«Το ζητούμενο δεν είναι να δουλεύουμε περισσότερο αλλά καλύτερα και πιο αποτελεσματικά», είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Σπύρος Θεοδωρόπουλος, στην αποψινή του ομιλία στο Μέγαρο Μουσικής.
Η παραγωγικότητα ως «εθνικός στόχος και κοινωνική ευθύνη» ήταν το κεντρικό θέμα στην ανοιχτή εκδήλωση της φετινής γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ, στην οποία μίλησε και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, απέφυγε να πάρει θέση για το εργασιακό νομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή. Ένα νομοσχέδιο που συναντά σφοδρές αντιδράσεις από τα συνδικάτα και την αντιπολίτευση, καθώς εισάγει ρυθμίσεις ακόμα μεγαλύτερης εργασιακής ευελιξίας, όπως το 13ωρο.
Εμμέσως όμως ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος επιχείρησε να καθησυχάσει τον κόσμο της εργασίας, ότι στις προθέσεις των εργοδοτών δεν είναι το 13ωρο. «Το ζητούμενο δεν είναι να δουλεύουμε περισσότερο, αλλά καλύτερα και πιο αποτελεσματικά», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Σημαίνει μήπως αυτό ότι ο ΣΕΒ είναι ενάντια στην αύξηση των υπερωριών και στα καθημερινά 10ωρα ή 12ωρα, με αντάλλαγμα ρεπό;
Κάθε άλλο. Όπως φάνηκε και στη διαβούλευση, οι εργοδοτικοί φορείς όχι μόνο επικροτούν τις επίμαχες διατάξεις, αλλά ζητάνε ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία και ακόμα περισσότερες υπερωρίες.
Καθόλου «δήθεν» το 13ωρο
Σύνδεσμοι επιχειρήσεων θέτουν ρητά το αίτημα για αύξηση του ανώτατου ετήσιου ορίου επιτρεπόμενων υπερωριών, από 150 σε τουλάχιστον 250. Δικαίωμα που ούτως ή άλλως τους παρέχει το υπουργείο Εργασίας, κατόπιν αίτησης για «ειδικούς λόγους». Άρα, το επιχείρημα της υπουργού Εργασίας, ότι πρόκειται για «δήθεν 13ωρο» που δεν διαρκεί πάνω από 37,5 μέρες το χρόνο είναι ψευδές, αφού μια αίτηση μπορεί να επεκταθεί για πολλές περισσότερες μέρες.
Η «μεγάλη παρεξήγηση»
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ τόνισε ότι πρόκειται για «μεγάλη παρεξήγηση ότι αύξηση της παραγωγικότητας σημαίνει αύξηση των ωρών εργασίας ή της εντατικοποίησής της». Μια παρεξήγηση που όπως είπε «δυστυχώς έχει επικρατήσει σε μερίδα της κοινωνίας». Διευκρίνισε ότι για τη χαμηλή παραγωγικότητα «δεν φταίνε οι εργαζόμενοι». Επέμεινε ότι «οι κύριοι υπεύθυνοι για την αύξηση της παραγωγικότητες, είναι η πολιτεία και οι επιχειρήσεις».
Εφόσον η παραγωγικότητα δε σημαίνει περισσότερες ώρες εργασίας, αλλά πιο αποτελεσματική δουλειά, τότε ποιο είναι το ζητούμενο; «Παραγωγικότητα είναι η δημιουργία προστιθέμενης αξίας και είναι ζήτημα οργάνωσης, τεχνολογίας, επενδύσεων, θεσμικής απλοποίησης, ταχύτητας απονομής δικαιοσύνης, ποιότητας εκπαίδευσης και κατάρτισης σε κάθε επίπεδο, λειτουργικότητας των υποδομών και σταθερότητας των κανόνων», είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.
Η αύξηση μισθών περνάει από την παραγωγικότητα
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ υιοθετεί τις εκκλήσεις του κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα, ότι για να αυξηθούν οι μισθοί πρέπει να αυξηθεί πρώτα η παραγωγικότητα.
Η υψηλότερη παραγωγικότητα δε θα φέρει μόνο καλύτερους μισθούς, αλλά και καλύτερη κοινωνική μέριμνα, ανταγωνιστικές τιμές, και κερδοφορία, υπογράμμισε.
Πάντως, με βάση στοιχεία του ΚΕΠΕ και του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, η παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια ταχύτερα από τους μισθούς, στους περισσότερους κλάδους της οικονομίας.
Επίσης, με βάση στα στοιχεία της Εurostat, το μερίδιο των κερδών στο ΑΕΠ στην Ελλάδα, είναι από τα υψηλότερα στην ΕΕ, και το μερίδιο των μισθών από τα χαμηλότερα. Τα δε περιθώρια κέρδους των μεγάλων επιχειρήσεων, είναι από τα υψηλότερα παγκοσμίως – κατι που επιβεβαιώνεται από έρευνες της PricewaterhouseCoopers (PwC) σε CEOs.
Ζητείται «άλμα παραγωγικών επενδύσεων»
Ο κ. Θεοδωρόπουλος υπενθύμισε ότι η παραγωγικότητα στην Ελλάδα βρίσκεται στο 54% του μέσου όρου της ΕΕ, με την ψαλίδα να είναι σχετικά μικρότερη στη βιομηχανία, που κινείται στο 75%. Πρόσθεσε ότι η παραγωγικότητα έχει παραμείνει σχεδόν στάσιμη τα τελευταία 30 χρόνια. Παρέλειψε ωστόσο να πει ότι η παραγωγικότητα αυξανόταν μέχρι και το ξέσπασμα της κρίσης, στη συνέχεια υπέστη καθίζηση, και τα τελευταία χρόνια ανακάμπτει, με ταχύτερο ρυθμό από τον μέσο όρο της ΕΕ, χωρίς αυτό να αρκεί για να καλυφθεί το χάσμα.
Κλείνοντας, απηύθυνε κάλεσμα συνεργασίας ώστε «να προχωρήσουμε από την ατομική προσπάθεια, στη συλλογική» και «να πετύχουμε τη μετάβαση της Ελλάδας από μια χώρα «κανονική” σε μια χώρα παραγωγική». Κάλεσε την Πολιτεία «να καταστήσει την παραγωγικότητα βασικό κριτήριο όλων των πολιτικών» και τις επιχειρήσεις «να εντείνουν την επενδυτική προσπάθεια, την ψηφιοποίησή τους, την εξωστρέφεια και την επένδυση στους ανθρώπους». Τέλος, διαβεβαίωσε την κοινωνία ότι η βελτίωση της παραγωγικότητας είναι «ο δρόμος για καλύτερες δουλειές, υψηλότερους μισθούς, καλύτερες κοινωνικές παροχές και όχι ένας δούρειος ίππος για την εντατικοποίηση της εργασίας».
Πότε η μείωση ωρών εργασίας φέρνει αύξηση παραγωγικότητας
Πάντως ο ίδιος ο ΣΕΒ σε ανάλυση του, παραδέχεται ότι το πρόβλημα της παραγωγικότητας στην Ελλάδα εδράζεται στο ότι οι κλάδοι οι κλάδοι εντάσεως εργασίας υπερτερούν των κλάδων εντάσεως κεφαλαίου. Στη φάση της ανάκαμψης της οικονομίας, οι κλάδοι που παρουσιάζουν υψηλή αύξηση της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας ανά ώρα εργασίας, είναι και οι κλάδοι που εμφανίζουν μεγαλύτερη μείωση των ωρών εργασίας ανά απασχολούμενο, ενώ αυξάνονται οι προσλήψεις. ας, ένδειξη ότι οι πιο δυναμικοί κλάδοι, κυρίως στην μεταποίηση, προχωρούν. Αντιθέτως, οι κλάδοι που παρουσιάζουν μείωση της παραγωγικότητας είναι κλάδοι όπου οι ώρες εργασίας ανά απασχολούμενο αυξάνουν ταχύτερα, ένδειξη ότι προτιμούν να χρησιμοποιούν πιο εντατικά το υφιστάμενο εργατικό δυναμικό και πιο ευέλικτες μορφές εργασίας, παρά να προσλάβουν εργαζομένους πλήρους απασχόλησης.
Το εύλογο ερώτημα τότε είναι: Αφού οι περισσότερες ώρες εργασίας δεν αυξάνουν την παραγωγικότητα, γιατί ψηφίζονται νόμοι εργασιακής εξουθένωσης;
