Ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ. δεν θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι ο πολιτικός βίος τους, αυτή την περίοδο της μεγάλης καμπής και των αδιεξόδων, θα είχε ακούσιο αρωγό την αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ…
Και τούτο διότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εδώ και έναν χρόνο, με την αλλόκοτη αλλαγή ηγεσίας του, δεν παράγει πολιτική. Παράγει μόνο παραπολιτική, που προέρχεται είτε από τον ίδιο τον αρχηγό του κόμματος και τα καμώματά του είτε από την παλαιά φρουρά του κόμματος, η οποία, παραζαλισμένη, προσπαθεί να εδραιώσει -εις μάτην- εσωκομματική αντιπολίτευση, που οδηγεί σε παρωδίες και ατελείωτους εξευτελισμούς.
Απολύτως ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός ότι σήμερα και αύριο στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και το κόμμα του θα έπρεπε να είναι στο πολιτικό στόχαστρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ανελέητη και αιτιολογημένη κριτική. Αντ’ αυτού, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το Σαββατοκύριακο θα ασχοληθεί με την Κεντρική Επιτροπή του για το αν θα αλλάξει ή όχι όνομα, αν θα πάει ή όχι σε εκλογές για πρόεδρο από τη βάση, αν και ποιοι θα μείνουν ή θα φύγουν ή θα υποστείλουν για μια ακόμα φορά τη σημαία.
Η πορεία του κόμματος της πάλαι ποτέ ισχυρής «κυβερνώσας Αριστεράς» είναι απολύτως καθοδική, θλιβερή και καταθλιπτική, και η εικόνα που παρουσιάζει ελάχιστους πλέον πείθει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (ή όπως αλλιώς βαφτιστεί το υπό διάλυση κόμμα) θα αναστηθεί από τις στάχτες του και θα κατατροπώσει τη μετριότατη κυβέρνηση Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές.
Το θλιβερό της κατάστασης
Το απολύτως θλιβερό της κατάστασης είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί με την αλλοπρόσαλλη πολιτική της να πείσει ότι μόνον αυτή ασκεί κοινωνική πολιτική στη χώρα – ένα πεδίο πολιτικής που θεωρητικά ανήκει στην Αριστερά και την Κεντροαριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ (όσο καιρό θα λέγεται ακόμα έτσι) έχει ήδη εκχωρήσει αβίαστα και αυτό το πλεονέκτημα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να χορεύει μόνη της καταπώς θέλει και ορίζει.
Θα ήταν χάσιμο χρόνου να υπενθυμιστεί ότι ο απόλυτος υπαίτιος αυτής της καταστροφικής πορείας του κόμματος είναι ο πρώην πρωθυπουργός και τέως πρόεδρος Α. Τσίπρας, ο οποίος ανακάλυψε και επέβαλε στο κόμμα του για διάδοχο του έναν άνθρωπο διαφορετικό, που δεν είχε και δεν μπορούσε να έχει καμιά ιστορική ή οργανωτική σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ: τον παντελώς άγνωστο κ. Κασσελάκη.
Ο κ. Κασσελάκης ποντάρισε αμέσως στη διαφορετικότητά του από την παλαιά φρουρά του κόμματος. Δεν την έκρυψε, δεν τη μετέβαλε, δεν την έβαλε σε διαπραγμάτευση. Ως προς αυτό, ο κ. Κασσελάκης έχει αποδειχθεί απολύτως έντιμος και σαφής. Και δεν έκρυψε ποτέ ότι θέλει ένα κόμμα δικό του, με τους δικούς του ανθρώπους και τους δικούς του στόχους, για να το κάνει ό,τι θέλει, όπως θέλει, όταν θέλει.
Υποτιμητική συμπεριφορά
Την ίδια στιγμή, όμως, ο πρόεδρος του καταρρέοντος κόμματος επέδειξε άκρως προσβλητική, υποτιμητική και εξευτελιστική συμπεριφορά στους υποτιθέμενους «συντρόφους» του, που προϋπήρχαν αυτού στην Αριστερά και στους αγώνες της, με όσα πολιτικά λάθη και βλακείες μπορεί κανείς να τους χρεώσει.
Αλλά ο κ. Κασελάκης δεν έχει κανένα πολιτικό δικαίωμα να θεωρεί «σκουπίδια» πολιτικά στελέχη ενός κόμματος που ούτε ίδρυσε ούτε αγωνίστηκε γι’ αυτό ούτε έχει καμιά ιδεολογική και πολιτική συγγένεια με αυτό. Εν ολίγοις, δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά -καλά κάνει-, και ας ξεκαθαρίσει το υπό διαμόρφωση πολιτικό μόρφωμά του από όλα αυτά τα παλιά, ξεπερασμένα και γερασμένα βαρίδια του.
Το ίδιο ισχύει για τους εσωκομματικούς ιδεολογικούς και πολιτικούς αντιπάλους του κ. Κασσελάκη στον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ. Υστερα από αλλεπάλληλους προσβλητικούς συμβιβασμούς, που καταλήγουν σε προσωπικούς εξευτελισμούς, και μάλιστα με βαρύτατες αόριστες καταγγελίες για «μαύρο χρήμα» και χρηματισμούς όλων των ειδών «όταν ήταν στα πράγματα», καλά θα κάνουν όλα αυτά τα ιδρυτικά και παλαιά στελέχη του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ να πάρουν την απόφαση και να διαλύσουν το σημερινό παραμόρφωμα του καταρρέοντος ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια -και το ξέρουν-, ούτε πρόκειται να τον ανακτήσουν. Ικανό αριθμό βουλευτών διαθέτουν, οργανωτικές δομές έχουν, κυβερνητική πείρα έχουν αποκτήσει. Ας ανοιχτούν λοιπόν στο ευρύ πεδίο της πολιτικής, όπως έχουν κάνει -δειλά μέχρι τώρα- οι σύντροφοί τους της Νέας Αριστεράς. Ας προκαλέσουν την κάθαρση του αριστερού χώρου τους και ας ξεκινήσουν να κάνουν σοβαρή πολιτική.
Αν μπορέσουν και αυτοί…
