Ο πλούτος δεν είναι κάτι που μετριέται εύκολα και σίγουρα ένας άνθρωπος που κερδίζει περισσότερα χρήματα από άλλους να μην είναι και τόσο εύπορος, όπως φαίνεται, ή ευτυχισμένος. Κάπως έτσι μετράται και ο πλούτος στις χώρες του κόσμου.
Στο ερώτημα «ποια είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο το 2025;» ο Economist απαντά ότι μάλλον δεν είναι μία, αλλά τρεις. Και εξηγεί γιατί.
Στην ετήσια κατάταξή του έχει συγκρίνει τις οικονομίες με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Και αυτό γιατί οι τιμές διαφέρουν μεταξύ των χωρών και ένας μέτριος μισθός μπορεί να φτάσει περισσότερο όπου τα πράγματα είναι φθηνότερα.
Σιγκαπούρη
Οι ώρες εργασίας επίσης ποικίλλουν. Κάποιες χώρες καταφέρνουν να δημιουργήσουν υψηλά εισοδήματα με λιγότερες ώρες εργασίας. Και έτσι αφήνουν περισσότερ χρόνο για αναψυχή και διακοπές.
Οι πλούσιες χώρες
Οι συντάκτες του Economist κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι τρεις χώρες που διεκδικούν τη θέση της πλουσιότερης χώρας για το 2025 είναι η Ελβετία, η Σιγκαπούρη και η Νορβηγία.
Εξετάστηκαν 178 χώρες (κάποιες έχουν εξαιρεθεί) και χρησιμοποιήθηκαν τρία μέτρα.
Το πρώτο και πιο προφανές είναι το ΑΕΠ κατά άτομο σε συναλλαγματικές ισοτιμίες αγοράς. Ωστόσο, αν και απλό και μετρήσιμο, αγνοεί τις διαφορές τιμών μεταξύ των χωρών.
Το δεύτερο μέτρο αφορά την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP), δηλαδή τι μπορεί να αγοράσει κάποιος σε διάφορες χώρες με τα ίδια ακριβώς χρήματα. Αυτό συνιστά καλύτερο οδηγό για το βιοτικό επίπεδο, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη τον ελεύθερο χρόνο. Διότι το μερίδιο των ανθρώπων που εργάζονται και το χρονικό διάστημα που εργάζονται ποικίλλει ανά χώρα.
Και το τρίτο μέτρο λαμβάνει υπόψη τόσο τις τοπικές τιμές όσο και τις ώρες εργασίας.
Τελικά, κερδίζει η Νορβηγία…
Αναλύοντας τις οικονομίες στις διάφορες χώρες με κάθε έναν από τους παραπάνω παράγοντες, αλλά και με τους τρεις συνδυαστικά, προκύπτουν τα εξής:
Σε όρους χρήματος (μέτρο το δολάριο ΗΠΑ), η Ελβετία κατατάσσεται στην κορυφή, με μέσο εισόδημα άνω των 100.000 δολαρίων το 2024. Ακολουθούν η Σιγκαπούρη και η Νορβηγία, με 90.700 δολάρια και 86.800 δολάρια, αντίστοιχα.
Αλλά η Ελβετία είναι επίσης μια από τις πιο ακριβές χώρες στον κόσμο. Επομένως οι υψηλοί μισθοί της δεν μπορούν να αγοράσουν πολλά προϊόντα και υπηρεσίες. Συνεπώς με όρους PPP, και χάρη στο χαμηλό κόστος των αγαθών και των υπηρεσιών προηγείται η Σιγκαπούρη.
Αλλά αν βάλουμε στην εξίσωση και τον χρόνο εργασίας, τότε η Νορβηγία καταλαμβάνει την πρώτη θέση. Όπως και το 2024. Τη Νορβηγία ακολουθούν στη δεύτερη θέση το Κατάρ και στην τρίτη η Δανία.
Οι ΗΠΑ, η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο με βάση το ΑΕΠ, κατατάσσεται 4η, 7η και 6η αντίστοιχα, ανάλογα με το μέτρο σύγκρισης. Η Βρετανία κατατάσσεται 19η, 27η και 25η.
Ο ρόλος των κοινωνικών προτύπων
Η κατάταξη των χωρών μεταξύ των μέτρων μπορούν να αντανακλούν κοινωνικά πρότυπα. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία, όπου λίγες γυναίκες αμείβονται για να εργαστούν, κατατάσσονται υψηλότερα όταν εξετάζεται στο εισόδημα. Και αυτό γιατί τα κέρδη συγκεντρώνονται σε λιγότερους ανθρώπους.
Οι χώρες με ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά ηλικιωμένων ή νέων κατοίκων παρουσιάζουν επίσης διαφορετική εικόνα. Παραδείγματα είναι η Ιταλία (πολλοί συνταξιούχοι) και η Νιγηρία (πολλοί ανήλικοι). Και στις δύο περιπτώσεις, μια μικρότερη αριθμητικά ομάδα, αυτή που εργάζεται, υποστηρίζει μια μεγαλύτερη.
Τελευταίο το Μπουρούντι
Στην τελευταία θέση της κατάταξης βρίσκεται το Μπουρούντι. Εκεί, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι κάτω των 17 ετών και τα εισοδήματα είναι μόλις 0,15% των εισοδημάτων της Ελβετίας. Ακόμα και προσαρμοσμένα στο κόστος ζωής (PPP), ένα μέσο ατομικό εισόδημα Ελβετίας θα μοιραζόταν μεταξύ 100 κατοίκων του Μπουρούντι.
Ποιες χώρες αποκλείστηκαν
Ορισμένες χώρες έχουν αποκλειστεί από την κατάταξη του Economist.
Όπως οι Βερμούδες, διότι είναι πολύ μικρό κράτος. Αλλά και η Ιρλανδία, διότι οι υπολογισμοί του ΑΕΠ μολύνονται από το φορολογικό αρμπιτράζ. Εκτός είναι και το Λουξεμβούργο. Εκεί τα εισοδήματα διογκώνονται από τους διασυνοριακά μετακινούμενους εργαζόμενους και κατοίκους.
Η κατάταξη, επίσης, δεν λαμβάνει υπόψη την ανισότητα ή την αξία των περιουσιακών στοιχείων. Και σε ορισμένες χώρες που έχουν συμπεριληφθεί στη λίστα, τα επίσημα δεδομένα ενδέχεται να λείπουν ή να είναι αναξιόπιστα.
Συνεπώς, κανένα μεμονωμένο μέτρο δεν μπορεί να καταγράψει πόσο καλά ζουν οι άνθρωποι. Ας πούμε όμως ότι οι αριθμοί μπορεί να είναι ένας χρήσιμος οδηγός.
