Στις πραγματικές ανάγκες των φορέων του Δημοσίου, τις οποίες θα πρέπει να καλύψει η λογιστική μεταρρύθμιση που βρίσκεται σε εξέλιξη –μέσα από την εφαρμογή των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων για το Δημόσιο Τομέα (IPSAS) όπως καθορίστηκε από το ΠΔ 54/18– αναφέρθηκε ο οικονομολόγος Στέλιος Καραγιλάνης, μιλώντας σε ημερίδα του πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
«Η μεταρρύθμιση θα έχει νόημα μόνο αν απαντά στις πραγματικές ανάγκες των δημόσιων φορέων: τη διαχείριση έργων, την παρακολούθηση των πόρων, την εσωτερική λογοδοσία, τη συνεργασία μεταξύ των υπηρεσιών του Φορέα» εξήγησε, τονίζοντας ωστόσο ότι «οφείλει να σέβεται και να υπηρετεί το Δημόσιο Λογιστικό – δηλαδή το σύνολο των κανόνων που διέπουν τη δημοσιονομική διαχείριση, τη ροή των εντολών πληρωμής, τις υποχρεώσεις ελέγχου και τις δεσμεύσεις του προϋπολογισμού».
«Η λογιστική δεν μπορεί να παρακάμπτει ή να επαναπροσδιορίζει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των φορέων, πρέπει να λειτουργεί εντός αυτού, να το τεκμηριώνει και να το ενισχύει» υπογράμμισε ο κ. Καραγιλάνης.
Στη συνέχεια, οι τομείς που θα πρέπει να εφαρμοστεί η λογιστική μεταρρύθμιση η διαχείριση έργων, η παρακολούθηση πόρων, η εσωτερική λογοδοσία και η συνεργασία υπηρεσιών. «Η λογιστική δεν περιορίζεται στην τήρηση κανόνων ή στη συλλογή αριθμών. Είναι εργαλείο διαχείρισης και λογοδοσίας και έτσι πρέπει να αξιοποιείται στον δημόσιο τομέα» συμπλήρωσε ο Στέλιος Καραγιλάνης.
Ο κ. Καραγιλάνης μιλώντας στην ημερίδα για το Δημόσιο Λογιστικό.
Η λογιστική πρέπει να «μιλά τη γλώσσα» του Φορέα
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο και συγγραφέα κ. Καραγιλάνη, «η εμπειρία από την εφαρμογή του προηγούμενου ‘διπλογραφικού’ συστήματος ήταν διδακτική: η υιοθέτηση εργαλείων που δεν αντανακλούν τις πραγματικές ανάγκες των υπηρεσιών οδηγεί τελικά στη μη αξιοποίησή τους. Για χρόνια, το λογιστικό σύστημα έμοιαζε με το «μαύρο κουτί του αεροπλάνου»: υπήρχε, αλλά κανείς δεν ήξερε τι περιείχε και τι κατέγραφε.
«Η σημερινή μεταρρύθμιση δεν πρέπει να επαναλάβει αυτό το λάθος. Πρέπει να προσαρμοστεί στη λειτουργική πραγματικότητα των φορέων – είτε πρόκειται για ένα υπουργείο με ανάγκες δημοσιονομικής παρακολούθησης, είτε για έναν δήμο που διαχειρίζεται αποθέματα, οχήματα και έργα» σημείωσε ο κ. Καραγιλάνης, προσθέτοντας ότι «η λογιστική δεν προηγείται της λειτουργίας – την ακολουθεί. Καταγράφει, τεκμηριώνει και εξηγεί τις πράξεις. Άρα, για να είναι αξιόπιστη, πρέπει να βασίζεται σε μια ορθά δομημένη και διοικητικά λειτουργική πραγματικότητα».
Αναφορικά με το πλαίσιο συνεργασίας των φορέων, ο κ. Καραγιλάνης υπογράμμισε ότι ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες. «Άλλοι εφαρμόζουν δεδουλευμένη βάση ετών, άλλοι λειτουργούν ακόμη σε ταμειακή βάση και άλλοι έχουν πληροφοριακά συστήματα, ενώ σε αρκετούς αυτά υπολειτουργούν ή είναι αποσπασματικά» τόνισε, συμπληρώνοντας ότι «η μεταρρύθμιση δεν μπορεί να επιβάλλει ομοιομορφία. Πρέπει να διαμορφώνει χώρο προσαρμογής, υποστήριξη, ευελιξία και πρακτική καθοδήγηση. Το ζητούμενο είναι η σύγκλιση μέσα από λειτουργικές λύσεις, όχι η συμμόρφωση για τη συμμόρφωση».
Παράλληλα, ο κ. Καραγιλάνης σημείωσε ότι η λογιστική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο καθημερινής διοίκησης, με σκοπό την κατάρτιση ρεαλιστικού προϋπολογισμού, τη συντονισμένη εκτέλεση έργων, τη διαχείριση μισθώσεων, καθώς και στην οργάνωση της περιουσίας ενός δήμου.
«Η λογιστική μεταρρύθμιση δεν προσθέτει βάρος – αναδεικνύει και λύνει προβλήματα. Μεταξύ αυτών τα κατακερματισμένα πληροφοριακά συστήματα, η υποστελέχωση, η ελλιπής εσωτερική συνεργασία και η μη τυποποιημένες διαδικασίες» υποστήριξε ο κ. Καραγιλάνης, μιλώντας στην ημερίδα του πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
«Δεν χρειαζόμαστε μια λογιστική ‘για τη λογιστική’. Χρειαζόμαστε ένα σύστημα που να υπηρετεί τον φορέα, να ενισχύει τη διαχείριση, να απαντά στις ερωτήσεις του προϊσταμένου έργου, του συντάκτη του προϋπολογισμού, του αρμόδιου οικονομικού υπαλλήλου» συμπλήρωσε ο κ. Καραγιλάνης, καταλήγοντας ότι «η λογιστική μεταρρύθμιση πρέπει να ριζώνει στη λειτουργία – όχι να την αγνοεί, να βασίζεται στη συνεργασία όσων τη σχεδιάζουν, την εφαρμόζουν και τη στηρίζουν στην πράξη».
