«Ήμουν μπροστά και σε ένα ακόμη περιστατικό, το 2016, με το κοριτσάκι που σώθηκε. Η Ρενα είχε πάει να απλώσει κάτι ρούχα, εγώ ήμουν στην κουζίνα, πιθανόν μαγείρευα, και αφήσαμε το μικρό να κοιμάται. Ξαφνικά ήρθε και μας είπε ότι το παιδί δεν ήταν καλά. Ήταν μελανιασμένο, κυανό, χωρίς οξυγόνο, και του έδωσα αμέσως το…
Όπως αναφέρει, η Ειρήνη εκείνες τις στιγμές ήταν απόλυτα απαθής, όπως και στο περιστατικό με το αδερφάκι της και έλεγε στους υπόλοιπους να μην ταράζονται, υποστηρίζοντας πως το παιδί δεν έχει τίποτα.
«Για την απόπειρα ανθρωποκτονίας που λένε, ξέρω ότι το έχει ξανακάνει και στην κοπέλα που ακούγεται στο ηχητικό, με τη μεγάλη φασαρία που είχατε αποκαλύψει, αλλά και στην προηγούμενη σχέση της. Έχει γίνει καταγγελία από την κοπέλα. Αν δεν κάνω λάθος, την είχε δέσει με ένα κορδόνι στο λαιμό. Σώθηκε επειδή χτυπούσε το πάτωμα, από κάτω υπήρχε μαγαζί, την άκουσαν και ανέβηκαν. Το κορίτσι αυτό ήταν περίπου 18 χρονών τότε. Η Ειρήνη ζήλευε ακόμα και την αναπνοή της. Στις σχέσεις της, έτσι λειτουργούσε: τους έπαιρνε τα κινητά, τα έλεγχε, απαντούσε η ίδια αντί για την εκάστοτε κοπέλα. Έκανε τα πάντα…»
Όσον αφορά αυτό το περιστατικό, αναφέρει πως ειδοποιήθηκε από τις φίλες και πήγε στο σπίτι όπου διέμεναν.
«Όταν έφτασα, είδα την Ειρήνη απαθή, και την άλλη την κοπέλα σε άθλια κατάσταση. Είχε σημάδια από ξυλοδαρμό και όταν τη ρώτησα τι είναι αυτά που της έκανε, απάντησε πως δεν είχε κάνει κάτι, απλώς είχε θυμώσει. Την έστελνα σε ψυχολόγους για να λάβει βοήθεια, αλλά δεν πήγαινε ποτέ. Είχα κανονίσει, όταν ήρθαμε στα 15 της εδώ στην Πάτρα, να φοιτήσει σε ειδικό σχολείο, ώστε να την παρακολουθούν οι ψυχολόγοι του σχολείου, αλλά και πάλι τους κορόιδευε.»
Όσον αφορά το περιστατικό με την ανήλικη και το ηχητικό που κυκλοφόρησε, δήλωσε:
«Σ’ εκείνη τη σχέση ήθελε απόλυτη ησυχία, να μην την ενοχλεί κανείς. Εκείνη (η κοπέλα) την ενοχλούσε είτε με τις ομαδικές κλήσεις που έκανε είτε όταν μιλούσε στο κινητό. Να δεχτώ όλα αυτά που λέει η Ειρήνη – ότι δεν πήρε αγάπη, ενώ έχει πάρει και μάλιστα υπερβολική, τουλάχιστον από εμένα. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Και εμείς δεν πήραμε, αλλά δεν μπλέξαμε, δεν γίναμε φονιάδες. Της λέγαμε πως πηγαίνει προς τον γκρεμό, και εκείνη συνέχιζε προς τα εκεί…» καταλήγει.
Όταν η μητέρα της Ειρήνης μαθαίνει ότι ομολόγησε τέσσερις φόνους…
Μόλις έγινε γνωστή η σύλληψη της Ειρήνης Μουρτζούκου από έμπειρους αξιωματικούς του Τμήματος Ανθρωποκτονιών δημοσιογράφος της εκπομπής μετέβη στην Αμαλιάδα για να καταγράψει τις πρώτες αντιδράσεις των πρωταγωνιστών αυτής της τραγικής υπόθεσης.
Η μητέρα της Ειρήνης πληροφορήθηκε από το «Τούνελ» πως η κόρη της ομολόγησε τις τέσσερις δολοφονίες: των εγγονιών της, της άλλης της κόρης και του παιδιού μιας φίλης της. Η κάμερα της εκπομπής κατέγραψε καρέ-καρέ την πρώτη της αντίδραση. Ξέσπασε σε κλάματα, αδυνατώντας να πιστέψει την αλήθεια.
«Δεν μπορώ να μιλήσω, αλήθεια… Μπορεί να το πίστευα και να το έλεγα, αλλά ήλπιζα να κάνω λάθος. Έλεγα ότι ίσως όλα αυτά που ακούγονται να είναι ψέματα, να μην ισχύουν… αλλά τώρα…»
Όπως ανέφερε, μπορεί η δική της κατάθεση να είχε βαρύνουσα σημασία για την υπόθεση, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή από το να πει την αλήθεια και να φτάσει στο σημείο ακόμα και να καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα εναντίον της κόρης της.
«Τα έκανα όλα αυτά μήπως και ξυπνήσει η Ειρήνη. Να την καλύψω; Πώς να το κάνω αυτό; Έβλεπα πως πέθαιναν παιδάκια πίσω της. Ήμουν παρούσα ακόμη και σε απόπειρα που είχε κάνει. Το παιδί της, τη Μαρία Φρειδερίκη το έσωσα εγώ, εδώ στο σπίτι, όταν ήταν περίπου είκοσι ημερών. Η Ειρήνη δεν φρόντιζε τα παιδιά της, γιατί όλη μέρα γυρνούσε. Εμείς τα προσέχαμε. Μια ημέρα, του Σταυρού, θέλαμε να πάμε να ανάψουμε ένα κερί και της είπαμε ότι δεν θα έρθει μαζί μας, να μείνει να προσέχει το παιδί. Στην αρχή αντέδρασε, αλλά τελικά την πείσαμε. Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα, όταν χρειάστηκα να πάρω κάτι του παιδιού και ανέβηκα ξανά στο σπίτι. Τη βρίσκω μπροστά στον νεροχύτη με το παιδί ημιλιπόθυμο στην αγκαλιά της. Τα χεράκια και το στόμα του είχαν αρχίσει να μελανιάζουν. Πήγαινε να του ρίξει νερό στο πρόσωπο. Τη ρώτησα “τι κάνεις;” και μου απάντησε “τίποτα, το παιδί έχει μάτι”. Πήρα το παιδί στα χέρια μου – το πρόσωπό του ήταν μελανό, δεν είχε οξυγόνο. Της φώναξα να καλέσει αμέσως ασθενοφόρο. Του έκανα μαλάξεις μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο και κατάφερα να το επαναφέρω. Την ρώτησα αν του είχε κάνει κάτι και μου απάντησε ότι δεν ήμουν καλά…»
Όπως αναφέρει, όταν σκεφτόταν όλους τους θανάτους των παιδιών, άρχισε να υποψιάζεται ότι πίσω από αυτούς μπορεί να βρισκόταν η κόρη της.
«Δεν ήθελα όμως, ως μάνα, να το πιστέψω. Έλεγα πως τουλάχιστον τα δικά της παιδιά δεν θα τα είχε πειράξει. Στον Παναγιώτη συγκεκριμένα της είπα αν έχει καταλάβει ότι είναι πίσω από τους θανάτους πέντε παιδιών, γιατί αυτό για μένα ήταν το τελειωτικό. Με έπαιρνε τηλέφωνο πάντα αφού είχαν πεθάνει τα παιδιά. Μάλλον για να της δώσω στήριξη ή για να της πω τι να κάνει. Όπως μου έλεγε, πίστευε πως τα παιδιά δεν ήταν πεθαμένα. Το μωρό της Κατερίνας, για παράδειγμα, το είδα εγώ και της είπα ότι ήταν νεκρό.»
Προσθέτει ότι η κόρη της ήταν απολύτως λογική και ήξερε πολύ καλά τι έκανε.
«Έπαιζε επικίνδυνα και με την άλλη κόρη μου, τη Γωγώ. Της έβαζε μαξιλάρια στο κεφάλι όταν ήταν 4-5 χρονών. Το πιο άσχημο για μένα ήταν όταν έμαθε ότι ήμουν έγκυος στον μικρό μου, τον Αντρέα και με χτύπησε. Μετά την ομολογία της, δεν θέλω ούτε να τη βλέπω. Μου προκαλεί μεγάλο θυμό. Ακόμα και στα δικαστήρια που θα είμαστε στον ίδιο χώρο, δεν πρόκειται να την πλησιάσω. Μπορεί να είναι παιδί μου, αλλά εξαιτίας της έχασα το άλλο μου παιδί, τα εγγόνια μου, τον πατέρα μου από τη στεναχώρια και κόντεψα να χάσω και την αδερφή μου. Σε ποιον να τα καταλογίσω όλα αυτά; Πώς να τα αντέξω; Είμαι αναίσθητη, όπως λένε; Ας με λένε… Κάπως πρέπει να σταθώ όρθια.»
