Μια μαθήτρια από το 3ο Λύκειο Ηρακλείου Κρήτης αποφάσισε να τιμήσει με τον δικό της τρόπο τα 57 θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, δημιουργώντας ένα τραγούδι που εκφράζει τη δική της συναισθηματική αντίδραση στην τραγική αυτή απώλεια.
Η Αδαμαντία Μαστρακούλη, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου, έγραψε τους στίχους του τραγουδιού, το οποίο αποτυπώνει την προσωπική της εκδοχή για το συμβάν. Η καθηγήτριά της, Πηνελόπη Τζανετάκη, ήταν εκείνη που ανέλαβε να μελοποιήσει τους στίχους και να φέρει το έργο στη μουσική του διάσταση.
«Αυτό το τραγούδι γράφτηκε για τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Είναι αφιερωμένο σε όλους τους γονείς, φίλους και συγγενείς που βιώνουν αυτή τη σπαρακτική απώλεια», δήλωσαν οι δημιουργοί του τραγουδιού.
«Με τη βοήθεια της φιλολόγου μας, κυρίας Εύας Σηφάκη, αποφάσισα να γράψω αυτό το ποίημα σε ελεύθερο στίχο, το οποίο μετέπειτα μελοποιήσαμε με τη στήριξη της καθηγήτριας μουσικής, κυρίας Πηνελόπης Τζανετάκη. Όλα όσα ακούσαμε και είδαμε αυτό το διάστημα γύρω από το δυστύχημα με ώθησαν να εκφράσω τη συμπαράστασή μου σε όλους εκείνους που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα. Ήθελα να δείξω στους ανθρώπους αυτούς πως δεν είναι μόνοι και ότι υπάρχει ακόμη ενσυναίσθηση στον κόσμο γύρω τους. Η απώλεια ενός παιδιού είναι ένας πόνος που δεν μπορώ να φανταστώ, αλλά πιστεύω ότι είναι το πιο οδυνηρό που μπορεί να ζήσει κάποιος», ανέφερε η μαθήτρια.
Η καθηγήτρια μουσικής, Πηνελόπη Τζανετάκη, εξήγησε πόσο βαθιά την συγκίνησε το ποίημα της μαθήτριάς της και πόσο φυσικά ήρθαν οι μουσικές και η ενορχήστρωση. «Το ποίημα της Αδαμαντίας με ενέπνευσε τόσο πολύ που η μουσική δημιουργήθηκε με πολύ φυσικό τρόπο. Όλα ήρθαν αβίαστα και είμαι περήφανη που συνέβαλα σε αυτό το αποτέλεσμα», είπε χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, η δημιουργία αυτή υποστηρίχθηκε από τον ηχολήπτη και μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Βασμάρη, ο οποίος προσέφερε δωρεάν την ηχογράφηση και το βιντεοκλίπ για το τραγούδι, καθώς το βρήκε τόσο συγκινητικό που ήθελε να συνεισφέρει με τον τρόπο του.
«Όταν τα παιδιά δημιουργούν, υπάρχει κάτι μαγικό», δήλωσε η κ. Τζανετάκη, προσθέτοντας πως όλοι οι ενήλικες πρέπει να είμαστε εκεί για να στηρίξουμε τις προσπάθειες τους και να τα ακούμε με ανοιχτή καρδιά.
Παρακάτω οι στίχοι του τραγουδιού:
28 του Φλεβάρη, ώρα μηδέν
Πόνος, συντριβή και θάνατος…
Βαρύ το φορτίο του τρένου
Κι ας γέμισε με όνειρα και νιάτα
Κι ας ξεκίνησε με γιορτινή διάθεση και χαρά,
Κι ας ξεχείλισε από προσμονή και πάθος.
Όλα χάθηκαν σε μια στιγμή
Όλα θάφτηκαν στις στάχτες
Όλα θρυμματίστηκαν μέσα στη νύχτα,
Δεν υπάρχει οξυγόνο για κανένα…
Εκεί στην κοιλάδα των Τεμπών
σταμάτησε το μυαλό να σκέφτεται,
Η καρδιά να χτυπάει, η καρδιά να χτυπάει…
Πού είναι το παιδί μου; Πού είναι η κόρη μου;
Μήπως είδατε τον γιο μου;
Μη ψάχνετε άλλο, μη ρωτάτε πια…
Μη ρωτάτε πια…
Αγγέλοι γινήκανε στον ουρανό,
Αστέρια που φωτίζουν τη νύχτα μας.
Φως δυνατό στις ζωές μας,
Φωτιά που θα καίει για πάντα την ύπαρξη μας και θα μας καθοδηγεί
για πάντα, για πάντα…
Σας δίνουμε αυτή την υπόσχεση
28 του Φλεβάρη θα μένουμε πάντα σιωπηλοί
αφήνοντας λευκά τριαντάφυλλα
στην άκρη της ψυχής μας που θα κραυγάζει για πάντα, για πάντα….
Που είναι το παιδί μου; Που είναι η κόρη μου;
Μήπως είδατε το γιο μου;
Μη ψάχνετε άλλο, μη ρωτάτε πια…
Μη ρωτάτε πια….
Που είναι το παιδί μου; Που είναι η κόρη μου;
Μήπως είδατε το γιο μου;
Μη ψάχνετε άλλο, μη ρωτάτε πια…
Μη ρωτάτε πια….
