Η οικονομία της Ταϊλάνδης, παρά το πολύ χαμηλό ποσοστό ανεργίας της (1,07%), αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις και θεωρείται ότι βρίσκεται «στο χείλος μιας οικονομικής κρίσης». Αν και η χώρα έχει θέσει φιλόδοξους στόχους, όπως να γίνει η «φάμπρικα» της Ασίας και να επωφεληθεί από τον ανερχόμενο τουρισμό, η πραγματικότητα φαίνεται πιο σύνθετη, με το ΑΕΠ να αυξάνεται μόλις κατά 1,6% το 2023 και 2,7% το 2024, ενώ γειτονικές χώρες όπως το Βιετνάμ, η Ινδονησία και οι Φιλιππίνες σημειώνουν υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης.
Ο υπουργός Οικονομικών της Ταϊλάνδης, Pichai Chunhavajira, παραδέχθηκε δημόσια ότι η Ταϊλάνδη αδυνατεί να ανταγωνιστεί τους γείτονές της και ότι η οικονομία της δυσκολεύεται να προσαρμοστεί εγκαίρως στις παγκόσμιες αλλαγές.
Είναι απίστευτο το πως η Ταϊλάνδη παρότι παρουσιάζει σχεδόν μηδενική ανεργία, η οικονομία της δεν δείχνει την αναμενόμενη ανάπτυξη. Ο λόγος βρίσκεται στον χαμηλό ρυθμό αύξησης των μισθών, στην περιορισμένη παραγωγικότητα και στην επικράτηση μη εξειδικευμένων θέσεων εργασίας. Σύμφωνα με αναφορά της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BiS), η οικονομία της Ταϊλάνδης στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε θέσεις εργασίας χαμηλής αξίας και σε έναν εργασιακό τομέα που βασίζεται κυρίως στη γεωργία και την αυτοαπασχόληση. Το 31% των εργαζομένων είναι αγρότες και μόλις το 44% είναι μισθωτοί. Αυτό μειώνει την διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων, καθώς οι περισσότεροι εξαρτώνται από την εποχικότητα ή τη δική τους επιχειρηματική δραστηριότητα.
Η χαμηλή παραγωγικότητα και η έλλειψη διαπραγματεύσεων για αυξήσεις μισθών επηρεάζουν άμεσα την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Παρά την ευελιξία του εργασιακού τομέα, με τον εύκολο μετασχηματισμό εργατικού δυναμικού από έναν τομέα σε άλλον, η οικονομία παραμένει καθηλωμένη, καθώς οι αυξήσεις μισθών και η γενική ανάπτυξη δεν ακολουθούν την αναμενόμενη πορεία.
Οι εξαγωγές, που αποτελούν το 70% της οικονομίας της Ταϊλάνδης, έχουν παρουσιάσει κάμψη, λόγω της παγκόσμιας επιβράδυνσης και της έλλειψης ανταγωνιστικότητας της χώρας σε σύγκριση με άλλους ασιατικούς γείτονες, όπως το Βιετνάμ, που αύξησε τις εξαγωγές του κατά 15% το 2023. Παράλληλα, η ενίσχυση του νομίσματος της Ταϊλάνδης, του μπατ, κατά 10% σε σχέση με το δολάριο, έχει επιδεινώσει την κατάσταση, καθιστώντας τα ταϊλανδέζικα προϊόντα πιο ακριβά στις διεθνείς αγορές.
Αυτό που θεωρήθηκε ως ευκαιρία για την Ταϊλάνδη να προσελκύσει διεθνείς επιχειρήσεις και επενδύσεις, ειδικά στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων, δεν ευοδώθηκε. Η μείωση της ζήτησης από βασικές αγορές, όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα, καθώς και τα εγχώρια προβλήματα υποδομών και πολιτικής σταθερότητας, έχουν επηρεάσει τις εξαγωγές και την γενικότερη οικονομική δυναμική της χώρας.
Ο τουρισμός, που αντιπροσωπεύει το 11,5% του ΑΕΠ, δεν έχει ανακάμψει πλήρως από τα προ πανδημίας επίπεδα. Το 2023, η Ταϊλάνδη υποδέχτηκε περίπου 28 εκατομμύρια τουρίστες, αριθμός αυξημένος κατά 150% σε σχέση με το 2022, αλλά ακόμα κατά 30% χαμηλότερος από το 2019. Η ανάκαμψη αυτή δεν είναι αρκετά δυνατή για να αντισταθμίσει τις απώλειες στους άλλους τομείς της οικονομίας.
Επιπλέον, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αποτελούν σημαντικό εμπόδιο για την ανάπτυξη του εσωτερικού καταναλωτισμού. Το χρέος των νοικοκυριών αγγίζει το 87% του ΑΕΠ, με το ποσοστό αυτό να είναι το έκτο υψηλότερο παγκοσμίως. Τα υψηλά επίπεδα χρέους περιορίζουν την κατανάλωση και επιδεινώνουν την οικονομική κατάσταση της χώρας, παρά τη σταθερή της αγορά εργασίας.
Η απάντηση της κυβέρνησης
Σε μια προσπάθεια να αντιστρέψει την κατάσταση, η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης ανακοίνωσε την παροχή χρημάτων σε ευάλωτους πολίτες μέσω ψηφιακών πορτοφολιών. Το σχέδιο αυτό αναμένεται να ενισχύσει την κατανάλωση και να δώσει ώθηση στην οικονομία, αλλά πολλοί ειδικοί το θεωρούν προσωρινή λύση. Χωρίς δομικές μεταρρυθμίσεις, όπως αυξήσεις στην παραγωγικότητα και στις ιδιωτικές επενδύσεις, η οικονομία της Ταϊλάνδης θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις.
Η οικονομία της Ταϊλάνδης, παρά τα εντυπωσιακά της χαρακτηριστικά, όπως η χαμηλή ανεργία και ο σταθερός τουρισμός, φαίνεται να πλήττεται από βαθιά δομικά προβλήματα που απαιτούν πιο σύνθετες λύσεις.
Επίσημα πάντως και με εξαίρεση ορισμένες μικροπόλεις όπως η Σιγκαπούρη ή το Γιβραλτάρ και τα μικρά πετρελαϊκά έθνη στον Περσικό Κόλπο όπως το Κατάρ, η Ταϊλάνδη έχει να λέει ότι είναι η χώρα με τη λιγότερη ανεργία στον κόσμο. Με 1,07% ανεργία στη χώρα, όλοι οι πολίτες της ασχολούνται παραγωγικά με την οικονομία, ενώ φιλοδοξούν να γίνουν το εργοστάσιο της Ασίας και ένας τουριστικός τομέας φαίνεται να λάμπει, να γίνει ένα από τα πιο αξιοθέατα από όλο τον κόσμο. Ωστόσο, όλο αυτό το δυναμικό που συγκεντρώνεται στη χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας όχι μόνο δεν εκρήγνυται σε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, αλλά η χώρα μιλά ανοιχτά ότι βρίσκεται σε «κρίση», απογοητεύει με το ΑΕΠ της και βλέπει πώς ξεπερνούν όλους τους γείτονές της. .
Ο Pichai Chunhavajira, υπουργός Οικονομικών της Ταϊλάνδης, μίλησε ανοιχτά ότι η χώρα «βρίσκεται στα πρόθυρα μιας οικονομικής κρίσης». Αυτό δήλωσε ο ανώτερος αξιωματούχος αφού ανακοίνωσε ότι το ΑΕΠ της χώρας θα αυξηθεί κατά 2,7% το 2024, καλύτερα από το 1,6% το 2023, αλλά υστερεί πολύ πίσω από τους ανταγωνιστές της στην περιοχή. Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα είναι το Βιετνάμ, καθώς η Παγκόσμια Τράπεζα αναμένει ανάπτυξη 6,1% για φέτος, ενώ οι Φιλιππίνες αναμένουν ανάπτυξη 6% και η Ινδονησία 5,5% (η Μογγολία θα σημειώσει επίσης ανάπτυξη άνω του 6%). Ο Chunhavajira ήταν κυνικός σχετικά με τον λόγο πίσω από αυτή τη διαφορά: «Δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε, δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε εγκαίρως».
Η χώρα ήταν πλήρως ενθουσιασμένη για μια εξαγωγική αφύπνιση καθώς θα γινόταν το «Ντιτρόιτ» της Ασίας, προσελκύοντας τα κορυφαία εργοστάσια στον κόσμο. Ωστόσο, αυτό απέχει πολύ από το να συμβεί και οι κύριες δυνάμεις του παραπαίουν ενώ οι γείτονές του λάμπουν. Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα, η χώρα υποθέτει ότι πρέπει να λάβει μέτρα και, παρόλο που ήταν ήδη προγραμματισμένο πριν φτάσει στις πόρτες της «κρίσης», πιστεύουν ότι η εσωτερική κατανάλωση θα μπορούσε να βοηθήσει την οικονομία της που υστερεί χάρη σε μια ένεση ρευστότητας 300 δολαρίων. ένα χρόνο οι πολίτες της. Αλλά γιατί αυτό που φαινόταν ότι θα ήταν η μεγάλη μηχανή της Νοτιοανατολικής Ασίας, με ένα από τα πιο σταθερά νομίσματα, αρρωσταίνει;
Η αγορά εργασίας της Ταϊλάνδης έχει συνήθως χαμηλό και σταθερό ποσοστό ανεργίας, μαζί με αργή αύξηση των μισθών. Αυτό αποδίδεται σε τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά: πρώτον υψηλή ζήτηση για εργαζομένους με χαμηλή ειδίκευση, δεύτερον: ευελιξία της προσφοράς εργασίας, τρίτο το μικρό ποσοστό μισθωτών και τέταρτον η χαμηλή διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων. Απλό…
