Αν για κάθε άρθρο που διαβάζαμε (ή γράφαμε) για τους εργαζόμενους της Gen Z μας έδιναν και ένα πενηνταράκι, τώρα θα ήμασταν πλούσιοι.
Είναι λογικό η γενιά που διανύει την πρώτη δεκαετία της ενήλικης ζωής της και αποτελεί πάνω από το 25% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, να απασχολεί την επικαιρότητα, με ρεπορτάζ, αφιερώματα, σοβαρές και λιγότερο σοβαρές έρευνες.
Η Gen Z στην Ελλάδα
Στην κατηγορία των σοβαρών ερευνών ανήκει η νέα δημοσκόπηση της Alco για το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, της οποίας τα βασικά συμπεράσματα προδημοσιεύτηκαν στα ΝΕΑ.
Η νέοι της Gen Z στην Ελλάδα δεν διαφέρουν από τους συνομηλίκους τους σε άλλες χώρες, υπό την έννοια ότι αξιολογούν την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής ως εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντική από τις υλικές απολαβές.
Σύμφωνα με την έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, το 42% των νέων εργαζόμενων κάτω των 20 ετών (μια μικρή υποκατηγορία της γενιάς Ζ), βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση μιας διαφορετικής θέσης εργασίας. Θα προτιμούσαν μια δουλειά πιο κοντά στις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα παίρνουν λιγότερα χρήματα. Νιώθουν επίσης ότι η δημιουργικότητα και οι πρωτοβουλίες τους δεν αναγνωρίζονται και ότι τα ξεχειλωμένα ωράρια ροκανίζουν τον ελεύθερο χρόνο τους.
Στα παραπάνω οφείλουμε να προσθέσουμε ότι οι νεότεροι εργαζόμενοι είναι κατά κανόνα και οι χειρότερα αμοιβόμενοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μια χώρα που η αγοραστική δύναμη του δεδουλευμένου ωρομισθίου είναι η χαμηλότερη στην ΕΕ. Αν λάβουμε υπόψη ότι η Ελλάδα έχει από τα υψηλότερα ποσοστά ετεροαπασχολούμενων και «υπερεκπαιδευμένων» (overqualified) νέων πτυχιούχων στην ΕΕ, δημιουργείται ένας συνδυασμός διόλου ελκυστικός.
Ποιοι στάζουν χολή για τη Gen Z
Ενώ οι σοβαρές έρευνες για τη Gen Z, ειδικά στην Ελλάδα, μετριούνται στα δάχτυλα, αντίθετα περισσεύει η εύκολη κριτική για το πόσο «κακομαθημένοι» είναι οι σημερινοί εικοσάρηδες.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει άρθρο που δημοσίευσε η συντηρητική βρετανική εφημερίδα Τelegraph και αναπαράχθηκε στην ελληνική μιντιακή σφαίρα, πριν χαθεί στον βυθό του διαδικτύου.
Το άρθρο έχει τίτλο «Έξι τρόποι με τους οποίους η Gen Z καταστρέφει το εργασιακό περιβάλλον για όλους τους υπόλοιπους». Μέσα από συνεντεύξεις και δηλώσεις μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων και εργοδοτών, σκιαγραφεί ένα πορτρέτο της Gen Z ως μιας γενιάς φυγόπονης, εκνευριστικής και απροσάρμοστης.
Οι νεαροί υπάλληλοι εμφανίζουν συμπεριφορές που οι μεγαλύτεροι συνάδελφοί τους θεωρούν προβληματικές ως «εντελώς ανεπιθύμητες», μας πληροφορεί η Telegraph. Επικαλείται πρόσφατη έρευνα η οποία διαπιστώνει ότι το 70% των εργοδοτών δυσκολεύεται να χειριστεί του νέους υπαλλήλους, λόγω «λόγω «μη ρεαλιστικών προσδοκιών» και «διαφορετικής στάσης απέναντι στην εξουσία».
Τα έξι θανάσιμα αμαρτήματα
Η λίστα με τα έξι θανάσιμα αμαρτήματα των εργαζομένων της Gen Z έχει ως εξής:
1. Αποφεύγουν τις τηλεφωνικές κλήσεις
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι νέοι εργαζόμενοι κατηγορούνται ως αντικοινωνικοί και αμήχανοι στην προφορική επικοινωνία, ιδίως μέσω τηλεφώνου. Δεν θέλουν ούτε να σηκώνουν, ούτε να κάνουν τηλέφωνα και προτιμούν τα μέιλ και τα γραπτά μηνύματα.
Θα μπορούσαμε να αντιπαραθέσουμε ότι στα σύγχρονα εργασιακά περιβάλλοντα οι συνομιλίες, ακόμα και μεταξύ συναδέλφων, έχουν ούτως ή άλλως αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από ψηφιακές πλατφόρμες επικοινωνίας τύπου slack.
Οι συνεννοήσεις είναι πιο «κοφτές» και συνθηματικές, εντός και εκτός δουλειάς. Ακόμα και στα επαγγέλματα που βασίζονται στην τηλεφωνική εξυπηρέτηση πελατών, τα αρχικά στάδια της επικοινωνίας αντικαθίστανται σταδιακά από αυτοματοποιημένα μηνύματα και chatbot. Αν οι μεγαλύτεροι γκρινιάζουν ότι οι νέοι δεν το «πολυέχουν» με το τηλέφωνο, το ίδιο θα μπορούσαν να πουν οι νεότεροι για τους μεγαλύτερους, ότι δεν παίζουν στα δάκτυλα τις εφαρμογές της διαδικτυακής επικοινωνίας
2. Απαιτούν «ασφαλείς χώρους» στο εργασιακό περιβάλλον
Εδώ πρόκειται ξεκάθαρα για προπαγάνδα ενάντια σε μια υποτιθέμενη «woke ατζέντα». Οι νέοι κατηγορούνται από τη μία ότι μοιράζονται υπερβολικά πολλές πληροφορίες για την προσωπική τους ζωή και από την άλλη ότι είναι μυγιάγγιχτοι και υπερευαίσθητοι και απαιτούν ειδική μεταχείριση. Η ετυμηγορία είναι ότι «η εστίαση στην ευημερία μπορεί να γίνεται εις βάρος άλλων καθηκόντων».
«Ιδρυτής επιχείρησης δήλωσε πρόσφατα στην εφημερίδα The Times ότι οι απαιτήσεις των εργαζομένων της Gen Z είναι ‘εφιάλτης’, προσθέτοντας: ‘Περιμένουν από εσένα να είσαι ο σύμβουλος καριέρας, ο νοσηλευτής ψυχικής υγείας και η μαμά τους, όλα σε ένα’».
Η ατάκα του βρετανού CΕΟ θυμίζει ελληνική ταινία της χούντας, όπου η κυρία του σπιτιού κακολογεί την υπηρετριούλα (συνήθως την υποδύεται η Δέσποινα Στυλιανοπούλου) και παραπονιέται ότι «είναι αδύνατον να βρεις σωστή υπηρεσία τη σήμερον ημέρα».
3. Φοράνε ακουστικά με ακύρωση θορύβου
Το επιχείρημα ενάντια στο να φοράς ακουστικά στον χώρο εργασίας είναι ότι απομονώνεσαι από τους συναδέλφους σου και χάνεις την ευκαιρία να μάθεις κάτι από τους άλλους. Όμως η συνήθεια να δουλεύεις με ακουστικά καταρχάς δεν είναι προνόμιο της Gen Ζ και δεύτερον πάει πακέτο με το γενικό περιβάλλον εξατομίκευσης και έντασης εργασίας. Το «κοίτα τη δουλειά σου χωρίς να σηκώνεις κεφάλι» ή σκάσε και δούλευε» γίνεται πιο εύκολο όταν φοράς ακουστικά. Γι’αυτό πολλοί εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι το να φοράνε ακουστικά τους βοηθάει να γίνουν πιο παραγωγικοί. Στο spotify και το youtube υπάρχουν ειδικές κατηγορίες μουσικής και ηχητικών για «συγκέντρωση και παραγωγικότητα», συχνά με επιστημονικοφανή μανδύα.
4. Ανεπίσημη ενδυμασία
Σύμφωνα με την Telgraph, «η εισβολή της ανεπίσημης (casual) ενδυμασίας στο γραφείο εξοργίζει πολλούς παλαιότερους εργαζόμενους».
Οι νέοι κατηγορούνται ότι το παρακάνουν με τις ενδυματολογικές εξαλλοσύνες και ότι πολλές φορές έρχονται ντυμένοι στο γραφείο λες και είναι σε παραλία ή σε νυχτερινή έξοδο. Μόνο που η αλλαγή στο εργασιακό dress code δεν ξεκίνησε με την Gen Z ούτε θα τελειώσει με αυτήν.
5. Εμμονή στην ευεξία και σε «προοδευτικά» θέματα
Παραλλαγή της κατη2. Άλλη μια υποκειμενική και αστήριχτη κατηγορία, ότι οι νέοι παραείναι ευαισθητοποιημένοι, ιδίως σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα και κάνουν τους άλλους να νιώθουν άβολα.
«Το γραφείο μετατρέπεται σε ένα μοντέρνο κέντρο ευεξίας όπου οι «προοδευτικές» πεποιθήσεις και οι επιλογές τρόπου ζωής φαίνεται να υπερισχύουν της πραγματικής εργασίας», λέει εργαζόμενος .στην Τelegraph. Με τη σειρά του ένας νεότερος θα μπορούσε να πει ότι οι μεγαλύτεροι έχουν στενόμυαλες και οπισθοδρομικές αντιλήψεις. Και σε αυτή την περίπτωση, η κουλτούρα αλληλοκατανόησης, και μεταξύ των γενεών, δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά καλλιέργειας.
6. Αργοπορία και πρόωρη αποχώρηση
Οι νέοι κατηγορούνται ότι έρχονται τελευταίοι στη δουλειά και φεύγουν πρώτοι, δεν θέλουν να κάνουν υπερωρίες και ζητάνε παραπάνω μέρες άδειας. Πρόκειται για την παλιά, κακή, πατροπαράδοτη γκρίνια για τους «τεμπέληδες νέους», η οποία επανάρχεται από γενιά σε γενιά. Μια απάντηση θα ήταν ότι οι μεγαλύτεροι – όχι όλοι αλλά οι πιο κακεντρεχείς – ζηλεύουν που οι νέοι συνάδελφοί τους θέλουν να έχουν και προσωπική ζωή, να δουλεύουν για να ζουν και όχι το αντίθετο.
