Μια μείωση του παγκόσμιου εμπορίου αγαθών το 2023, ακόμη και ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ αυξήθηκε περίπου με το ρυθμό τάσης του, θα μπορούσε να είναι ένα μήνυμα ότι πράγματι συμβαίνει η αποπαγκοσμιοποίηση. Ομοίως, η μείωση της αναλογίας του παγκόσμιου εμπορίου προς την παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή υποδηλώνει επίσης πιθανή απο-παγκοσμιοποίηση.
Ωστόσο, η Societe Generale, υποστηρίζει – και προσπαθεί να το αποδείξει – ότι η απο-παγκοσμιοποίηση είναι μύθος…
Η συρρίκνωση του παγκόσμιου εμπορίου το 2023 ήταν σχεδόν σίγουρα παροδική.
Η μείωση του παγκόσμιου εμπορίου αγαθών το 2023 οφείλεται στην πλέον καλά τεκμηριωμένη μετατόπιση της καταναλωτικής ζήτησης από αγαθά στις υπηρεσίες, εξηγεί. Επιπλέον, το παγκόσμιο εμπόριο το 2021 και το 2022 αυξήθηκε με ρυθμούς πολύ πάνω από τον ιστορικό κανόνα, επομένως η αδυναμία το 2023 ήταν σε μεγάλο βαθμό μια ομαλοποίηση.
Αδύναμη επίδοση
Υπενθυμίζεται εδώ ότι το διασυνοριακό εμπόριο αγαθών ήταν αδύναμο το 2023. Σε ετήσια βάση, μειώθηκε κατά 1,9% σε σύγκριση με το 2022, και στο χειρότερο σημείο του, τον Σεπτέμβριο, ήταν -3,5% σε ετήσια βάση. Προφανώς, πρόκειται για μια αδύναμη επίδοση, ειδικά όταν ληφθεί υπόψη η αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ κατά 3,2%, σύμφωνα με την τελευταία εκτίμηση του ΔΝΤ.
Αυτή η απόκλιση μεταξύ των ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ και του παγκόσμιου εμπορίου είναι σίγουρα ασυνήθιστη σε ένα ιστορικό πλαίσιο. Με την πρώτη ματιά, αυτό θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ένδειξη ότι η παγκόσμια οικονομία απομακρύνεται από το διεθνές εμπόριο, ή με άλλα λόγια, οδεύει προς την απο-παγκοσμιοποίηση.
Ωστόσο, εκτός από το πλαίσιο που οδήγησε τις εξελίξεις τα δύο προηγούμενα χρόνια, μια συγκράτηση στο εμπόριο αγαθών το 2023 δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Το ευρέως εκτιμημένο γεγονός της μετατόπισης της καταναλωτικής ζήτησης μακριά από τα αγαθά και τις υπηρεσίες – όλα μέρος της εξομάλυνσης μετά την εποχή COVID-19 που συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομίας – καθιστούσε πάντα πολύ πιθανή μια καθοδική μετατόπιση στο παγκόσμιο εμπόριο.
…αλλά αυτό έγινε μετά από ένα εξαιρετικά δυνατό ριμπάουντ…
Η πτώση της παγκόσμιας ανάπτυξης το 2023 πρέπει επίσης να εξεταστεί στο πλαίσιο αυτού που προηγήθηκε, εξηγεί η Societe Generale. Οι ετήσιοι ρυθμοί ανάπτυξης είναι, σε αυτό το πλαίσιο (όπως και σε πολλά άλλα), σε μεγάλο βαθμό «άχρηστοι», δεδομένων των τεράστιων διακυμάνσεων που οφείλονται στην πανδημία, οι οποίες κάνουν όλες τις άλλες περιόδους να μοιάζουν με επίπεδες γραμμές.
Ως εκ τούτου, η ανάλυση των επιπέδων είναι πιο χρήσιμη, και ιδιαίτερα η σύγκριση της ανάκαμψης του παγκόσμιου εμπορίου μετά την COVID-19 και εκείνη που ακολούθησε τη Μεγάλη Χρηματοπιστωτική Κρίση (GFC).
Η κατάρρευση του παγκόσμιου εμπορίου του 2020 ήταν παρόμοιου μεγέθους με αυτή της GFC, αλλά εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες.
Πρώτον, η ανάκαμψη μετά την COVID-19 ήταν σχεδόν στιγμιαία, σε πλήρη αντίθεση με την πορεία σε σχήμα U μετά το 2008.
Παγκόσμιο εμπόριο
Επιπλέον, σε αντίθεση με την ανάκαμψη μετά την GFC, η οποία τελικά επανέφερε τα επίπεδα του εμπορίου στα επίπεδα πριν από την κρίση, αλλά στη συνέχεια έδωσε τη θέση της σε υποτονική ανάπτυξη, το παγκόσμιο εμπόριο ξεπέρασε το επίπεδο πριν από την κρίση το 2021 (κατά περίπου 4%), πριν από μια άλλη αποφασιστική ώθηση υψηλότερα το 2022, κατά άλλο περίπου 4%.
Με άλλα λόγια, το παγκόσμιο εμπόριο εκτινάχθηκε κατά περίπου 8% μέσα σε δύο χρόνια, έναντι του προ-COVID επίπεδο. Αυτό αντιπροσωπεύει ένα τεράστιο κέρδος σε σύγκριση με τον μέσο ρυθμό ανάπτυξης 2,5% ετησίως την περίοδο 2012-2018.
Οι κύριες εξηγήσεις για αυτήν την εξαιρετική ισχύ είναι κατά την άποψη της Societe Generale κυρίως από την πλευρά της παγκόσμιας προσφοράς, δηλαδή η ταχεία χαλάρωση των πιέσεων στην εφοδιαστική αλυσίδα το 2022. Αυτό επέτρεψε στην παραγωγή και τις εξαγωγές να προσαρμοστούν στο αυξημένο επίπεδο της παγκόσμιας ζήτησης.
Επιπλέον, ένα βασικό χαρακτηριστικό της ανάκαμψης μετά την COVID-19 ήταν ότι οφειλόταν επίσης στην ανάγκη αναπλήρωσης των αποθεμάτων, τα οποία είχαν εξαντληθεί σημαντικά. Και όπως συμβαίνει πάντα σε περιόδους τέτοιων προσαρμογών αποθεμάτων-ροών, οι ροές προσφοράς πρέπει να αυξηθούν πάνω από το επίπεδο της υποκείμενης ζήτησης μέχρι να ολοκληρωθεί η προσαρμογή των αποθεμάτων, σε αυτήν την περίπτωση για να αποκατασταθούν τα αποθέματα στα επιθυμητά επίπεδα. Μόλις γίνει αυτό, η προσφορά και η ζήτηση επανέρχονται στην υποκείμενη (χαμηλότερη) τάση τους.
Ξεκάθαροι νικητές και ηττημένοι
Τα κέρδη σε σύγκριση με την περίοδο αναφοράς του 4ου τριμήνου του 2019 διαφέρουν σημαντικά μεταξύ οικονομιών και οικονομικών ομάδων. Ο ξεκάθαρος «νικητής» είναι η Κίνα, της οποίας οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 25% περίπου από το 4ο τρίμηνο του 2019, με την περιοχή των αναδυόμενων οικονομιών της Ασία επίσης να επωφελούνται.
Οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία σημειώνουν άνοδο κατά περίπου 5%, ενώ η ευρωζώνη υποχωρεί λίγο. Ο μεγάλος χαμένος μεταξύ των προηγμένων οικονομιών είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου οι όγκοι των εξαγωγών μειώνονται κατά 20%.
Εν ολίγοις, η περιφερειακή κατανομή των κερδών στις εξαγωγές από το 4ο τρίμηνο του 2019 έρχεται επίσης σε αντίθεση με την αντίληψη ότι υπάρχει αποπαγκοσμιοποίηση. Το γεγονός ότι οι εξαγωγές των οικονομιών των Αναδυόμενων Οικονομιών έχουν αυξηθεί περισσότερο από αυτές των Ανεπτυγμένων (+2%) υποδηλώνει ότι η παγκοσμιοποίηση στην πραγματικότητα συνεχίζεται: η παγκοσμιοποίηση είναι ακριβώς η διαδικασία κατά την οποία κερδίζουν οι οικονομίες των Αναδυόμενων έναντι των ιστορικά κυρίαρχων Ανεπτυγμένων, υπενθυμίζει η SocGen.
Η αποπαγκοσμιοποίηση είναι μύθος
Τα βασικά οικονομικά είναι κατηγορηματικά: η αποπαγκοσμιοποίηση είναι κακή ιδέα, υπενθυμίζει η Societe Generale, επαναλαμβάνοντας τη θέση της ότι η δημοφιλής ιδέα της απο-παγκοσμιοποίησης είναι πλασματική όταν πρόκειται για τον πραγματικό κόσμο όπως είναι σήμερα.
Υπενθυμίζει, δε, τη θέση ότι το διεθνές εμπόριο ενισχύει την ευημερία. Ο David Ricardo παρουσίασε τη θεωρία του για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα στα τέλη του δέκατου όγδοου αιώνα. Πρότεινε ότι αγκαλιάζοντας το διεθνές εμπόριο, οι οικονομίες μπορούν να επικεντρωθούν στην παραγωγή εκείνων των αγαθών για τα οποία έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα εξαρχής.
Αυτό τους επιτρέπει τόσο να τα καταναλώνουν στην εγχώρια οικονομία όσο και να τα εξάγουν σε άλλες οικονομίες όπου η παραγωγή τους θα ήταν πιο ακριβή.
Η παραγωγή
Επιπλέον, η αναβάθμιση της παραγωγής αυτών κανονικά θα οδηγούσε επίσης σε οικονομίες κλίμακας, ενισχύοντας περαιτέρω το συγκριτικό πλεονέκτημα. Σε αντάλλαγμα, η εν λόγω οικονομία θα έπαυε να παράγει αγαθά για τα οποία βρίσκονται σε συγκριτικά μειονεκτική θέση, και αντ’ αυτού θα τα εισάγει από άλλα που έχουν πλεονεκτήματα σε αυτά τα αγαθά.
Έτσι, και οι δύο οικονομίες αντιμετωπίζουν μειώσεις στο πραγματικό κόστος τόσο των εγχώριων παραγόμενων όσο και των εισαγόμενων αγαθών, αυξάνοντας έτσι την ευημερία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Φυσικά, αυτό απαιτεί το εμπόριο να είναι δίκαιο και να μην στρεβλώνεται από επιδοτήσεις κ.λπ.
Βέβαια, η Societe Generale παραδέχεται ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια ομοιόμορφη πρόοδος. Κατά την άποψή της, το παγκόσμιο εμπόριο μπορεί να συγκριθεί με έναν ζωντανό οργανισμό που αλλάζει σχήμα συνεχώς. Η παραγωγή αγαθών μεταναστεύει συνεχώς και για διαφορετικούς λόγους.
Υποδομές
Τις περισσότερες φορές, καθοδηγείται από την ανάγκη να βρίσκεται κανείς κοντά σε νέες ή ταχέως αναπτυσσόμενες αγορές ή να επωφεληθεί από το χαμηλότερο κόστος παραγωγής, το οποίο εκτείνεται πέρα από τους μισθούς και σε άλλους παραγωγικούς παράγοντες όπως ενέργεια, νερό κ.λπ., καθώς και σε υποδομές, κανονισμούς και, φυσικά, διαθέσιμοι και καταρτισμένοι εργαζόμενοι.
Αυτή η νομαδική διαδικασία ίσχυε για μεγάλο μέρος της οικονομικής ιστορίας, αν και με διαφορετική ταχύτητα.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα αντιστροφής της συνεχιζόμενης τάσης παγκοσμιοποίησης λόγω μιας σοβαρής έκρηξης των προστατευτικών πολιτικών σε έναν σημαντικό αριθμό βασικών οικονομιών ή ίσως λόγω γεωπολιτικών εντάσεων.
Για άλλη μια φορά, ωστόσο, υπό το φως των διαφόρων οικονομικών επιχειρημάτων αυτή θα ήταν μια εξαιρετικά δυσάρεστη επιλογή, σίγουρα από την άποψη της ευημερίας, καταλήγει η Societe Generale.
Πηγή: ΟΤ
