νθαρρυμένος, από την εκπεφρασμένη θέση του Γερμανού, και πάντοτε ευνοϊκή, ως προς την συμμετοχή της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE…
άλλωστε είναι πολύ γνωστή η φιλία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας με τον Τούρκο, ένεκα τα ψηφαλάκια, και έτσι «ξεσπάθωσε» πάλι ο Τούρκος Υπουργός των εξωτερικών και με δηλώσεις του επαναλαμβάνει και ζητεί από την Κομισιόν, παρά τη πρώτη άρνηση αυτής, συμμετοχή της, εκτός Ευρώπης, χώρας του σε αυτό.
Είναι άλλωστε γνωστή η πάγια τακτική των Τούρκων, πως με την χρήση πάντων των αθέμιτων μέσων, να προσπαθούν να παρεισφρήσουν εκεί που δεν τους παίρνει, αφού έχουν τέτοιες επιτυχίες στο παρελθόν.
Ένα δεύτερο θεμα που επίσης έθεσε ο Τούρκος, απαιτητικά μάλιστα, ως συνήθως, σε δηλώσεις του, με άλλα λόγια, έθεσε το δικαίωμα, που είναι λίγο πολύ, το να μοιράσει ο ίδιος (ο ΙΔΙΟΣ!) την θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου, ως και αυτής του Αιγαίου πελάγους, …ακούστε..σύμφωνα με το δικό του Διεθνές Δίκαιο! Το δικό του, αφού δεν έχει υπογράψει η Τουρκία την διεθνή σύμβαση θαλασσών. Θρασύτατα φερόμενος πως μόνον ο ίδιος γνωρίζει «ανάγνωση» και κατανόηση των γραμμένων! Και όπως θέλει, τα ερμηνεύει!
Βέβαια η Τουρκία είναι μια χώρα που παρά το ότι έχει υπογράψει συνθήκες Ειρήνης είναι και η μόνη που θα σπεύσει να τις παραβιάσει ΟΛΕΣ, Όπως εδώ Λωζάννη, σε κάθε δοθησόμενη, κατα τη γνώμη της, στιγμή. Και έτσι με «καταπατημένη» την Λωζάννη, η μουσουλμανική μειονότητα ονομάστηκε Τουρκική, και τα τρία μίλια των χωρικών της υδάτων θαλάσσης, έγιναν απέραντα με ευγενική, μα πολύ ευγενική και μέχρι «παρεξηγήσεως» ευγενική, διατύπωση της άφωνης αντίρρησης του διεθνούς παράγοντα, που συμπεριφέρεται λες και περιμένει από την Τουρκία να ερμηνεύει, όπως η ίδια τις εννοεί, διεθνείς όπως η Λωζάννη, συνθήκες και τα Διεθνή Δίκαια, δίκαια παγκοσμίως.
Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται η Ελλάδα, του Μητσοτάκη σήμερα, ενός «πρωθυπουργού» που μόνο τέτοιος δεν έδειξε τα έξη χρόνια που μας κυβερνά
Βέβαια ο ίδιος δεν φταίει αφού από την πρώτη στιγμή μας έδειξε την αταλάντευτα ανέξοδη μικρο-ψυχία του (Σακελλαροπούλου) και νομίζοντας πως ο λαός δεν την υποψιάστηκε, ακάθεκτος συνέχισε με συνέπεια στην κάθε του ενέργεια να περιέχεται ως να μην φαίνεται, κοινό, το πρώτο συνθετικό «μικρό….» Κτλ.
Ας μην αναφερθούν οι τόσες πολλές. Αυτό ακριβώς πληρώνουμε και σήμερα, με τον ξεσηκωμό της αγροτιάς, κι ας μην αυτό να δείχνεται, ως μη ανεχόμενοι περαιτέρω αφωνία και στα Εθνικά μας θέματα όχι μόνο από τον ίδιο, αλλά και από τους Προέδρους της Δημοκρατίας, που για στήριγμα του, ο ίδιος επιλέγει. Η έκδοση απρόσωπων, λίαν ήσσονων, της πρόκλησης απαντήσεων, ο Τούρκος δεν τις παίρνει στα σοβαρά. Αντίθετα, «του ανοίγει η όρεξη»
και ασυστόλως, κυριολεκτικά παρασπονδώντας επεμβαίνει. Τι λοιπόν ίσως να περιμένουμε;
Συνέχεια άρθρου...
άλλωστε είναι πολύ γνωστή η φιλία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας με τον Τούρκο, ένεκα τα ψηφαλάκια, και έτσι «ξεσπάθωσε» πάλι ο Τούρκος Υπουργός των εξωτερικών και με δηλώσεις του επαναλαμβάνει και ζητεί από την Κομισιόν, παρά τη πρώτη άρνηση αυτής, συμμετοχή της, εκτός Ευρώπης, χώρας του σε αυτό.
Είναι άλλωστε γνωστή η πάγια τακτική των Τούρκων, πως με την χρήση πάντων των αθέμιτων μέσων, να προσπαθούν να παρεισφρήσουν εκεί που δεν τους παίρνει, αφού έχουν τέτοιες επιτυχίες στο παρελθόν.
Ένα δεύτερο θεμα που επίσης έθεσε ο Τούρκος, απαιτητικά μάλιστα, ως συνήθως, σε δηλώσεις του, με άλλα λόγια, έθεσε το δικαίωμα, που είναι λίγο πολύ, το να μοιράσει ο ίδιος (ο ΙΔΙΟΣ!) την θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου, ως και αυτής του Αιγαίου πελάγους, …ακούστε..σύμφωνα με το δικό του Διεθνές Δίκαιο! Το δικό του, αφού δεν έχει υπογράψει η Τουρκία την διεθνή σύμβαση θαλασσών. Θρασύτατα φερόμενος πως μόνον ο ίδιος γνωρίζει «ανάγνωση» και κατανόηση των γραμμένων! Και όπως θέλει, τα ερμηνεύει!
Βέβαια η Τουρκία είναι μια χώρα που παρά το ότι έχει υπογράψει συνθήκες Ειρήνης είναι και η μόνη που θα σπεύσει να τις παραβιάσει ΟΛΕΣ, Όπως εδώ Λωζάννη, σε κάθε δοθησόμενη, κατα τη γνώμη της, στιγμή. Και έτσι με «καταπατημένη» την Λωζάννη, η μουσουλμανική μειονότητα ονομάστηκε Τουρκική, και τα τρία μίλια των χωρικών της υδάτων θαλάσσης, έγιναν απέραντα με ευγενική, μα πολύ ευγενική και μέχρι «παρεξηγήσεως» ευγενική, διατύπωση της άφωνης αντίρρησης του διεθνούς παράγοντα, που συμπεριφέρεται λες και περιμένει από την Τουρκία να ερμηνεύει, όπως η ίδια τις εννοεί, διεθνείς όπως η Λωζάννη, συνθήκες και τα Διεθνή Δίκαια, δίκαια παγκοσμίως.
Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται η Ελλάδα, του Μητσοτάκη σήμερα, ενός «πρωθυπουργού» που μόνο τέτοιος δεν έδειξε τα έξη χρόνια που μας κυβερνά
Βέβαια ο ίδιος δεν φταίει αφού από την πρώτη στιγμή μας έδειξε την αταλάντευτα ανέξοδη μικρο-ψυχία του (Σακελλαροπούλου) και νομίζοντας πως ο λαός δεν την υποψιάστηκε, ακάθεκτος συνέχισε με συνέπεια στην κάθε του ενέργεια να περιέχεται ως να μην φαίνεται, κοινό, το πρώτο συνθετικό «μικρό….» Κτλ.
Ας μην αναφερθούν οι τόσες πολλές. Αυτό ακριβώς πληρώνουμε και σήμερα, με τον ξεσηκωμό της αγροτιάς, κι ας μην αυτό να δείχνεται, ως μη ανεχόμενοι περαιτέρω αφωνία και στα Εθνικά μας θέματα όχι μόνο από τον ίδιο, αλλά και από τους Προέδρους της Δημοκρατίας, που για στήριγμα του, ο ίδιος επιλέγει. Η έκδοση απρόσωπων, λίαν ήσσονων, της πρόκλησης απαντήσεων, ο Τούρκος δεν τις παίρνει στα σοβαρά. Αντίθετα, «του ανοίγει η όρεξη»
και ασυστόλως, κυριολεκτικά παρασπονδώντας επεμβαίνει. Τι λοιπόν ίσως να περιμένουμε;
