Δεν υπάρχουν πολλοί πολιτικοί για τους οποίους θα μιλούσαν τόσο εγκωμιαστικά μετά το θάνατό τους στελέχη της Αριστεράς όπως ο Νίκος Μπίστης και της Δεξιάς όπως ο Γιώργος Κύρτσος.
Ο Κώστας Σημίτης δημιουργούσε πολύ έντονα συναισθήματα σε φίλους και εχθρούς όχι γιατί ο ίδιος ήταν εκρηκτικός, κάθε άλλο, αλλά επειδή δεν πολιτευόταν τηρώντας ισορροπίες και αποφεύγοντας τις συγκρούσεις. Αντίθετα, είχε σαφείς στόχους και προσπαθούσε να τους εκπληρώσει χωρίς δισταγμούς και παλινωδίες. Ακόμη και όσοι διαφωνούσαν, αναγνώριζαν τη συνέπεια, την πειθαρχία και την επιμονή του.
Για το ΠΑΣΟΚ, η υπόκλιση του πολιτικού κόσμου στη μνήμη του πρώην πρωθυπουργού υπενθυμίζει το κυβερνητικό παρελθόν του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τη σύνδεσή του με ιστορικές στιγμές, όπως η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και της Κύπρου στην ΕΕ, με την πρόοδο της χώρας (ολυμπιακοί αγώνες, Αττική Οδός, Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος κοκ), με το πρόταγμα του εκσυγχρονισμού, όπως ο ίδιος το εννοούσε, ως προσαρμογή στο πολιτικό και πολιτισμικό παράδειγμα της προηγμένης Ευρώπης.
Υπάρχουν, όμως, γεγονότα τα οποία στην Χαριλάου Τρικούπη δεν θα ήθελαν να αναφέρονται στο βιογραφικό του ιστορικού ηγέτη του ΠΑΣΟΚ.
Πρώτα απ όλα η διαγραφή του από τον Γιώργο Παπανδρέου, το 2008. Είχε διαφωνήσει με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη της Λισαβόνας και με αυτό το πρόσχημα ο Γιώργος Παπανδρέου τον έθεσε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας κάνοντας επίδειξη πυγμής. «Κάνε ό,τι νομίζεις» είχε απαντήσει ο Κ. Σημίτης δηλώνοντας ότι θα συνεχίσει να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον, όπως το αντιλαμβανόταν.
Έπειτα, η συμμετοχή στελεχών που ο ίδιος ανέδειξε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη: Από τον Γιώργο Φλωρίδη μέχρι τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και από την Λίνα Μενδώνη μέχρι τον Πάνο Τσακλόγλου, ο πρωθυπουργός επένδυσε στο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ τόσο που έχει δεχτεί κριτική για «σημιτικό Μαξίμου».
Από την άλλη, διανοούμενοι που είχαν συνδεθεί μαζί του, όπως ο Κ. Τσουκαλάς, ο Ν. Μουζέλης και ο Αντ. Λιάκος, υποστήριξαν τον Αλέξη Τσίπρα το 2015, με τον ίδιο να έχει μιλήσει για «περιστασιακούς ενοίκους της εξουσίας» αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά το μεγαλύτερο ταμπού για το ΠΑΣΟΚ είναι τα σκάνδαλα που στιγμάτισαν τη δεύτερη κυβέρνηση Σημίτη. Από τα εξοπλιστικά μέχρι το Χρηματιστήριο και τη Siemens, πλήθος συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού βρέθηκαν μπλεγμένοι σε σκοτεινές υποθέσεις που τραυμάτισαν σοβαρά την αναπαράσταση του κόμματος στη συλλογική συνείδηση.
