«Έφυγε» χθες από την ζωή μια εμβληματική φυσιογνωμία της Ελληνικής Αστυνομίας, ο τροχονόμος Νικόλαος Κωτσάκης.
Ήταν γνωστός σε όλους όσοι περνούσαν με τα αυτοκίνητά τους από τη λεωφόρο Κηφισίας (συνήθως στο ύψος της διασταύρωσης με την οδό Εθνικής Αντιστάσεως).
Χαρακτηριστικά του γνωρίσματα ήταν το μουστάκι του, το οποίο παρέπεμπε σε μια Ελλάδα παλαιότερων δεκαετιών, και οι επιβλητικές χειρονομίες του, οι οποίες φανέρωναν και την επιθυμία αυτού του ανθρώπου να πράξει το καθήκον του όσο καλύτερα μπορούσε.
Όταν βρισκόταν ο Νικόλαος Κωτσάκης στο σημείο ευθύνης του, οι οδηγοί γνώριζαν ότι ήταν πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί μποτιλιάρισμα.
Η αντίληψή του για την κίνηση και οι αποφάσεις του για το πότε έπρεπε να δώσει προτεραιότητα στους μεν και πότε στους δε αποδεικνύονταν ορθές.
Ο Νικόλαος Κωτσάκης έκανε τόσο καλά τη δική του δουλειά, ώστε η υστεροφημία του θα ξεπεράσει εκείνην πολλών ανώτατων αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. και υπουργών που λαμβάνουν τις αποφάσεις για τη δημόσια τάξη.
Ηταν ένας απλός τροχονόμος, που έδινε το παράδειγμά του στους άλλους, στους εργαζομένους που κατευθύνονταν στις δουλειές τους ή επέστρεφαν στα σπίτια τους, στους μαθητές, σε όλους.
Η συνταγή της επιτυχίας του Νικολάου Κωτσάκη ήταν απλούστατη: Αφενός, ήταν ταυτισμένος με την εργασία του και, αφετέρου, φρόντιζε να μη χάνει ούτε στιγμή από τον χρόνο που είχε στη διάθεσή του ώστε να φροντίσει για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας σ’ εκείνη τη συνήθως πηγμένη λεωφόρο του λεκανοπεδίου Αττικής.
Αντιμετώπιζε το καθήκον, την εργασία ως δωρεά, ως ευκαιρία. Και αυτό πρέπει να το συγκρατήσουμε.
Η αρχική «μαγιά» της αλλαγής είναι το πρόσωπο, ο ένας. Πάντα ο ένας κάνει τη διαφορά, αν αγαπά αυτό που κάνει και σέβεται τους συνανθρώπους του.
Αυτήν την περίοδο, που ορισμένοι προσπαθούν να κλονίσουν τους πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται η κοινωνία μας, υπάρχει ανάγκη από την προβολή προτύπων, όπως ο αξέχαστος τροχονόμος Νικόλαος Κωτσάκης. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
