Τι κι αν το κόστος ζωής ολοένα και ανεβαίνει και μαζί με αυτό το άγχος για την οικονομική σταθερότητα του καθενός, δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν να εγκαταλείπουν την εργασία τους ισχυριζόμενοι πως αιτία για την απόφασή τους αυτήν είναι η… ακρίβεια.
Τυπικά σε περιόδους οικονομικού στρες οι εργαζόμενοι παραμένουν στην εκάστοτε εργασία τους, ακόμη και εάν οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή αποταμίευση.
Ωστόσο, εν μέσω ραγδαίου πληθωρισμού, αυτοί που εγκαταλείπουν τη δουλειά τους ή σκέφτονται να, είναι πολλοί περισσότεροι.
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2023, σε 53.912 εργαζομένους παγκοσμίως από την PwC, το 26% δήλωσε ότι σκοπεύει να εγκαταλείψει την εργασία του τον επόμενο χρόνο.
Η Μεγάλη Παραίτηση συνεχίζεται
Μεγάλο μέρος αυτού οφείλεται στην αύξηση του κόστους ζωής. Το 47% των εργαζομένων στο Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσαν ότι είχαν ελάχιστες έως καθόλου αποταμιεύσεις στο τέλος κάθε μήνα, ενώ ένα επιπλέον 15% δηλώνει ότι δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς του.
Σε αντίθεση με προηγούμενα έτη, αυτή η οικονομική επισφάλεια ωθεί τους εργαζόμενους να μετακινηθούν στην αγορά εργασίας και σε ορισμένες περιπτώσεις να την εγκαταλείψουν εντελώς.
Σε περιόδους άγχους και οικονομικής αβεβαιότητας, οι άνθρωποι τείνουν να προσκολλώνται σε ό,τι τους είναι οικείο, συμπεριλαμβανομένης της δουλειάς τους, λέει η οικονομολόγος Dana Peterson στο BBC.
Για παράδειγμα, η ύφεση του 2008 οδήγησε στην απώλεια 2,6 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ και ακολούθησαν χαμηλά ποσοστά αποχώρησης τα επόμενα χρόνια.
«Όταν υπάρχει ύφεση, ο αριθμός των κενών θέσεων μειώνεται, οι εταιρείες αρχίζουν να αγχώνονται και οι εργαζόμενοι συνήθως μένουν στη θέση τους» σημειώνει η Peterson.
Παρ’ όλα αυτά, στη σημερινή εποχή κάτι αλλάζει.
Πολλά από αυτά οφείλονται στην ακόμα ισχυρή διαθεσιμότητα θέσεων στην αγορά εργασίας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και οι κενές θέσεις μειώνονται, εξακολουθούν να υπερβαίνουν τα επίπεδα πριν από την πανδημία.
Και στις ΗΠΑ, η αγορά εργασίας συνεχίζει να αναπτύσσεται: 497.000 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα προστέθηκαν στην οικονομία τον Ιούνιο του 2023, η μεγαλύτερη μηνιαία αύξηση σε ένα χρόνο.
Η Σάρα Μουρ, επικεφαλής ανθρώπινου δυναμικού και οργάνωσης στην PwC UK, λέει ότι στον απόηχο της Μεγάλης Παραίτησης, που πυροδότησε η πανδημία, οι εργαζόμενοι έγιναν πιο απαιτητικοί. Υπό την πίεση και της ακρίβειας, αντί να μείνουν σταθεροί σε μία θέση, αναζητούν εκείνη που θα τους προσφέρει τον καλύτερο μισθό.
«Βλέπουμε ακόμα αυξημένα ποσοστά εγκατάλειψης μετά τον Covid-19 και η αμοιβή είναι συνήθως η κύρια αιτία για την αναζήτηση μίας νέας εργασίας» εξηγεί.
Υπάρχει η πολυτέλεια για όλους;
Ενώ η αύξηση του κόστους ζωής δημιουργεί κίνηση στην αγορά εργασίας για ορισμένους εργαζόμενους, δεν είναι όλοι σε θέση να προβούν σε μία τόσο δραστική ενέργεια.
Μία μητέρα από το Ηνωμένο Βασίλειο δηλώνει ανίκανη να ενημερώσει τον εργοδότη της για το πόσο δυσκολεύεται οικονομικά καθώς ξέρει πως μπορεί κάλλιστα να «προσλάβει κάποιον άλλον».
«Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι προ των πυλών και ανησυχώ πώς θα τα καταφέρω. Είναι μόνο η αρχή της κρίσης και δεν μπορώ να δω το φως στο τέλος του τούνελ» σημειώνει.
Επομένως, η παραίτηση αποτελεί πολυτέλεια για ορισμένους εργαζόμενους. Εναλλακτικά, όσοι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν ή να μεταπηδήσουν στην αγορά εργασίας μπορούν να ζητήσουν μεγαλύτερη αμοιβή από τον εργοδότη τους, συμβουλεύει η Mουρ.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εργοδότες μπορεί να δεχτούν το αίτημα, κυρίως για να διατηρήσουν χαμηλά τα ποσοστά δυσαρέσκειας ανάμεσα στους εργαζομένους τους.
Ωστόσο είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως και οι εταιρείες παλεύουν με τα υψηλά κόστη, επομένως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βρείτε ένα τοίχος μπροστά σας ή να μην πάρετε ακριβώς την αύξηση που επιθυμείτε, αλλά λίγο μικρότερη.
Ορισμένοι προσφέρουν μεγαλύτερη ευελιξία αντί για υψηλότερους μισθούς – ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να προκαλέσει μετακίνηση στην αγορά εργασίας, καθώς οι εργαζόμενοι αναζητούν πιο ευπροσάρμοστους ρόλους για να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν το υψηλό κόστος ζωής.
Ωστόσο, η ευελιξία δεν είναι κάτι περισσότερο από μια συμβολική χειρονομία, προσθέτει η Σάρα Μουρ. Το να προσφέρεις στους υπαλλήλους περισσότερη ώρα για το διάλειμμά τους, για παράδειγμα, δεν βοηθά κάποιον που δυσκολεύεται να πληρώσει το ενοίκιο του.
Το σίγουρο είναι πως δεδομένου ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων σκέφτεται να παραιτηθεί μέσα στον επόμενο ένα χρόνο, δείχνει ότι υπάρχουν τεράστια ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν.
