H παλιά, καλή πατριδογνωσία είναι ίσως ο μόνος δρόμος για τη νέα
ελληνική μας αυτογνωσία.
Συμπληρώνοντας πια πέντε χρόνια στην κρίση, είναι πλέον φανερό
και στους πιο αισιόδοξους ότι δύσκολα θα ξεφύγουμε από τις ξέρες
των Nέων Καιρών που τόσο άσκεφτα προσαράξαμε. Μα είναι κάτι τέτοιοι
τόποι-σημαδούρες, όπως το δάσος της Φολόης, που σου υπενθυμίζουν
ότι αν υπάρχει μια άκρη στο νήμα της κοινής μας ανάταξης είναι η
επιστροφή στα λίγα και τα βασικά. Είναι εκεί, στον πυκνό αρχαίο
ίσκιο των κορμών που ξέρεις ότι αν θέλεις να ξανασμίξεις με τον
ελληνικό Τρόπο πρέπει πρώτα απ’ όλα να σκύψεις ξανά πάνω στον
ελληνικό Τόπο.
Αρχαίοι ίσκιοι
Το δρυόδασος της Φολόης είναι μία από τις άγνωστες στους πολλούς
υπερπαραγωγές της ελληνικής φύσης κι από τα ελάχιστα σπερμοφυή δάση
σε όλη την Ευρώπη. Απλώνεται σε έκταση πάνω από 40.000 στρέμματα
στα νότια του Ερύμανθου με τον αριθμό των δέντρων να υπολογίζεται
σε πάνω από 5 εκατομμύρια! Το είδος που κυριαρχεί είναι η δρυς, ενώ
και η πανίδα του είναι σημαντική (αν και έχουν εκλείψει πολλά είδη
που ενδημούσαν παλαιότερα).
Η ιστορία του χάνεται στους αιώνες, όντας ένα από τα παλαιότερα
γνωστά οικοσυστήματα που αναφέρονται αδιάλειπτα από τα αρχαία
χρόνια. Σύμφωνα με την μυθολογία, πήρε το όνομά του από τον Φόλο,
τον αρχηγό των Κενταύρων, ενώ ήταν και ορμητήριο των νυμφών, των
Δρυάδων. Όπως και να έχει πάντως, η Φολόη αποδεικνύει με τον
καλύτερο τρόπο ότι πέρα από τους τάφους και τα μάρμαρα, υπάρχει μια
άρρηκτη συνέχεια και με άλλα στοιχεία του ελληνικού χώρου, που με
τον έναν ή τον άλλον τρόπο μπορούν να χτίσουν ξανά την κοινή μας
ιδέα.
Η Φολόη είναι ένας τόπος καθηλωτικής ομορφιάς και ατέλειωτης
αναψυχής. Είναι εύκολα προσβάσιμο ενώ χάρη και στην ομαλή
διαμόρφωση του εδάφους, μπορεί να το εξερευνήσει ακόμα και ο πιο
σκληροπυρηνικός Ιντιάνα Τζόουνς του καναπέ. Το πιο ενδιαφέρον είναι
ότι σχεδόν όλο τον χρόνο τα μονοπάτια του είναι ανοιχτά ακόμα και
σε όσους δεν διαθέτουν τετρακίνητα. Καλύτερες εποχές για επίσκεψη
είναι αργά το φθινόπωρο και το Μάϊο. Ευτυχώς το δάσος παραμένει
ακόμα εν πολλοίς αλώβητο (γλίτωσε από τον «Στρατηγό Άνεμο» και την
πανδημία ανοησίας στις φωτιές του 2007) με μόνη ορατή απειλή την
παράνομη υλοτόμηση. Τα αξιοθέατα δεν λείπουν (γεωλογικά τε και…
εθνικοπατριωτικά) και, βέβαια, τα γύρω χωριά προσφέρονται για τον
απαραίτητο ανεφοδιασμό σε hi-fi χοληστερόλη.
Astra light
Στην βόλτα μας στο δρυόδασος της Φολόης είχαμε για παρέα το Opel
Astra με τον CDTI των 110 ίππων. Ο κινητήρας μοιάζει ελαφρά
“φιμωμένος” με στόχο την μειωμένη κατανάλωση και την επίτευξη
κορυφαίας τιμής για τους ρύπους. Κάτι που επιβεβαιώνεται, καθώς δεν
ξεπεράσαμε τα 5,5 λίτρα, ενώ και τα 97 gr/km CO2 το απαλλάσσουν από
την υποχρέωση καταβολής τελών κυκλοφορίας. Τα 110 άλογα είναι απλώς
επαρκή για το βάρος του αμαξώματος, όμως το καλά κλιμακωμένο εξάρι
κιβώτιο κάνει ότι είναι δυνατόν για να μειώσει το ντεσαβαντάζ.
Τέλος, τα 18.490 ευρώ με απόσυρση –και καλό εξοπλισμό- δίνουν την
πιο πειστική απάντηση σε όσους αναρωτιούνται για το αν θα τους
λείψει η δύναμη της έκδοσης των 136 ίππων. Σ’ εμάς πάντως δεν
έλειψε καθόλου.
Time to go;
