είχε πει: «Κύριε Τσίπρα κανένα νόμο δεν θα αλλάξουμε για τον διοικητή της ΕΥΠ». Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι.
Κάπως έτσι… αξιοκρατικά, η πλευρά Μητσοτάκη λειτούργησε και υπέρ του αλευροβιομήχανου Κωνσταντίνου Λούλη, τον οποίο διόρισε γ.γ. του υπουργείου Τουρισμού. Ένας «διπλωματούχος της ελβετικής σχολικής τεχνικών κυλινδρόμυλων» – όπως ανέφερε το βιογραφικό του – έγινε γ.γ. ενός κρίσιμου για την οικονομία υπουργείου, μόνο και μόνο επειδή αποτελούσε στενό συνεργάτη της οικογένειας Μητσοτάκη, ενώ είχε διατελέσει και ταμίας στο ίδρυμα «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης».
Η περίπτωση Διαματάρη
Τα επιτεύγματα της… αξιολόγησης τα συναντήσαμε και στην περίπτωση του Αντώνη Διαματάρη, εκδότη της εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» της ομογένειας, που επίσης έτυχε να είναι πρόσωπο κοντινό στην οικογένεια Μητσοτάκη, έχοντας αγαστές σχέσεις και με τον πατέρα του πρωθυπουργού.
Ο κ. Διαματάρης επελέγη για τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για θέμα της ομογένειας σε μια εποχή που άνοιγε η συζήτηση για την ψήφο των απόδημων. Η υπόθεση δεν πήγε και τόσο καλά όταν αποκαλύφθηκε αφενός ότι ο κ. Διαματάρης δεν είχε τους πανεπιστημιακούς τίτλους που υποστήριζε πως έχει, αφετέρου εξακολουθούσε να διατηρεί θέση ceo σε δύο εταιρείες στις ΗΠΑ ενώ ήταν υπουργός.
Ο κομματάρχης Πατέρας
Ποιός θυμάται τον Κωνσταντίνο Πατέρα; Σίγουρα η πλευρά Μητσοτάκη δεν θα θέλει να τον θυμάται. Ο 80χρονος κομματάρχης της ΝΔ στα Τρίκαλα -κατά δήλωσή του- διορίστηκε διοικητής στο νοσοκομείο Καρδίτσας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη κι έμεινε στη θέση του για 24 ώρες. Ο σάλος που ξέσπασε για την περίπτωσή του αλλά και για αντίστοιχες περιπτώσεις διοικητών νοσοκομείων που πήραν τις θέσεις με μοναδικό τους προσόν το κομματικό πρόσημο, τον οδήγησε στην έξοδο.
Ο ίδιος σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ στις 26 Νοεμβρίου 2019, θα πει: «Με κάλεσε κάτω ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (σ.σ. εννοεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη), διότι με ήθελε και πραγματοποίησα το ραντεβού αυτό. Του είπα ότι “θα γυρίσω πίσω κύριε πρόεδρε να σας βοηθήσω αφού θέλετε τη βοήθειά μου, αν έχετε την ευγενή καλοσύνη όταν γίνετε πρωθυπουργός και μπορείτε και θέλετε, δώστε μου μια από αυτές τις θέσεις’’».
Σε ερώτηση δημοσιογράφου του σταθμού για το τί απάντησε ο Κ. Μητσοτάκης, ο κ. Πατέρας απάντησε: «Δεν διαφώνησε». Το σχετικό διάλογο μπορείτε να τον δείτε στο συγκεκριμένο απόσπασμα.
Η περίπτωση του κ. Πατέρα δεν ήταν η μοναδική που προκάλεσε αντιδράσεις. Αντίστοιχα φαινόμενα είχαμε και σε άλλα νοσοκομεία όπου τις θέσεις κατέλαβαν είτε πολιτευτές της ΝΔ που δεν κατάφεραν να εκλεγούν, είτε συνδικαλιστικά γαλάζια στελέχη που αναζητούσαν το δικό τους ρόλο στο επιτελικό κράτος Μητσοτάκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αντιδράσεις είχαν προκαλέσει την αλλαγή 13 διοικητών νοσοκομείων που μόλις είχαν διοριστεί, καθώς αυτές θεωρήθηκαν από το Μαξίμου οι πιο… κραυγαλέες.
Η περίπτωση της ΕΑΔ
Με την ίδια λογική ο κ. Μητσοτάκης καταργεί όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους και δημιουργεί την Εθνική Αρχή Διαφάνειας, βάζοντας επικεφαλής τον κ. Άγγελο Μπίνη. Επί των ημερών του η ΕΑΔ «μεγαλούργησε» κόβοντας πρόστιμα σε επιχειρήσεις στις οποίες δεν εφαρμοζόταν ο αντικαπνιστικός νόμος ή σε πολίτες που δεν είχαν το σωστό χαρτί μετακίνησης την περίοδο της πανδημίας.
Τα… επιτεύγματα αυτά γίνονταν γνωστά από την ίδια την Αρχή στη σελίδα της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ οι δράσεις της συνοδεύονταν πολλές φορές από… τηλεοπτική κάλυψη. Όταν πραγματικά χρειάστηκε να λειτουργήσει η ΕΑΔ στο σκάνδαλο των υποκλοπών και να δικαιολογήσει τον ρόλο της, η έρευνα που διατάχθηκε από τον κ. Μπίνη ήταν εξωφρενικά ελλιπής. Εντελώς συμπωματικά ο κ . Μπίνης θα αποχωρήσει από τη θέση του επικεφαλής όταν το σκάνδαλο θα αρχίσει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις.
Ο στρατός των γαλάζιων μετακλητών
Στις 6 Αυγούστου του 2023 στη συζήτηση στη Βουλή για το νόμο περί επιτελικού κράτους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα, λέει μεταξύ άλλων: «Αν σας ασκήθηκε μία κριτική, δεν αφορούσε μόνο τον αριθμό των μετακλητών. Αφορούσε τη γενικότερη εντύπωση ότι διορίζατε την παρέα σας και τους κολλητούς σας στο μέγαρο Μαξίμου. Γι’ αυτό σάς ασκήθηκε κριτική. Όχι μόνο για τον αριθμό…Φαντάζομαι θα χαιρετίσετε την πρωτοβουλία μας και θα ανέμενα να την υπερψηφίσετε κιόλας, ο αριθμός των μετακλητών να είναι πια αυστηρά καθορισμένος». Το σχετικό βίντεο μπορείτε να το δείτε εδώ.
Εδώ, ας αφήσουμε τα επίσημα στοιχεία να μιλήσουν για το πόσο «αυστηρά καθορισμένος» υπήρξε ο αριθμός των μετακλητών επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη και πόσο βάση είχε η κριτική που ασκούσε στην προηγούμενη κυβέρνηση για τον αριθμό τους.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του apografi.gov.gr τον Ιούλιο του 2019 οι μετακλητοί στο Δημόσιο ήταν 1.710. Τόσους «παρέδωσε» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ένα χρόνο μετά, τον Ιούλιο του 2020 οι μετακλητοί είχαν φτάσει τους 2.886, ενώ σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Δεκεμβρίου του 2024 είναι οι διπλάσιοι σε σχέση με το 2019 και πιο συγκεκριμένα, 3.444, όπερ σημαίνει οι διπλάσιοι από τον Ιούλιο του 2019.
Η υποκρισία Μητσοτάκη και οι ευθύνες
Πέραν όλων αυτών που αποδεικνύουν το μέγεθος της υποκρισίας του κ. Μητσοτάκη, υπάρχει και κάτι άλλο, πολύ βασικό. Ότι πίσω από τη «δαιμονοποίηση» του αναχρονιστικού κράτους επιχειρεί να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες των υπουργών του αλλά και του ίδιου. Πάνω απ’ όλα, παλεύει να κρύψει την πλήρη αποτυχία του επιτελικού κράτους.
Κι αυτό είναι κάτι που καταγράφεται πλέον στις δημοσκοπήσεις και έχει εγγραφεί στη συνείδηση του κόσμου. Ομοίως καταγράφεται στις ευρωπαϊκές εκθέσεις που κατατάσσουν την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις όσον αφορά τη διαφάνεια και την απόδοση δικαιοσύνης.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ο πρωθυπουργός σε καμία από τις ομιλίες του δεν αναφέρθηκε στις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις των εργαζομένων στο σιδηρόδρομο που προηγήθηκαν των Τεμπών και οι οποίες αναφέρονταν με δραματικούς τόνους στα κενά ασφαλείας που υπήρχαν, αλλά και στον κίνδυνο δυστυχήματος.
Αυτοί οι υπάλληλοι ανήκαν άραγε στο «αναχρονιστικό και σκοτεινό κράτος» που σκοπεύει να πολεμήσει ο κ. Μητσοτάκης; Ήταν σωστοί υπάλληλοι; Έκαναν τη δουλειά τους ως όφειλαν; Ποιός φταίει που οι προειδοποιήσεις τους δεν εισακούστηκαν;
«Είναι ντροπή…»
Αντιθέτως, όλοι θυμούνται τον τότε υπουργό Μεταφορών κ. Καραμανλή, να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του στη Βουλή οκτώ μέρες πριν την τραγωδία και να αναφωνεί, απευθυνόμενος σε βουλευτές της αντιπολίτευσης που του έκαναν κριτική, «είναι ντροπή και ντρέπομαι που θέτετε ζητήματα ασφαλείας στον σιδηρόδρομο. Να ανακαλέσετε».
Ομοίως, όλοι θυμούνται ότι ακόμα και ο σταθμάρχης στον οποίο ο κ. Μητσοτάκης έριξε όλη την ευθύνη διορίστηκε ρουσφετολογικά επί διακυβέρνησης της ΝΔ. Κατά συνέπεια αν υπάρχει κάτι «σκοτεινό» εδώ δεν είναι τίποτε άλλο από την ίδια την κυβέρνηση και τις πρακτικές της.
Η ομολογία Βορίδη
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο πρωθυπουργός αναζητεί Ιφιγένειες για να μην επωμισθεί την ευθύνη που του αναλογεί. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν εντάσσεται και η κουβέντα που επιχειρεί ν’ ανοίξει για την αξιολόγηση, την οποία όπως αποδείξαμε παραπάνω, πρώτα απ’ όλους ο ίδιος καταστρατηγεί. Εξάλλου, την ομολογία επ’ αυτού την έχει κάνει δημόσια ένας από τους πρωτοκλασάτους υπουργούς του, ο κ. Μάκης Βορίδης, ήδη από το 2019, αποκαλύπτοντας ότι για τη δεξιά κυβέρνηση, το κράτος είναι απλώς λάφυρο. Απαντώντας στην κριτική που γινόταν για τους διορισμούς ημετέρων στα νοσοκομεία, είπε αφοπλιστικά: «Και ποιούς να βάλουμε; τους ξένους;».
