Μία νέα έρευνα στις ΗΠΑ και το Λονδίνο έδειξε ότι οι φωνές στα παιδιά μπορεί να είναι εξίσου επιβλαβές για αυτά με την σεξουαλική ή την σωματική κακοποίηση.
Η μελέτη, που ανατέθηκε από τη βρετανική φιλανθρωπική οργάνωση Words Matter και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Child Abuse & Neglect, ζητεί να αναγνωριστεί επίσημα η λεκτική κακοποίηση στην παιδική ηλικία (CVA) ως «μορφή κακοποίησης».
Για τη λήψη αυτής της απόφασης, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Wingate στη Βόρεια Καρολίνα και το University College του Λονδίνου (UCL) ανέλυσαν 149 ποσοτικές και 17 ποιοτικές μελέτες που εξέταζαν την παιδική λεκτική κακοποίηση. Οι συγγραφείς της μελέτης διαπίστωσαν ότι τα θέματα ορισμού της κακοποίησης περιελάμβαναν «τον αρνητικό όγκο ομιλίας, τον τόνο και το περιεχόμενο ομιλίας και τον άμεσο αντίκτυπό τους».
Οι πιο συνηθισμένοι δράστες λεκτικής κακοποίησης στα παιδιά είναι, σύμφωνα με τη μελέτη, οι γονείς, οι μητέρες και οι δάσκαλοι, .
Μερικές από τις επιπτώσεις της παιδικής λεκτικής κακοποίησης μπορεί να διαρκέσουν σε όλη τη ζωή ενός παιδιού. Η κακοποίηση μπορεί να δημιουργήσει «υποκείμενες συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις», όπως η παχυσαρκία, ο αυξημένος κίνδυνος θυμού, η κατάχρηση ουσιών, η κατάθλιψη και ο αυτοτραυματισμός, όπως ανέφερε το University College του Λονδίνου (UCL).
Οι ερευνητές λένε ότι πρέπει να υπάρχει καλύτερος τρόπος για τον ορισμό της παιδικής λεκτικής κακοποίησης. Επί του παρόντος, τέσσερις κατηγορίες περιλαμβάνουν την παιδική κακοποίηση: σωματική κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση, συναισθηματική κακοποίηση και παραμέληση.
Η μελέτη σημειώνει ότι όλα αυτά τα χρόνια, η συναισθηματική κακοποίηση στην παιδική ηλικία «έχει αυξηθεί». «Η πρόληψη της κακοποίησης παιδιών είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να μειώσουμε τον επιπολασμό των προβλημάτων ψυχικής υγείας των παιδιών», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης και επικεφαλής του Τμήματος Ψυχολογίας και Γλωσσικών Επιστημών στο UCL, ο καθηγητής Peter Fonagy.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αναγνώριση της παιδικής λεκτικής κακοποίησης ως ενός τύπου κακοποίησης είναι ένα «σημείο εκκίνησης» για τον εντοπισμό και την πρόληψή της.
Οι συγγραφείς της μελέτης προτείνουν επίσης εκπαίδευση ενηλίκων σχετικά με «τη σημασία της ασφάλειας, της υποστήριξης και της φροντίδας κατά τη διάρκεια της λεκτικής επικοινωνίας με τα παιδιά». «Η λεκτική κακοποίηση στην παιδική ηλικία πρέπει απεγνωσμένα να αναγνωριστεί ως τύπος κακοποίησης, λόγω των αρνητικών συνεπειών που έχει στη ζωή», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Wingate, Shanta Dube.
