Είναι το όνειρο του μέσου εργαζόμενου της Ευρώπης να δουλέψει στην Ολλανδία;
Δεν υπάρχει μελέτη που να το αποδεικνύει, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: καμία άλλη ομάδα εργαζομένων στην Ευρώπη δεν είναι πιο ευχαριστημένη με τους μισθούς της.
Οι Ολλανδοί υπάλληλοι διοικητικών και υποστηρικτικών υπηρεσιών έχουν το χαμηλότερο ποσοστό παραπόνων για τους μισθούς τους, μόλις 14,5%.
Αμέσως μετά βρίσκονται και πάλι Ολλανδοί σε χειρωνακτικές εργασίες (όπως μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, χειριστές διαχείρισης αποβλήτων) με 17% και μετά οι Ολλανδοί υπάλληλοι σε δημόσιες υπηρεσίες με 23%.
Αυτό προκύπτει από μια μεγάλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε από την SD Worx, μια πανευρωπαϊκή εταιρεία ανθρώπινου δυναμικού, σε 16.000 εργαζόμενους σε 16 ευρωπαϊκές χώρες και 15 τομείς εργασίας.
Ωστόσο, το ίδιο δεν ισχύει για όλους τους τομείς, σύμφωνα με το euronews.
Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας στη Σλοβενία βρίσκονται στην κορυφή της κατάταξης αυτών που αισθάνονται μεγαλύτερη απογοήτευση (74,7%), ακολουθούμενοι από τους εργαζόμενους στον τομέα της φιλοξενίας στη Γερμανία (73,0%) και τους επαγγελματίες της εκπαίδευσης στη Σουηδία (72,7%).
Είναι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ικανοποιημένοι με τον μισθό τους; Εξαρτάται
Συνολικά, το 49% των Ευρωπαίων εργαζομένων δηλώνουν ότι αμείβονται ανεπαρκώς.
Ωστόσο, όταν η ίδια ερώτηση τίθεται στους εργοδότες, το 64% από αυτούς επιμένουν ότι προσφέρουν δίκαιους μισθούς.
Οι εργαζόμενοι των Βαλκανίων αναδεικνύονται ως οι πιο δυσαρεστημένοι στην Ευρώπη όσον αφορά τους μισθούς, καθώς η πλειοψηφία των Σλοβένων (60%), των Σέρβων (59%) και των Κροατών (58%) δηλώνουν ότι δεν κερδίζουν όσα τους αξίζουν.
Στο αντίθετο άκρο, οι εργαζόμενοι στο Βέλγιο και την Ολλανδία είναι οι πιο ικανοποιημένοι, με περισσότερο από το 60% να δηλώνει ότι κερδίζει αρκετά.
Οι Ρουμάνοι έρχονται τρίτοι (58%), ακολουθούμενοι από τους Βρετανούς, από τους οποίους το 57% δηλώνει ότι κερδίζει αρκετά.
Ωστόσο, οι Βρετανοί — και οι Ιρλανδοί — εργοδότες θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ πιο γενναιόδωρους από ό,τι πιστεύουν οι εργαζόμενοί τους, με διαφορά άνω των 20 ποσοστιαίων μονάδων και στις δύο χώρες μεταξύ του τι θεωρούν «δίκαιη αμοιβή» οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι — η μεγαλύτερη διαφορά σε ολόκληρη την έρευνα.
Οι χειρότεροι τομείς για τους εργαζόμενους
Ανά τομέα, οι πιο δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι στην Ευρώπη βρίσκονται στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης (56,5%), της εκπαίδευσης (54%) και της μεταποίησης (51%).
Τα χαμηλότερα ποσοστά παραπόνων προέρχονται από τον χρηματοοικονομικό τομέα, τον κατασκευαστικό τομέα και τις διοικητικές υπηρεσίες, όλα με ποσοστό λίγο κάτω από 45%.
Μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων
Σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό από τους άνδρες να δηλώσουν ότι αμείβονται ανεπαρκώς (51,5% έναντι 47%).
Ίσως εκπληκτικά, η Φινλανδία παρουσιάζει το μεγαλύτερο χάσμα στην ικανοποίηση από τον μισθό μεταξύ ανδρών και γυναικών — 14 μονάδες — ακολουθούμενη από τη Φινλανδία (12,4), την Κροατία (11) και τη Γαλλία (8,8).
Σε όλες τις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα, οι γυναίκες εκφράζουν μεγαλύτερες ανησυχίες για τους μισθούς τους σε σχέση με τους άνδρες, εκτός από την Ισπανία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου περισσότεροι άνδρες από γυναίκες δηλώνουν ότι αμείβονται άδικα.
Ποια είναι τα πιο επείγοντα ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν σύμφωνα με τους εργοδότες;
Οι εργοδότες δεν φαίνονται ιδιαίτερα πρόθυμοι να αντιμετωπίσουν το χάσμα αμοιβών μεταξύ των φύλων όπου αυτό υπάρχει.
Στη Φινλανδία, για παράδειγμα, μόνο το ένα τέταρτο περίπου των εργοδοτών αναγνωρίζει το πρόβλημα, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να μην είναι πολύ υψηλότερος: μόλις 35%, σύμφωνα με την SD Worx.
Η βελτίωση της «ποικιλομορφίας, της ισότητας και της ένταξης» δεν βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας των περισσότερων εργοδοτών, καταλαμβάνοντας μόνο την 15η θέση μεταξύ των πιο επείγοντων προκλήσεων στον τομέα των ανθρώπινων πόρων.
Οι κορυφαίες προτεραιότητες — όπως ισχυρίζονται — είναι «η ευημερία των εργαζομένων», «η διατήρηση και η εναλλαγή προσωπικού», «η πρόσληψη», «η δέσμευση των εργαζομένων», «οι αποδοχές και οι παροχές», «η υβριδική εργασία» και «η εσωτερική επικοινωνία και η διαφάνεια».
