Το υδρογόνο, ως οικολογική πηγή ενέργειας, συζητείται πολλά
χρόνια παγκοσμίως αλλά και στη χώρα μας. Η καθαρότητά του όμως
εξαρτάται από τον τρόπο παραγωγής του. Αυτό είναι ένα πολύ
σημαντικό στοιχείο που συχνά παραβλέπεται. Ένα ολόκληρο…
ουράνιο τόξο χαρακτηρίζει την περιγραφή των διαφορετικών
εκδοχών του υδρογόνου.
Αν και τα χρώματα που αναφέρονται δεν έχουν καμία
σχέση με το πραγματικό χρώμα του υδρογόνου το οποίο
χαρακτηρίζουν, οι κατηγορίες είναι οι εξής: καφέ,
μπλε, γκρι, ροζ,
κίτρινο και πράσινο.
Δείξε το χρώμα του, να σου
πω τι υδρογόνο είναι
Το καφέ υδρογόνο παράγεται με χρήση άνθρακα ή
λιγνίτη, το μπλε υδρογόνο, όπως και το γκρι, βασίζονται
στη χρήση φυσικού αερίου, ενώ το ροζ, το κίτρινο
και το πράσινο υδρογόνο παράγονται μέσω
ηλεκτρόλυσης. Η διαφορά είναι η προέλευση της ηλεκτρικής
ενέργειας με την οποία γίνεται η ηλεκτρόλυση, με το ροζ να
παράγεται από πυρηνική ενέργεια, το κίτρινο με
ρεύμα από ορυκτή, ανανεώσιμη και πυρηνική
ενέργεια, και το πράσινο αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές
ενέργειας.
Ειδικά για το μπλε υδρογόνο έχουν γίνει πολλές συζητήσεις,
επειδή το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) από την
παραγωγή του δεν φεύγει (άμεσα) στην ατμόσφαιρα, αλλά
αποθηκεύεται «υπόγεια». Έτσι,
χαρακτηρίζεται ως περιβαλλοντικά ουδέτερο. Ωστόσο, αυτό είναι
αμφιλεγόμενο, αφού από τη χρήση φυσικού αερίου προκύπτουν
πρόσθετες εκπομπές ρύπων, ενώ σήμερα δεν υπάρχουν
εγκαταστάσεις που να μπορούν να το παράξουν σε μεγάλη κλίμακα.
Ποια είναι τα προβλήματα
του καθαρού υδρογόνου στην Ευρώπη;
Φαίνεται ότι οι χώρες του Δυτικού κόσμου θα χρειαστεί να
καταφύγουν σε δραστικές αλλαγές και σημαντικές επενδύσεις
αν θέλουν να γίνει το υδρογόνο ένα βιώσιμο καύσιμο για μαζικές
μεταφορές. Αλλά χρειάζεται προσοχή και σε κάτι
άλλο. Για τη διαδικασία της ηλεκτρόλυσης απαιτούνται
μεγάλες ποσότητες καθαρού νερού, το οποίο δεν περισσεύει,
ειδικά στον νότο της Ευρώπης.
Είναι σημαντικό να βρεθεί μια χρυσή τομή σε σχέση τόσο με τη
χρήση του νερού, όσο και με την πράσινη ηλεκτρική
ενέργεια, έτσι ώστε να μη δημιουργηθούν νέα προβλήματα.
Στη Γηραιά Ήπειρο σχεδιάζεται ένα περιφερειακό δίκτυο που
θα κατασκευαστεί έως το 2030 και θα συνδέει τις
χώρες της Βαλτικής και της Κεντρικής Ευρώπης, καθώς και ένας
αγωγός μεταφοράς «πράσινου» υδρογόνου από την
ιβηρική χερσόνησο προς τη Γαλλία και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Τι γίνεται με το υδρογόνο
στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το προσχέδιο εθνικής στρατηγικής για το
υδρογόνο, έως το 2030 προβλέπεται εγχώρια παραγωγή 3.500
GWh από ηλεκτρόλυση με χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
ισχύος 3 GW. Συγκεκριμένα το 80% της ενέργειας θα
προέρχεται από φωτοβολταϊκά και το 20% από αιολικά πάρκα. Αυτό το
πράσινο υδρογόνο θα χρησιμοποιηθεί κυρίως ως υποκατάστατο
του φυσικού αερίου και επικουρικά ως υποκατάστατο των
πετρελαιοειδών στη βιομηχανία και στις μεταφορές.
Οι ειδικοί προβλέπουν ότι η χρήση υδρογόνου θα βρει
αρχικά εφαρμογή στα μεγάλα φορτηγά, στα λεωφορεία και στις
σιδηροδρομικές μεταφορές, ενώ αργότερα θα επεκταθεί στην
εμπορική ναυτιλία και στις αερομεταφορές. Και
παρότι κανείς δεν ξεκαθαρίζει αν πράγματι υπάρχει μέλλον στην
εφαρμογή του υδρογόνου στα ιδιωτικής χρήσης
αυτοκίνητα, η ενασχόληση μερικών από τους μεγαλύτερους
κατασκευαστές αυτοκινήτων στον κόσμο δείχνει ότι αυτό το
ενδεχόμενο παραμένει πιθανό.
