Η Toyota
Celica αποτελεί ένα από τα πλέον
εμβληματικά κουπέ και σήμα κατατεθέν της ιαπωνικής
αυτοκινητοβιομηχανίες για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Από το
1970 μέχρι και το 2006, όταν και το τελευταίο μοντέλο της
7ης γενιάς πέρασε από τη γραμμή παραγωγής, κατάφερε να
κερδίσει το θαυμασμό των φίλων της αυτοκίνησης. Από την ημέρα που η
παραγωγή της σταμάτησε, υπήρξαν συνεχώς φήμες που ήθελαν
την Toyota να σχεδιάζει την επόμενη και νεότερη εκδοχή
της. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ και όπως όλα δείχνουν
μοιάζει απίθανο να συμβεί. Αν η Celica εξακολουθούσε να παράγεται
σήμερα, θα συμπλήρωνε 50 χρόνια ζωής. Από τη στιγμή που αυτό δεν θα
συμβεί, ας κάνουμε μία μικρή αναδρομή στις επτά γενιές του
εμβληματικού ιαπωνικού κουπέ.
Toyota Celica TA22:
1970-1977
Η πρώτη γενιά της Celica βασιζόταν στο ίδιο πάτωμα με την Carina
sedan. Φυσικά ήταν πισωκίνητη, ενώ ήταν διαθέσιμη με πέντε
διαφορετικούς κινητήρες, ξεκινώντας από τα 1.400 cc και
καταλήγοντας στα 2.200 cc. Ανάλογα με την έκδοση, οι κινητήρες
μπορούσαν να συνδυαστούν με τεσσάρι ή πεντάρι χειροκίνητο κιβώτιο,
ή και αυτόματο τριών σχέσεων. Τα πρώτα αυτοκίνητα έφτασαν στην
Ευρώπη το 1971, ενώ την επόμενη χρονιά ακολούθησε η κορυφαία έκδοση
με τον κωδικό GT. Με δύο διπλά καρμπιρατέρ, δύο εκκεντροφόρους
επικεφαλής, ο κινητήρας των 1.600 cc είχε αποκτήσει εκρηκτικό
χαρακτήρα.
Toyota Celica TA40:
1977-1981
Η δεύτερη γενιά παρουσιάστηκε στα τέλη του 1977, σε δύο
αμαξώματα. Κουπέ και liftback, ενώ η εταιρεία Tropic παρήγαγε μία
ανοικτή έκδοση, την οποία ονόμαζε Celica Sunchaser. Η φιλοσοφία
παρέμεινε ίδια, με τον κινητήρα τοποθετημένο μπροστά και την κίνηση
να μεταδίδεται στο δρόμο από τους πίσω τροχούς. Παράλληλα, ήταν
διαθέσιμη με ακόμα περισσότερους κινητήρες, αλλά και κιβώτια. Είτε
χειροκίνητα είτε αυτόματα.
Toyota Celica TA60:
1981-1985
Η 3η γενιά που είδε τα φώτα της δημοσιότητας το 1981
εφοδιαζόταν για πρώτη φορά με κινητήρα που διέθετε δεκαεξαβάλβιδο
καπάκι. Ήταν διαθέσιμη ως κουπέ, κάμπριο, αλλά και 3θυρη liftback.
Μάλιστα, εφοδιαζόταν με μία σειρά ισχυρών κινητήρων, με τον
κορυφαίο να είναι ο 6κύλινδρος των 170 ίππων στην έκδοση Celica
Supra 2.8.
Toyota Celica TA160:
1985-1989
Με την 4η γενιά η Celica άρχισε να αποκτά ακόμα
μεγαλύτερη απήχηση. Μπορεί να άλλαξε μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας
της, αφού ο κινητήρας παρέμεινε μπροστά, όμως η κίνηση μεταφορόταν
στο δρόμο από τους εμπρός τροχούς, αλλά στη γκάμα προστέθηκε και
τετρακίνητη έκδοση. Με τη διάσημη GT-Four η Toyota κατέκτησε νίκες
στο WRC και αποκτώντας τεράστια φήμη.
Toyota Celica TA180:
1989-1993
Έχοντας χτίσει μία ισχυρή ομάδα, η Toyota εξακολουθεί να
πρωταγωνιστεί και με την 5η γενιά της Celica έρχεται η
καταξίωση. Από το 1992 έως και το 1994 κατακτά τρεις τίτλους οδηγών
με τους Carlos Sainz, Juha Kankkunen και Didier Auriol, αλλά και
δύο Πρωταθλήματα Κατασκευαστών. Όσον αφορά την έκδοση παραγωγής, η
GT-Four εξακολουθούσε να αποτελεί την κορωνίδα της σειράς, αλλά η
επιλογή του ιαπωνικού εργοστασίου να αλλάξει το σύστημα μετάδοσης,
κάνοντας τις απλές εκδόσεις της Celica προσθιοκίνητες, ήταν μία
κίνηση που χαροποίησε τους απανταχού φίλους του μοντέλου.
Toyota Celica TA200:
1993-1999
Η ίδια λογική συνεχίστηκε και με την 6η γενιά της
Celica, με όλες τις εκδόσεις της να είναι προσθιοκίνητες, με
εξαίρεση την τετρακίνητη GT-Four. Η επιτυχία της δεν ήταν
αντίστοιχη στους αγώνες Ράλι, αφού μετά το σκάνδαλο με το στόμιο
του τούρμπο η Toyota αναγκάστηκε να αποσυρθεί από το WRC.
Toyota Celica TA230:
1999-2006
Η τελευταία γενιά της Celica, βασιζόταν στην ίδια πλατφόρμα με
τα Prius, RAV4 και την Corolla. Ήταν προσθιοκίνητη, ενώ ήταν
διαθέσιμη με δύο κινητήρες. Η κορυφαία έκδοση με τον κωδικό TS και
τους 192 ίππους, ξεχώριζε για τη λειτουργία της κινητήριας μονάδας
που θύμιζε μοτοσικλέτα, προτιμώντας να λειτουργεί κοντά στο όριο
περιστροφής. Και με την 7η γενιά έπεσε η αυλαία για ένα
από τα πλέον εικονικά κουπέ της αυτοκίνησης. Τουλάχιστον για την
ώρα, αφού: «ποτέ μη λες ποτέ» .
