Συχνά η βιομηχανία συνδέεται με την παραγωγή, η οποία μπορεί να είναι σημαντική για την καινοτομία σε τομείς υψηλής τεχνολογίας ή για την εθνική ασφάλεια. Ως εκ τούτου, η Ευρώπη χρειάζεται πλέον μια βιομηχανική πολιτική για την παροχή υπηρεσιών.
Η σημασία της παραγωγής για τη δημιουργία κοινωνιών χωρίς αποκλεισμούς και καλών θέσεων εργασίας, που αποτελούν το θεμέλιο υγιών πολιτικών συστημάτων και βιώσιμων δημοκρατιών, έχει μειωθεί σημαντικά και συνεχίζει να μειώνεται.
Μειωμένος ο αριθμός όσων εργάζονται στην παραγωγή στην Ευρώπη
Σήμερα, σε ολόκληρη την Ευρώπη, μόνο το 15 % περίπου του εργατικού δυναμικού απασχολείται στην παραγωγή – και ο αριθμός αυτός συνεχίζει να μειώνεται. Φαίνεται δύσκολο να αντιστραφεί αυτή η πτώση, δεδομένων των τάσεων στην τεχνολογία και του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Ως εκ τούτου, ο παραγωγικός κλάδος δεν θα δύναται να απορροφά εργατικό δυναμικό, αλλά, στην πραγματικότητα, θα αποβάλλει εργατικό δυναμικό. Αν ληφθεί επίσης υπόψη το μικρό ποσοστό των εργαζομένων στον αγροτικό τομέα, το μόνο που απομένει ως τομέας όπου θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας είναι ο τομέας των υπηρεσιών.
Επιθυμητό είναι να υπάρξουν καλές θέσεις εργασίας και υπηρεσίες, οι οποίες για να δημιουργηθούν, συχνά πρώτες σκέψεις είναι η εκπαίδευση, οι δεξιότητες και η κατάρτιση, σύμφωνα με δημοσίευμα του Ντάνι Ρόντρικ στο Social Europe. Ωστόσο, πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι τουλάχιστον το ήμισυ των μελλοντικών θέσεων εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών δεν απαιτούν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης. Πρόκειται για θέσεις εργασίας στον τομέα του χονδρικού και λιανικού εμπορίου, των πωλήσεων και των γραφειακών εργασιών, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, των κατασκευών, των μεταφορών, της αποθήκευσης και του εφοδιασμού, καθώς και των υπηρεσιών εστίασης και διαμονής. Η απλή επένδυση στην εκπαίδευση δεν θα είναι η λύση. Πρέπει γίνουν πιο εκτεταμένες προσπάθειες.
Οι καλές θέσεις εργασίας στηρίζονται στην παραγωγικότητα με την ευρύτερη έννοια του όρου.
Φυσικά, η αύξηση της συλλογικής διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων, οι καλύτερες εργασιακές ρυθμίσεις, οι κατώτατοι μισθοί και οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους τομείς έχουν μια σταθερή βάση – και μια διαδρομή προς τη μεσαία τάξη.
Τελικά όμως, οι καλές θέσεις εργασίας στηρίζονται στην παραγωγικότητα με την ευρύτερη έννοια του όρου: μια υπηρεσία που έχει αξία για τους πελάτες και συμβάλλει σημαντικά στην ποιότητα της υπηρεσίας. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο χρειαζόμαστε πραγματικά μια βιομηχανική πολιτική: για να αντιμετωπιστεί το εμπόδιο της παραγωγικότητας στον τομέα των υπηρεσιών.
Επίκεντρο οι νέες τεχνολογίες και οι καινοτομίες
Σρόχος είναι η χρήση νέων τεχνολογιών και νέων οργανωτικών καινοτομιών. Για παράδειγμα, στον τομέα της μακροχρόνιας φροντίδας τα νέα τεχνολογικά εργαλεία θα μπορούσαν να παρέχουν στους εργαζόμενους πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, ώστε να υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ευχέρεια και αυτονομία σε ένα πολύ ευρύτερο φάσμα καθηκόντων. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αλλαγή των ωραρίων γευμάτων, την ανάληψη πρόσθετων ιατρικών καθηκόντων, την ανταπόκριση στις ανάγκες των ατόμων που φροντίζουν. Τα οφέλη για την παραγωγικότητα θα ήταν η αύξηση της ικανοποίησης των ατόμων που δέχονται φροντίδα. Θα μειώνονταν τα ποσοστά εισαγωγής σε νοσοκομεία, το κόστος του ιατρικού συστήματος, η συχνότητα εμφάνισης χρόνιων ασθενειών, ενώ θα αυξάνονταν η αυτονομία, η ικανότητα δράσης και η ικανοποίηση από την εργασία των εργαζομένων.
Ομοίως, στο άρθρο του Social Europe τονίζεται ότι σε τομείς όπως το λιανικό εμπόριο και η εκπαίδευση, μπορούν να αξιοποιηθούν εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης και άλλες μορφές τεχνολογικής υποστήριξης για να μπορούν οι πωλητές ή οι εκπαιδευτικοί με σχετικά χαμηλότερες δεξιότητες να παρέχουν πιο εξατομικευμένες και εξελιγμένες υπηρεσίες στους πελάτες ή τους μαθητές τους. Θα μπορούσαν να παρέχουν υπηρεσίες προσαρμοσμένες στις συγκεκριμένες ανάγκες των ομάδων μαθητών ή σε συγκεκριμένα ζητήματα που αντιμετωπίζουν στις διοικητικές τους εργασίες.
Εντούτοις, αυτές οι τεχνολογίες δεν βοηθούν πάντα όσους τις χρειάζονται.
Η βιομηχανική παραγωγικότητα των υπηρεσιών δεν έχει να κάνει με επιδοτήσεις ή εμπορική προστασία. Έχει να κάνει με την εφαρμογή οργανωτικών και τεχνολογικών καινοτομιών που βοηθούν τους εργαζόμενους στον τομέα των υπηρεσιών να γίνουν πιο παραγωγικοί και να παρέχουν ένα ευρύτερο φάσμα πιο εξελιγμένων εργασιών.
Εντούτοις, αυτές οι τεχνολογίες δεν βοηθούν πάντα όσους τις χρειάζονται. Πράγματι, πολύ συχνά οδηγούν σε χειρότερες θέσεις εργασίας, όχι σε καλύτερες. Εκεί είναι που η κυβέρνηση και ο δημόσιος τομέας πρέπει να κατευθύνουν την τεχνολογία ώστε να επικεντρωθεί σε αυτού του είδους τις βιομηχανικές πολιτικές που στοχεύουν στις υπηρεσίες. Αυτές θα πρέπει να είναι συνεργατικές συμφωνίες μεταξύ των εθνικών κυβερνήσεων, της ΕΕ και των υποεθνικών μονάδων, των δήμων και των περιφερειών. Αυτή η τοπική πειραματική προσπάθεια θα πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εξεύρεση τρόπων για την επίτευξη αυτού του είδους των νέων συμφωνιών.
