Ενώ πολλοί άνδρες πέφτουν στην παγίδα να νομίζουν ότι πρέπει να αυξήσουν το μέγεθος στο πέος τους, στην πραγματικότητα το… μειώνουν…
Κάποτε η Αμερικανίδα πορνοστάρ Νίνα Χάρτλεϊ είχε προτείνει στους άνδρες που ανατωτιούνται με το πέος του: «Ε, δουλέψτε με αυτό που έχετε». Το ίδιος λέει διακεκριμένος χειρούργος στο Ηνωμένο Βασίλειο, καταρρίπτοντας μύθους αρρωστημένα δουλεμένους στα μυαλά εκατομμυρίων νέων, κυρίως, ανδρών, εκ των οποίων πολλοί πέφτουν θύματα τσαρλατάνων.
Ο Γκόρντον Μόιρ, χειρούργος ουρολόγος, έχει περάσει ένα μεγάλο μέρος της καριέρας πάνω τα γεννητικά όργανα των ανδρών και σήμερα είναι ανώτερος λέκτορας χειρουργικής στο King’s College του Λονδίνου,.
Το 2016, μάλιστα δημοσίευσε τη μεγαλύτερη ανασκόπηση για το μέγεθος του πέους που έγινε ποτέ, συμπεραίνοντας ότι το μέσο πέος 9.1 εκ. στη χάλαση και 13.2 σε στύση.
Εν ολίγοις, για τους άνδρες που ανησυχούν, ο Μόιρ ξέρει καλά τη δουλειά και γι΄ αυτό παροτρύνει τον ανδρικό πληθυσμό να μην ανησυχεί σε βαθμό που να πέφτει θύμα τσαρλατάνων γιατρών.
«Δεν υπάρχει ασφαλής τρόπος να μεγαλώσεις το πέος»
«Αν ένας νεαρός άνδρας βρισκόταν σε ένα έρημο νησί ως μωρό και το μόνο που είχε μαζί του ήταν ένα βιβλίο με εικόνες για το μπάσκετ του NBA, θα ήταν πεπεισμένος ότι ήταν νάνος μέχρι να σωθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πέη» αναφέρει ο Γκόρντον Μόιρ μιλώντας στην Telegraph.
«Η πλειονότητα των ανδρών τείνει να πιστεύει ότι το πέος της είναι μικρότερο από ό,τι είναι επειδή δεν ξέρει πώς να το μετρήσει ή πιστεύει ότι το μέσο πέος είναι πολύ μεγαλύτερο από ό, τι είναι», λέει ο Μόιρ.
«Αυτό επιδεινώθηκε μέσα στην καραντίνα επειδή πολλοί νεότεροι άνδρες κάθονταν στο σπίτι, χωρίς να βλέπουν άλλα ανθρώπινα όντα, εκτός από το Pornhub. Δεν θα βρείτε δουλειά ως ηθοποιός σε πορνό, εκτός εάν έχετε ένα ασυνήθιστα μακρύ, ίσιο πέος. Οι άνδρες έχουν μια λανθασμένη ιδέα για το τι είναι φυσιολογικό».
Οι επεμβάσεις μεγέθυνσης πέους είναι τόσο παλιές όσο και ο ίδιος ο τομέας της αισθητικής χειρουργικής. Όμως, ενώ η προσφορά μεγαλύτερων γεννητικών οργάνων μπορεί να δελεάσει ορισμένους, ο Muir ισχυρίζεται ότι δεν έχει επιτευχθεί ποτέ.
Τσαρλατάνοι γιατροί
Ο Μόις είναι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει ασφαλής τρόπος για να μεγαλώσει κανείς το πέος του.
Ο Βρετανός έχει γυρίσει τον κόσμο για να βοηθήσει άνδρες που έπεσαν θύματα τσαρλατάνων όταν τους έκαναν επέμβαση μεγέθυνσης πέους, καταστρέφοντας τις ζωές τους.
«Είναι απελπιστικά λυπηρό. Η πλειοψηφία αυτών των ανδρών δεν έχει τίποτα κακό μαζί τους, οι σύντροφοί τους είναι ευχαριστημένοι μαζί τους, αλλά αισθάνονται ότι είναι μικρότεροι από τον μέσο όρο και αυτές οι φιλάργυρες, ανυπόληπτες κλινικές το ενθαρρύνουν».
Ο Βρετανός γιατρός μάλιστα ξέρει περιπτώσεις ασθενών που έδωσαν έως και 40.000 λίρες για να «φτιάξουν» το πέος τους. «Αυτές οι κλινικές θα προσπαθήσουν να βγάλουν όσο περισσότερα μπορούν από εσάς» λέει.
«Στις περισσότερες από αυτές τις κλινικές βλέπεις έναν πωλητή που μετράει πόσο ευκολόπιστος είσαι, πόσα χρήματα έχεις και σου τα παίρνουν», λέει. «Δεν υπάρχει τιμοκατάλογος. Θα προσπαθήσουν να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν από εσάς και θα σας προσφέρουν οικονομικά σχέδια εάν δεν είστε αρκετά πλούσιοι».
Νέοι και εσωστρεφείς οι ασθενείς
Οι ασθενείς προέρχονται από όλα τα κοινωνικά στρώματα, αν και ο Μόιρ λέει ότι τείνουν να είναι νεότεροι, ελαφρώς εσωστρεφείς και αγωνίζονται να δημιουργήσουν σχέσεις, για τις οποίες συχνά κατηγορούν το πέος τους.
Ο χειρούργος μάλιστα σημειώνει ότι οι άνδρες που έχουν πάρει κιλά «κινδυνεύουν» περισσότερο καθώς συχνά υποφέρουν από δυσμορφία του πέους, νομίζοντας μερικές φορές ότι ο ανδρισμός τους έχει «μικρύνει», αλλά στην πραγματικότητα έχει αυξηθεί το λίπος στη βάση του.
«Η εκπαίδευση των ανδρών για το τι είναι φυσιολογικό και τι πραγματικά θέλουν οι γυναίκες είναι το πρώτο βήμα και συνήθως βοηθά τους άνδρες να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν πρόβλημα», λέει ο Μόιρ. «Ελπίζω απλώς αυτοί οι άντρες να έρθουν σε κάποιον σαν εμένα πριν πάνε σε μια κλινική που θα επιβεβαιώσει τους φόβους τους και θα τους σπρώξει στο χειρουργείο».
Ο Μόιρ μάλιστα αναρωτιέται πως είναι δυνατόν στις ΗΠΑ ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων να ενέκρινε το «Penuma» μια συσκευή που εισάγεται στο πέος ακριβώς πάνω από το όσχεο. «Μια ιστορία τρόμου», λέει ο Muir. «Πώς μπόρεσε κάποιος να λάβει έγκριση για αυτό δεν ξέρω. Δεν έχει άδεια στην Ευρώπη, δόξα τω Θεώ».
Η πιο κοινή χειρουργική επέμβαση στο Ην. Βασίλειο είναι τα γεμίσματα (fillers). «Τα πιο χρησιμοποιούμενα είναι τα απορροφήσιμα γεμίσματα, τα οποία χρησιμοποιούν για τα χείλη», εξηγεί ο Mόιρ. «Είναι ανομοιόμορφα, κάνουν το πέος να φαίνεται πρησμένο και κακοσχηματισμένο, αλλά συνήθως δεν προκαλούν τεράστια βλάβη -εκτός από οικονομική- καθώς συνήθως από το σώμα».
Φρικτές λοιμώξεις
Άλλα υλικά γεμίσματος δεν είναι τόσο εύκολο να αντιμετωπιστούν. «Έχω δει ανθρώπους να χρησιμοποιούν βιομηχανικό πυρίτιο, βαζελίνη και ενέσεις λίπους, που είναι εφιάλτες», λέει ο Μόιρ. «Ιδιαίτερα τα πολυμερή κρυσταλλώνονται και καθίσταται αδύνατο να αφαιρεθούν. Με τα υπόλοιπα παθαίνεις αλλεργικές αντιδράσεις και ουλώδη ιστό.
«Όλα αυτά τα πράγματα δίνουν μια πολύ άσχημη εμφάνιση», λέει ο Μόιρ. «Τα γεμίσματα φαίνονται ογκώδη και περίεργα, πήζουν στην ακροποσθία (το άκρο της πόσθης που καλύπτει τη βάλανο του πέους) κάνοντάς την βολβώδη. Αυτό συνήθως απαιτεί περιτομή».
Ακόμα χειρότερη είναι μέθοδος απελευθέρωσης ανασταλτικού συνδέσμου που οδηγεί σε φρικτές λοιμώξεις σύμφωνα με τον επιστήμονα. Αυτός ο τύπος χειρουργικής επέμβασης καθιστά το πέος μεγαλύτερο, όταν είναι σε χάλαση όχι σε στύση. Για να αυξήσει το μήκος του πέους, ένας χειρουργός θα κόψει έναν από τους συνδέσμους (ανασταλτικός σύνδεσμος) που προσκολλώνται στο πέος και το ισχίο (πυέλου ή ηβικού οστού).
Ο αναστολέας του πέους βρίσκεται στην ηβική περιοχή, η οποία είναι «επιρρεπής στην ανάπτυξη σοβαρών ουλών», λέει ο Μόιρ. «Αυτό σημαίνει ότι ο άνδρας συχνά καταλήγει με ένα πέος που μπορεί να φαίνεται λίγο μακρύτερο (αν και συνήθως μόνο 1,5 εκατοστό το πολύ). Συχνά όμως ανασύρεται και πάλι προς τα πίσω και έτσι πρέπει να βάλουν εμφυτεύματα σιλικόνης για να το κρατήσουν στη θέση του. Θα αλλάξει επίσης τη γωνία της στύσης έτσι ώστε το πέος να δείχνει προς τα κάτω παρά προς τα πάνω όταν είναι σε στύση και να γίνεται ασταθές, ώστε να μπορεί να στρίβει γύρω από το διεισδυτικό σεξ, το οποίο μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνο».
Καταλήγουν με μικρότερα πέη
Οι πιθανότητες όμως να πάνε στραβά τα πράγματα εδώ είναι μεγάλες. «Έχω δει άντρες να παθαίνουν φρικτές λοιμώξεις, οι οποίες οδηγούν τα νεύρα στο τέλος του πέους να καταστραφούν και να μην έχουν καθόλου αίσθηση», λέει ο Muir. «Έχω δει ακόμη και έναν άντρα όπου ο χειρουργός κατάφερε να κόψει τις αρτηρίες στο κεφάλι του πέους του και έχασε εντελώς το όργανό του. Στην πραγματικότητα, έχω δει αρκετούς ασθενείς που έχουν χάσει το πέος τους από αυτές τις χειρουργικές επεμβάσεις».
Ενώ ειδικοί όπως ο Muir μπορούν να βελτιώσουν ορισμένα από τα προβλήματα αυτών των ανδρών, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, καταλήγουν να έχουν πιο κοντά πέη από ό,τι είχαν αρχικά.
Το 80% δεν είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα
«Εξαρτάται από το επίπεδο της ζημιάς που έχει γίνει», παραδέχεται ο Μόιρ. «Τα απορροφήσιμα γεμίσματα συνήθως εξαφανίζονται σε περίπου εννέα μήνες, αν και συνήθως απαιτούν περιτομές. Εάν πρόκειται για πυρίτιο ή, ο Θεός φυλάξει, βαζελίνη, τότε πρέπει να προσπαθήσουμε να αφαιρέσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα κακά πράγματα ενώ αφήνουμε το οργανικό υλικό. Είναι μια εξαιρετικά δύσκολη χειρουργική επέμβαση και οι άνδρες χρειάζονται συχνά μοσχεύματα δέρματος για να καλύψουν ολόκληρο το πέος, γεγονός που οδηγεί σε μειωμένη αίσθηση».
Στην περίπτωση των χειρουργικών επεμβάσεων απελευθέρωσης αιωρούμενου συνδέσμου, ο Μόιρ λέει ότι οι γιατροί μπορούν να επανασυνδέσουν τον σύνδεσμο χρησιμοποιώντας τεχνητά μοσχεύματα. «Αλλά το ποσοστό επιτυχίας δεν είναι μεγάλο», προσθέτει.
Έρευνα του 2019 του King’s College σε άνδρες που υποβλήθηκαν σε επέμβαση έδειξε ότι 80% δεν ήταν ευχαριστημένοι.
Στρέφοντας τα πυρά του στους τσαρλατάνους ουρολόγους ο Μόιρ καταλήγει ότι «αν ένας πλαστικός χειρουργός ή κάποιος τυχαίος γιατρός λέει «αυτή είναι μια εξαιρετική θεραπεία», πρέπει να αναρωτιέστε γιατί οι ακαδημαϊκοί ουρολόγοι δεν βγάζουν χρήματα από αυτήν επίσης», λέει ο Mόιρ. «Η απάντηση είναι: το έχουμε δοκιμάσει, το έχουμε εξετάσει και δεν λειτουργεί».
