Τις επιφυλάξεις του για το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια εξέθεσε ο πρώην υπουργός Θάνος Πλεύρης, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι «ο θεσμός της οικογένειας πρέπει να παραμείνει ως έχει».
«Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου απεφάνθη ότι η ισότητα στο γάμο δεν εμπίπτει στα ατομικά δικαιώματα και είναι κυρίαρχο το κράτος κάθε μέρος να το θεσπίσει. Συνεπώς, δεν υπάρχει υποχρέωση από ανθρώπινα δικαιώματα». Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι τα θέματα της αστικής φύσης ρυθμίζονται με το σύμφωνο συμβίωσης.
Αναφορικά με το θέμα της τεκνοθεσίας από τα ομόφυλα ζευγάρια, ο κ. Πλεύρης τόνισε ότι το άρθρο 1592 του Αστικού Κώδικα ρυθμίζει το θέμα των παιδιών, αν και ο ίδιος δεν ψήφισε την ισχύ του ούτε και για τους ετεροφυλόφιλους.
«Θεωρώ ότι ο θεσμός είναι μόνο ένας γάμος ετερόφυλων, αλλά το ότι υπάρχει, όμως, το σύμφωνο (σσ συμβίωσης) δεν σημαίνει ότι δεν θα το επικαλεστούμε στα επιχειρήματα, τα οποία λέγονται. Το να λες ότι κάποιοι μπορεί να είναι σε γάμο, αλλά δεν μπορούν να μεγαλώνουν παιδιά, είναι σαν να λες ότι είναι ακατάλληλοι. Εγώ δεν μπαίνω σε αυτή τη λογική. Η επιχειρηματολογία μου εδράζεται ότι ο γάμος είναι θεσμός οικογενειακού δικαίου, που έχει τη μορφή της οικογένειας, την οποία θεωρώ ότι το Σύνταγμα προστατεύει» δήλωσε ο βουλευτής της ΝΔ, μιλώντας στην ΕΡΤ.
Μιλώντας για την ελληνική κοινωνία, υποστήριξε ότι θα «πρέπει να μείνει στο θεσμό της οικογένειας όπως την ξέρουμε», λέγοντας ότι είναι σημαντικό που ο πρωθυπουργός στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια δε βάζει τον διαχωρισμό γονέας 1 και γονέας 2.
«Το να αλλάξουμε έναν θεσμό που τον ξέρουμε ανά αιώνες, που λειτουργεί σε όλες τις κοινωνίες με αυτόν τον τρόπο, τον οποίο λειτουργεί και να πούμε ξαφνικά ότι η οικογένεια είναι κάτι άλλο από αυτό που ξέρουμε, επειδή θέλουμε να ικανοποιήσουμε το εγώ κάποιου ανθρώπου, ο οποίος λέει ότι ενώ είμαστε δύο άντρες μαζί και ο ένας μπορεί να υιοθετήσει ένα παιδί, θέλουμε να είμαστε συγχρόνως δύο πατεράδες… Δύο πατεράδες συγχρόνως δεν μπορεί να υπάρχουν. Αυτό είναι ένα αξιακό επιχείρημα, που δεν έρχεται να αναιρέσει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν το όποιο δικαίωμα, δεν πρέπει να στοχοποιούνται και προφανώς πρέπει να λύνονται και τα αστικής φύσεως θέματά τους».
